نخستین مجموعه داستان آناماریا مرادی با عنوان «آهنگی که با تو شنیدم» منتشر شد.
وجه مشترک این داستانها آهنگی است که در این داستانها زمزمه یا به خاطر آورده میشود و در ژانرهای مختلف موضوعات به زنان، اجتماع، زمان، جنگ و... مربوط میشود. این داستانها قصد به چالشکشیدن فرهنگ یا موضوعی را در جامعه دارد که به کرات اطرافمان مشاهده میکنیم. داستانها عموما پستمدرن و مدرن هستند و فضاهای مختلفی دارند.
مرادی در این باره به ایبنا گفت: داستانهای این مجموعه همگی بیانگر هویت گمشده زن در نقشهای مختلف اجتماعی اوست. این تصویر گمشده میتواند در طرح زنی در فرش نیمهبافته باشد یا زنی در بانک، یا آوازی قدیمی و یک چمدان باشد. یا کسی که سالها گمشده و در صفحات مجازی و امید واهی پیداشدنش میرود. کنش و واکنشهایی که ریشه در باورها و فرهنگ پیرامون این زنان دارد، ماجرای اصلی این داستانها هستند.
پیش از این مجموعه شعری با عنوان «اصالتا درختی تبریزیام» از نشر بوتیمار از این نویسنده منتشر شده بود.
نظر شما