نويسنده كتاب «دعا برای اشيای گم شده»، گفت: برای پيدا كردن ديد انتقادی بايد در گام نخست آگاهی كسب كنيم و اين آگاهی از طريق كتاب و اينترنت برای همه، قابل دسترسی است.
وی افزود: شرط رسیدن به دید انتقادی، رسیدن به تحلیل انتقادی از خویشتن است. هركدام از ما چقدر به خودمان دید انتقادی داشتهایم؟ البته دید انتقادی داشتن به خودمان و دیگران به این معنا نیست كه ما نفی شدهایم.
صدریا تصریح کرد: اگر دنبال دید انتقادی نسبت به خودتان باشید، میپذیرید كه زندگی فقط مادیات و پول نیست. در شش ماه اخیر ارزش پول و دارایی خیلی از ما در اثر بحرانی كه جهانی هم هست، نصف شده است. از همین بحران باید فهمید كه لذتهای مربوط به مادیات و پول واقعی نیستند و لذت بردن از لحظههای زندگی بالاترین اهمیت را دارد.
مولف كتاب «پایداری، زیست و فرهنگ»، گفت: از تمام والدین و معلمان میخواهم كه یك چیز را به كودكان آموزش دهند و آن محبت است. به كودكان اعتماد به نفس و محبت بدهید تا آینده و رابطه خوبی داشته باشند. به جای متهم كردن بچهها به خاطر درس، كاری كنید كه چشم كودكان مان بخندد و در جامعه شادی داشته باشیم.
صدریا تصریح كرد: هر انسانی یك مثلث است كه از دل، ذهن و تن تشكیل شده است. آنهایی كه خیلی شتاب دارند اسیر ذهن شده اند. در مورد رابطه با فرزندان از اهمیت محبت گفتم در رابطه با دل میگویم حرف دلتان را بشنوید. شنیدن حرف دل كار سختی است ما باید زبان دلمان را یاد بگیریم و برای آن بكوشیم.
مجتبی صدریا (متولد ۱۳۲۸، تهران)، دكترای فلسفه از دانشگاه پاریس و دكترای روابط بین الملل از دانشگاه كبك مونترال است. او در بیش از 15 كشور جهان تدریس كرده و صاحب بیش از 100 مقاله و كتاب است. وی نظریهپرداز اجتماعی، فرهنگی، فیلسوف اجتماعی و متخصص روابط بینالملل و عضو هیئت مدیره شبكه آشتی جهانی است. او همچنین استاد روابط میانفرهنگی و مطالعات شرق آسیا در دانشگاه چؤو، توکیو و استاد وابسته دانشگاه مانش استرالیا است.
نظر شما