«حسرت نمیخوریم» برگرفته از موسیقی یکی از فیلمهای محصول 1970 کره شمالی به نام «هیچ چیز در دنیا نیست که حسرت آن را بخوریم» است.
«حَسرت نمیخوریم» که در زمره ادبیات سیاسی به شمار میرود، برنده جایزه اثر غیرداستانی بیبیسی نامزد جایزه ملی انگلستان در سال 2010 است.
این کتاب که روایتی مستند از زندگی مردم کره شمالی است، داستان پناهندهای را بازگو میکند که از چونگ جین کره شمالی فرار کردهاند و حالا در کره جنوبی زندگی میکنند.
کتاب حاصل گفتگوهای روزنامهنگار لسآنجلس تایمز، باربارا دمیک، در زمان سکونتش در کره جنوبی است. این اثر در 2010 جایزه اثر غیرداستانی ساموئل جانسون بیبیسی را از آن خود کرد. همچنین همان سال جزو آثار راهیافته به مرحله نهایی جایزه ملی انگلستان نیز بود.
«حسرت نمیخوریم» برگرفته از موسیقی یکی از فیلمهای محصول 1970 کره شمالی به نام «هیچ چیز در دنیا نیست که حسرت آن را بخوریم» است. به نظر میرسد آنها همچنان به این موضوع باور دارند؛ زیرا درباره زندگی در خارج از مرزهای کشورشان اطلاعات کمی دارند و دولت اجازه ورود اطلاعات گسترده را به این کشور نمیدهد. با این همه، در سالهای اخیر، به لطف قاچاقچیانی که از رودخانه تومن عبور میکنند، اطلاعاتی اندک به کشور رسوخ میکند اما همچنان رسانههای کره شمالی سعی در پوشاندن حقایق دنیای خارج دارند.
هنوز رهبر کره شمالی، کیم جونگ اون، نسبت به اطلاعات و محصولاتی که از خارج میآید سختگیر است، اما در خیلی موارد هم ناموفق بوده است. یکی از دلالیش شاید این باشد که پلیس را برای آزادکردن قاچاقچیانی که فیلم و سریال به کشور وارد میکنند رشوه میگیرد، در نتیجه آنها همچنان به کارشان ادامه میدهند و نهر باریک اطلاعات از این طریق وارد کشور میشود.
دمیک در این آثار با بیش از 100 پناهنده گفتگو کرده و روی شهر چونگ جین بیش از همه تمرکز کرده است، زیرا این شهر حتی از پایتخت این کشور، یعنی پیونگ یانگ، برای توریستها قابل عرضهتر است. دولتمردان کره شمالی شهر چونگ جین را ویترین این کشور میدانند، ویترینی خوش آبورنگ تا توریستهای اندکی را که به کشور وارد میشوند اغوا کنند.
این کتاب شش شخصیت اصلی دارد. یک زن خانهدار و دخترش، اواک هی، معلمی به نام میـ ران که دختر یک کارگر معدن است، جون سونگ، دانشجوی یکی از بهترین دانشگاههای کره شمالی، کیم هیوک پسربچهای خیابانی و دکتر کیم.
هر آنچه در این کتاب آمده است براساس خاطرات این پناهندگان است؛ اینکه آیا آنها همانقدر که ادعا میکنند رهبرشان را دوست داشتند؟ آیا قحطی در این کشور به همان میزانی بود که آنها نشان داده بودند؟ سختیهای زندگی در کره شمالی و خیلی نکات دیگر، چیزهایی است که فقط میتوان از میان حرفهای آنها فهمید. معیاری دیگر بر راستی یا ناراستی حرفهای آنها وجود ندارد، اما طبق صحبتهای توریستهایی که به این کشور سفر کردهاند، مردم آنجا همچنان اینترنت ندارند و غیر از پیونگ یانگ که از رفاه برخوردار است، حومه آن همچنان با بحران کمبود غذا مواجه است.
«زندگی در کرهشمالی» نوشته باربارا دمیک با ترجمه زینب کاظمخواه در نشر ثالث با قیمت 38500 تومان منتشر شده است.
نظرات