به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از منتال فلاس - شارلوت برونته در ۲۱ آوریل ۱۸۱۶ از پدری ایرلندی و مادری کورنیایی در انگلستان زاده شد. او به رغم اینکه زندگی‌اش سرشار از تراژدی بود، رمان و شعرهایی نوشت که در طول زندگی‌اش و حتا تا به امروز که بیش از ۲۰۰ سال می‌گذرد، همچنان معروف است. اما خیلی چیزهای بیشتری درباره نویسنده «جین ایر» وجود دارد که دانستن آن‌ها خالی از لطف نیست و شاید شما ندانید.

۱.وقتی مادرش را از دست داد، تنها ۵ سال داشت
ماریا برنول برونته وقتی در ۱۸۲۱ از سرطان تخمدان مرد  ۳۸ ساله بود و همسرش پاتریک برونته و شش فرزند کوچکشان را تنها گذاشت. در سال‌های پس از مرگ ماریا، پاتریک چهارتا از دخترانش ازجمله شارلوت را به مدرسه شبانه‌روزی فرستاد. برونته بعدها تجربه‌های بد خود در این مدرسه را به عنوان منبع الهام موسسه لووود در جین ایر استفاده کرد. در بزرگسالی برونته در نامه‌ای از مادر خود نام می‌برد و می‌نویسد: «آرزو می‌کردم که زنده بود و می‌توانستم بشناسمش.»

۲.برونته از کودکی داستان و شعر می‌نوشت
با اینکه روی یکی از کارت‌های گزارش مدرسه برونته نوشته شده: «به طور کل به نسبت سنش باهوش است، اما هیچ چیز را روشمند نمی‌داند.»، او در دوران و کودکی و نوجوانی خوره کتاب بود، داستان می‌نوشت و با برادر و خواهرانش نمایش اجرا می‌کرد. علی‌الخصوص با برادرش، برنول، نمایش‌نامه و داستان می‌نوشت. آن‌ها برای سرگرمی مجله درست می‌کردند که همه چیزِ یک مجله واقعی را داشت، از مقاله، نامه و شعر گرفته تا تبلیغات و یادداشت سردبیر.



۳.او به عنوان آموزگار و معلم سر خانه کار می‌کرد اما این کار را دوست نداشت
برونته در نوجوانی و اوایل دهه دوم زندگی‌اش به عنوان معلم مشغول به کار بود. در میان نوشتن در مدرسه درس می‌داد، اما ساعت‌های طولانی کار را دوست نداشت. همچنین از کار به عنوان معلم سر خانه هم خوشش نمی‌آمد. او خیلی زود فهمید که مناسب این کارها نیست، اما بعدها از این تجربیاتش برای نوشتن پاراگراف‌هایی در جین ایر الهام گرفت.

۴.برونته بارها در زمینه ادبیات رد شد
برونته وقتی ۲۰ ساله بود بعضی از بهترین شعرهایش را برای رابرت سوسی، شاعر انگلیسی فرستاد. او در سال ۱۸۳۷ در جواب به برونته گفت که مشخص است که از هوش بالایی برخوردار است و استعدادی خدادادی دارد، اما باید نوشتن را کنار بگذارد. نخستین رمان برونته، پروفسور، نُه بار رد شد تا در نهایت پس از مرگش به چاپ رسید.



۵.برونته از نام مستعار مردانه کارر بل استفاده می‌کرد
در ۱۸۴۶ برونته به یک ناشر پول داد تا شعرهای خود و خواهرانش، امیلی و آنه را منتشر کند. سه خواهر از نام مستعار مردانه استفاده کردند، شارلوت، کارر بل بود، امیلی، الیس بل و آنه، اکتون بل. دو نسخه از این کتاب به فروش رسید. برونته همچنین برای انتشار جین ایر از نام مستعار خود استفاده کرد. ناشر این کتاب تا سال ۱۸۴۸ یعنی یک سال پس از انتشار کتاب نمی‌دانست که بل در حقیقت یک زن است.



۶.جین ایر یک موفقیت آنی بود
در ۱۸۴۷ شرکت چاپ و نشر بریتانیایی اسمیت، الدر و شرکا «جین ایر: یک اتوبیوگرافی» را منتشر کرد. کتاب از ابتدا با موفقیت همراه بود. یک منتقد آن را بهترین رمان فصل نامید و مردم به این فکر فرو رفتند که کارر بل کیست. اما برخی منتقدین کمتر تحت تاثیر قرار گرفتند، آن را به داشتن محتوای زننده متهم کردند و آن را ضدمسیحی خواندند.

۷.برونته خوش‌شانس بود که از بیماری سل گریخت
در سال ۱۸۲۵، سل جان چهارتا خواهرهای برونته را گرفت که دوتا از آنها هنوز نوجوان هم نبودند. در ۱۸۴۸ برنول، تنها برادر برونته از برونشیت مزمن درگذشت. خواهرش امیلی در جریان تشییع جنازه برنول دچار مریضی سختی شد و سه ماه بعد از سل مرد. پنج ماه بعد در ماه می ۱۸۴۹ آخرین خواهر بازمانده‌ی شارلوت، آنه، پس از نبردی سخت با سل درگذشت.

۸.اما در ۳۸ سالگی و وقتی باردار بود از دنیا رفت
در ژوئن ۱۸۵۴ برونته با یک مرد روحانی به نام آرتور بل نیکلاس ازدواج کرد و بلافاصله باردار شد. هرچند که بارداری او بی‌دردسر نبود و دچار تهوع و استفراغ شدید و در نتیجه به کم‌آبی و سوءتغذیه منجر شد. برونته و فرزند به دنیا نیامده‌اش در ۳۱ مارس ۱۸۵۵ از دنیا رفتند. هرچند دلیل واقعی مرگ او هنوز مشخص نیست.



۹.طرفداران دو آتشه برونته به خانه‌اش در انگلستان می‌روند
امیلی و آنه برونته نیز کتاب‌های معروفی نوشته‌اند. نوشته‌های خواهران برونته باعث شده هواداران علاقمند از سرتاسر دنیا برای دیدن خانه آنها به هاورث، یورکشایر غربی در انگلستان بروند. بنیاد برونته در هاورث مجموعه‌ای از اولین نسخه‌های خطی و نامه‌های آنها را در موزه برونته جمع‌آوری کرده و از خوره کتاب‌ها دعوت می‌کند که جایی را که خانواده برونته در آن زندگی می‌کرده و می‌نوشته‌اند ببینند و در دشت‌های یورکشایر که الهام‌بخش این خواهران بوده‌اند، قدم بزنند.

۱۰.برونته کاری کرد که نام «شرلی» برای دختران بیشتر استفاده شود
به خاطر برونته نام شرلی امروز بیشتر برای دختران انتخاب می‌شود تا پسران. در ۱۸۴۹ رمان دوم برونته، «شرلی» منتشر شد. پیش از آن نام شرلی عجیب و غریب بود و بیشتر برای پسران استفاده می‌شد. در داستان این رمان، شخصیت اصلی به این دلیل شرلی نام داشت که پدر و مادرش پسر می‌خواستند. پس از ۱۸۴۹ نام شرلی بیشتر روی دختران گذاشته شد.