محمد قوچانی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، اظهار کرد: به دلیل رشد شبکه‌های اجتماعی در سال‌های اخیر، مطبوعات نسبت به کتاب و مکتوبات کم‌توجه شده‌اند، از این رو ما در روزنامه ‌«سازندگی» قصد داریم که در ایام نمایشگاه به شکل جدی به کتاب بپردازیم؛ البته خارج از این موضوع صفحات اندیشه و فرهنگ ما به شکل جدی به این حوزه می‌پردازند؛ با این حال نیاز است که در نمایشگاه به شکل جدی‌تر به این حوزه پرداخته شود و در این راستا قرار است که تا پایان نمایشگاه 10 صفحه به‌عنوان ضمیمه با عنوان «کتاب‌نامه» همراه با روزنامه منتشر شود.

سردبیر روزنامه «سازندگی» ادامه داد: ما در این ویژه‌نامه چهار بخش «تاریخ»، «هنر و ادبیات»، «اندیشه» و «علم» داریم که در هر حوزه یک کتاب انتخاب می‌کنیم و درباره هر کتاب یک پرونده کار می‌کنیم و معرفی کوتاهی نیز از آن اثر داریم. همچنین صفحه‌ای را برای ناشران و صفحه‌ای با عنوان «سیاستمداران و کتاب» داریم که در آن به این موضوع می‌پردازیم که سیاستمداران چقدر کتاب می‌خوانند و کتاب در زندگی آنها چه تاثیری دارد. از طرفی قرار است مجموعه‌ای از کتاب‌های ارزشمند چاپ نخست مانند «طریق بسمل»، محمود دولت‌آبادی را نیز در ویژه‌نامه معرفی کنیم.

مشاور رسانه‌ای رئیس جمهوری با اشاره به تاثیر فضای مجازی بر میزان مطالعه جامعه گفت: من فکر می‌کنم جامعه به این نتیجه رسیده که از طریق شبکه‌های مجازی می‌تواند، نیازهای مکتوب خود را برطرف کند؛ اما باید توجه داشته باشیم که کار این رسانه‌های جدید پیام‌رسانی، راهنمایی و سرگرمی است و این کارکرد را هیچ کس دیگری نمی‌تواند انجام دهد و اگر کسی فکر می‌کند که می‌تواند با این رسانه‌ها رقابت کند، سخت در اشتباه است.
 
وی ادامه داد: از طرفی نقد، تحلیل و بررسی کار مطبوعات است و منظورم تنها روزنامه‌ها نیست. اگر به وضعیت نشریات در دهه 60 دقت کنید، متوجه می‌شوید که نشریه‌های تخصصی کتاب در این دوره بسیار فعال بوده‌اند؛ نشریه‌هایی که به نقد کتاب می‌پرداختند و جای آنها امروز بسیار خالی است. در حال حاضر هم نشریه قدرتمندی مثل «جهان کتاب» فعالیت می‌کند اما حضورشان بسیار کمرنگ است و من فکر می‌کنم وظیفه مطبوعات است که تنور حوزه نقد را داغ کنند. متاسفانه نبود چنین رسانه‌هایی باعث شده که مخاطب سردرگم باشد.

این روزنامه‌نگار با اشاره به دغدغه‌های کتابی‌اش گفت: من در هر نشریه‌ای که رفتم تلاش کردم تا توجه ویژه‌ای به کتاب داشته باشم و همین باعث شده تا عده‌ای به من بگویند که چرا این همه به کتاب می‌پردازی. ما باید به وظیفه خود عمل کنیم و به هر شکلی شده به رونق کتاب و کتابخوانی بپردازیم.

وی افزود: زمانی ما شعار می‌دادیم که ما به‌جای شما کتاب می‌خوانیم، یعنی با اینکه خلاصه کردن کتاب در نظر نویسندگان کار خوبی نیست اما برای جامعه‌ای که کتاب نمی‌خوانند همین هم فرصتی بود و ما انجام می‌دادیم. به هر حال ما تلاش‌مان را می‌کنیم و امیدواریم که رسانه‌هایی که مدیر و مسئول شاعر و نویسنده دارند نیز چنین سیاستی را پیش بگیرند.
 
قوچانی با گلایه از میزان مطالعه روزنامه‌نگاران گفت: ضعف بزرگ دیگر این است که ما روزنامه‌نگاران نیز کمتر کتاب می‌خوانیم و دیگر شرایط مانند گذشته که همه حتی نخبگان نقد کتاب می‌نوشتند، نیست. ما در آن دوره مجله‌ای شبیه به «کتاب امروز» که توسط شرکت کتاب جیبی منتشر می‌شد یا «راهنمای کتاب» که ایرج افشار منتشر می‌کرد، داشتیم که کمک حال مخاطب بود.

وی با اشاره به پیامدهای این وضعیت ادامه داد: اگر ما به موضوع نقد کتاب توجه نکنیم و به همین شکل به مسیر ادامه دهیم، آینده خیلی آینده دردناکی خواهد بود. به همین دلیل من خودم و همکارانم را به کتاب خواندن و درباره کتاب نوشتن دعوت می‌کنم. بسیاری از دوستان فکر می‌کنند که وقتی صحبت از درباره کتاب نوشتن می‌شود، باید آثار ارزشمندی بنویسند؛ اما این طور نیست و تنها کافی است که کتاب بخوانند و نظرشان را اعلام کنند و شک نکنند که در قشر کتاب‌خوان تاثیرگذار خواهد بود.
 
این نویسنده با ابراز خشنودی از انتقال نمایشگاه به مصلی گفت: به نظر من انتقال نمایشگاه به مصلی کار بسیار هوشمندانه‌ای بود و من فکر می‌کنم که وضعیت بازار کتاب نیز رو به بهتر شدن است. در کل ناامید نیستم و به نظرم این روزها می‌توان کتاب خوب در بازار پیدا کرد.

سردبیر «سازندگی»‌ با اشاره به تالیفاتش اظهار کرد: من از سال 84 یعنی ابتدای دولت آقای احمدی‌نژاد کتاب نداشتم اما چند پروژه دارم که به صورت کارهای تحقیقاتی در مجلات مختلف چاپ شده است. در این راستا می‌توانم به «نقد و بررسی اندیشه‌های دکتر شریعتی» و «مارکسیسم اسلامی» اشاره کنم.

قوچانی در پایان گفت: این آثار نسبت به کتاب‌های قبلی من که بیشتر کارهای ژورنالیستی بودند، کمی تحقیقاتی‌تر است و ارزش کتابی بیشتری دارد؛ اما با این حال کمی در این سال‌ها سخت‌گیرتر شده‌ام و از طرفی کارهای اجرایی نیز اجازه نمی‌دهند که دست به چنین کارهایی بزنم. البته امیدوارم که در سال آینده بتوانم این آثار را منتشر کنم.