سانسور و ممنوعیت بیش از 4 هزار جلد کتاب در کویت که در راس آنها کتاب نهجالبلاغه قرار دارد اعتراض گستردهای را برانگیخت.
در اواخر ماه گذشته بعد از آنکه رمان «صد سال تنهایی» اثر گارسیا مارکز و کتب و آثار مهم دیگری که در راس آنها نهجالبلاغه علیابن ابی الطالب قرار میگیرد در کویت ممنوع اعلام شدند، هشتگی تحت عنوان «ممنوع_في_الكويت » در فضای مجازی به راه افتاد که روزبه روز بر تعداد آن افزوده شد. فعالان عرصه فرهنگی این اقدام را قتل عام کتاب و تفکر خواندند و اعتراض خود را به این اقدام به اشکال مختلف نشان دادند.
آنچه بیش از همه خشم نویسندگان و ناشران کویتی را در اعتراض به انتشار این خبر برانگیخت، شهرت کویت به عنوان کشوری است که از آزادی بیان بیشتری در مطبوعات و فرهنگ نسبت به دیگر کشورهای منطقه برخوردار است و کمتر اتفاق میافتد که کتابی در آن ممنوع و یا سانسور شود.
خالد نصرالله، ناشر و نویسنده کویتی از انتشار این خبر اظهار تاسف کرد و گفت «در قضیه ممنوعیت کتاب در کویت از دیگر کشورهای منطقه عقب افتاده بودیم و حالا به آنها رسیدیم.»
مرید برغوثی، شاعر فلسطینی نیز که آثار خود و همسر مصری رماننویساش جزو کتب ممنوعه در کویت اعلام شده در این باره اظهار کرد «چه همراهی و همنشینی زیبایی که با دیگر نویسندگان فاسد و ممنوع مثل غسان کنفانی، گارسیا مارکز، امبرتو اکو و هزاران فاسد دیگر در یک جای قرار گرفتهایم. این ممنوعیت در کویت از کجا میآید و هدف از آن چیست؟»
نظر شما