مهری پریرخ استاد علم اطلاعات و دانششناسی معتقد است بسیاری از مردم به مطالعه و کتابدرمانگری اعتقاد ندارند و همین موضوع یکی از مشکلات و محدودیتهای کتابدرمانی است.
این عضو هیئت امنای نهاد کتابخانههای عمومی کشور که در جمع بیش از ۵۰ کتابدار استان فارس سخن میگفت با بیان اینکه کتابدرمانگر، میتواند کتابدار، پزشک، روانشناس، معلم و ... باشد, گفت: کتابدرمانگر باید در وهله اول دوستدار کتاب و کودک باشد، در اجرای برنامه هنرمند و شناخت کافی از داستانهای مناسب داشته باشد.
عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد خوشرویی و خوشبیانی را یکی از شاخصههای مهم کتابدارانی دانست که قصد کتابدرمانی دارند.
پریرخ افزود: کتاب درمانگر باید همراه با کودکی که مشکل دارد، بچگی کند و با او به عالم کودکی برود.
نویسنده کتاب «داستانها ابزاری برای کاهش مشکلات روانشناختی کودکان» تأکید کرد: کتابدار باید بر اساس شناختی که از مشکل کودک و زمینههایی که کودک و نوجوان خود را برای آینده آماده میکند، کتابهایِ فرآیند کتابدرمانی را برگزیند. در انتخاب داستانها و کتابها باید به این نکته توجه داشت که جذابیت، سادگی و کوتاهی جزء لاینفک ویژگیهای آنها باشد.
پریرخ سپس عدم دسترسی راحت به کتاب مناسب را یکی از مشکلات و محدودیتها در کتابدرمانی دانست و با صراحت گفت: بسیاری از مردم به مطالعه و تواناییِ آن در درمان اعتقادی ندارند که البته کتابدرمانگر باید برای حل این مشکل نیز با استفاده از ابزارهای هنری و جنبی برنامه ریزی داشته باشد.
عدم قابلیتِ لازم کتابدرمانگران در شناساییِ مشکل، عدم تماس مداوم با فرد موردِ مداوا، دانش و مهارت کم و عدم شناخت کتابدرمانگر نسبت به منابع از دیگر محدودیتهای کتاب درمانی بود که این استاد دانشگاه به آن اشاره کرد.
نویسنده کتاب «آموزش سواد اطلاعاتی» گفت: ما کتابداران ابتدا باید روی خودمان بیشتر کار کنیم تا با مشکل روحی مواجه نباشیم چرا که کتابدار مأیوس و پرخاشکر نمیتواند این آسیبهای روحی را در کسی درمان کند.
پیش از برگزاری نشست تخصصی «کتابدرمانی، فرآیندها و مراحل اجرای آن»، سالن کنفرانس «کتابدار» توسط اداره کل کتابخانههای عمومی استان فارس در کتابخانه عمومی رییسی اردکانی شیراز افتتاح شد.
نظر شما