نشست «پرسش از سرنوشت هیأت حمایت از کرسیهای نظریهپردازی» با حضور حجت الاسلام خسروپناه و حسین سلیمی در برنامه زاویه این هفته به روی آنتن میرود.
برای ما ایرانیان آزاداندیشی مسئله جدیدی نیست. از مشروطه به این سو آزاداندیشی اولین دغدغه ذهن روشنفکران ایرانی بوده است. در انقلاب اسلامی نیز آزادی آرمان برجستهای بود و یکی از اساسیترین نقدهایی که به حکومت پهلوی میشد بستن درهای آزاداندیشی و تعقل بود. آرمان آزاداندیشی به دلایل مختلف یک ضرورت بنیادی است. به لحاظ علمی تنها در یک فضای آزاد است که تجلی اندیشه ممکن است و از حیث اجتماعی و فرهنگی، آگاهی جامعه وابسته به وجود چنین فضایی است. شاید به همین دلایل بود که مقام معظم رهبری در دیدار با اساتید دانشگاه فرمودند یکی از کارهایی که باید در زمینه مسائل گوناگون اجتماعی و سیاسی و علمی انجام بگیرد میدان دادن به اظهار نظر دانشجویان است. در همان دیدار نیز تأکید کردند که کرسیهای آزاداندیشی باید در دانشگاهها تحقق پیدا کند و تشکیل بشود و دلیل این تأکید را این گونه عنوان کردند: اگر بحثهای مهم تخصصی در زمینه سیاسی، در زمینههای اجتماعی، در زمینههای گوناگون حتی فکری و مذهبی، در محیطهای سالمی بین صاحبان توان و قدرت بحث مطرح بشود، مطمئناً ضایعاتی که از کشاندن این بحثها به محیطهای عمومی و اجتماعی ممکن است پیش بیاید دیگر پیش نخواهد آمد. بعد از این دیدار بود که شورایی در وزارت علوم برای پیگیری و اقدام نسبت به راهاندازی کرسیهای آزاداندیشی در دانشگاهها تشکیل شد.
در این قسمت از برنامه زاویه با توجه به نکات ذکر شده و با نگاه مأموریتهای این تشکیلات، به طرح مباحثی پرداخته میشود که پیرامون این مفهوم و عملکرد این سازمان قابل طرح است. در این قسمت گفتگو پیرامون این موضوع با حضور حجتالاسلام عبدالحسین خسروپناه و حسین سلیمی است.
برنامه «زاویه» به تهیهکنندگی علی خواجه و با اجرای حبیبالله رحیمپور هر هفته چهارشنبهها ساعت ۲۱ از شبکه چهار سیما پخش میشود.
نظر شما