به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از اسوشیتدپرس - سرخیو پیتول، نویسنده، مقاله‌نویس و مترجم مشهور مکزیکی و برنده معتبرترین جایزه ادبیات در دنیای اسپانیایی زبان‌ها روز پنج‌شنبه ۱۲ آوریل (۲۳ فروردین) در سن ۸۵ سالگی درگذشت.
او مدت‌های طولانی از مشکلات کلیوی رنج می‌برد و پارسال تحت عمل جراحی قرار گرفت.
پیتول در ۱۸ مارس ۱۹۳۳ در ایالت پوئبلای مکزیک زاده شد. او بیشتر به خاطر آثاری نظیر «والس مفیستو» و «سه‌گانه حافظه» شامل «هنر پرواز»، «سفر» و «جادوگر شهر وین» شناخته می‌شود.
پیتول در سال ۲۰۰۵ موفق به کسب جایزه سروانتس، معتبرترین جایزه ادبیات اسپانیایی شد. او در سال ۱۹۸۳ نیز جایزه ملی ادبیات مکزیک و در سال ۱۹۹۹ جایزه خوان رولفوی امریکای لاتین و کارائیب را به دست آورد.
خورخه ولپی، نویسنده مکزیکی گفت: «این فقدان بزرگی است. او یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان اسپانیایی زبان بود و نویسنده داستان‌ها و رمان‌های نمونه‌ای بود که ژانرها را به خاطرات، سفرنامه، مقاله و داستان تقسیم کرد. من بسیار دوستش داشتم.»
پیتول که در کودکی یتیم شده بود، همراه برادرش نزد مادربزرگ خود در ایالت وراکروز رفت و او بود که پیتول را با دنیای ادبیات آشنا کرد: ژول ورن، چارلز دیکنز، رابرت لوییس استیونسون و بقیه.
او در سال ۲۰۰۲ در مصاحبه با رادیو و تلویزیون اسپانولا گفت: «فکر می‌کنم خواندن، زندگی‌ام را نجات داد. مطمئنم اگز ژول ورن نمی‌خواندم، که بعد از آن تقریبا همه چیز خواندم، نابود می‌شدم، خیلی زود می‌مردم یا برای همیشه مریض می‌ماندم.»
پیتول در دانشگاه ملی مکزیک حقوق خواند اما ترجیح داد در کلاس‌های مدرسه فلسفه به عنوان مستمع آزاد شرکت کند.
او کتاب‌های نویسندگان انگلیسی زبانی چون جین آستن، هنری جیمز، جوزف کنراد و نویسندگان لهستانی نظیر کاژیمیرش براندیس و ویتلد گومبروویچ را ترجمه کرد. پیتول در سال ۲۰۱۱ در اتوبیوگرافی‌اش نوشت: «برای آموزش ساختار رمان هیچ راهی بهتر از ترجمه نیست.»
پیتول از نویسندگانی نظیر آنتوان چخوف، لارنس استرن، میگل د سروانتس، ویلیام فاکنر، خورخه لوییس بورخس و ساموئل بکت الهام گرفت.
والریا لوییسلی، نویسنده مکزیکی، در مقاله‌ای در سال ۲۰۱۳ در مجله ادبی گرنتا نوشت: «مقاله‌ها و داستان‌های سرخیو پیتول تنها از مکان‌های مختلفی که در آن‌ها زندگی کرده گذر نمی‌کند. شیوه نوشتن او، آن‌گونه که جملات را می‌سازد، زبان اسپانیایی را تغییر می‌دهد، معانی را می‌پیچاند و روی کلمات خاصی تاکید می‌کند، بازتاب چندگانگی زبان‌هایی است که او خوانده و شاید شخصیت‌های مختلفی که داشته است. خواندن آثار او مثل خواندن لایه‌های زبان‌های مختلف در آن واحد است.»
شنبه ۲۵ فروردین ۱۳۹۷ - ۱۸:۱۵
نظر شما