ارنست همینگوی برنده جایزه نوبل ادبیات (1954) در بخشی از زندگی پرماجرای خود به‌عنوان راننده آمبولانس راهی جنگ جهانی اول شد، در ارتش ایتالیا خدمت کرد و مجروح شد، سه ماه دوران نقاهت خود را در بیمارستان شهر میلان گذراند و همان جا به پرستارش دل باخت.
او با الهام از این واقعه، شخصیت کاترین بارکلی را در رمان وداع با اسلحه (1929) خلق کرد. این رمان نمونه‌ای از بیان خاص همینگوی در داستان‌نویسی است که مترجم سعی کرده به همین لحن در زبان فارسی یابد.
«وداع با اسلحه» که در سال 1929 منتشر شد، درباره جوانی آمریکایی به اسم فردریک هنری است که در جنگ جهانی اول با درجه ستوانی در بخش آمبولانس‌ها در ارتش ایتالیا خدمت می‌کند.
فردریک هنری عاشق پرستار داوطلب انگلیسی می‌شود و آنگاه که بر بیهودگی این نبرد بی‌فرجام پی می‌برد به دنیایی پناه می‌برد که نماد آرامش است. کشوری که در همه سده‌های گذشته‌اش از جنگ دوری گزیده؛ کشوری به نام سوئیس. سرزمینی که از جهان وحشت و جنگ به اندازه یک دریاچه فاصله دارد و از دنیای خشونت و سبعیت هزاران کیلومتر و در آن‌جاست که می‌توان طعم عشق را با همه شیرینی‌هایش در کام خود چشید. اما افسوس که این شیرینی دوامی ندارد.
«وداع با اسلحه» را یکی از شاهکارهای ماندگار همینگوی می‌دانند و از در زمره صد کتاب برتر تاریخ به انتخاب گاردین، صد رمان برتر به انتخاب کتابخانه مدرن و صد رمان برتر تاریخ به انتخاب دانیل برت قرار دارد. این کتاب یکی از پرفروش‌ترین رمان‌های آمریکایی است که همچنان نیز طرفداران زیادی دارد.
بخشی از متن کتاب:
دنیا همه را می‌شکند و پس از آن خیلی‌ها در جاهایی که شکسته‌اند قوی می‌شوند. اما دنیا کسانی را نشکنند، می‌کشد. بهترین‌ها و نجیب‌ترین‌ها و شجاع‌ترین‌ها را با بی‌تفاوتی می‌کشد. اگر تو جزو آن‌ها نباشی مطمئن باش که تو را هم می‌کشد، فقط چندان عجله‌ای ندارد.
از مجموعه میراث همینگوی در نشر افق، شاهکار دیگر این نویسنده با نام «پیرمرد و دریا» نیز با ترجمه نازی عظیما منتشر شده است. عطیما در هر دو رمان به خوبی از پس برگردان نثر و لحن همینگوی به فارسی برآمده است و می‌توان گفت ترجمه‌های او از دقیق‌ترین ترجمه‌ها به سبک و سیاق همینگوی است.
رمان «وداع با اسلحه» اثر ارنست همینگوی، با ترجمه نازی عظیما در 416 صفحه با تیراژ 1100 نسخه از سوی نشر افق راهی بازار نشر شد.
نظر شما