امیرخانی در رمان «ر ه ش» که برعکس شده شهر هم می‌تواند باشد، موضوع توسعه‌ی شهری را دستمایه قرار داده و تأثیرات آن را بر عرصه‌های زندگی انسان معاصر در قالب داستان زوجی معمار در تهران امروز به تصویر می‌کشد.
نویسنده رمان «من او» بهمن ماه نود و چهار به ایبنا خبر از نوشتن رمان جدیدش داده بود و گفته بود:مدتی است در حال نوشتن یک رمان هستم. هر فصل از این کتاب به موضوعات مختلفی درباره زندگی شهری می‌پردازد و داستان در فضای تهران می‌گذرد. و مشکلات توسعه نامتوازن شهر تهران موضوع اصلی آن است. همیشه خانه مادربزرگ برای من یادآور خاطرات فراوانی بوده و در این داستان نیز سعی کردم تا از خانه مادربزرگ، کوچه‌ها و همسایه‌های دور و نزدیک، یک شهر ذهنی ایجاد کنم.
خالق«ارمیا» همچنین گفته است: عده‌ای از من انتقاد می‌کنند که چرا در داستان‌هایت شخصیت‌های خانم همیشه نقشی منفعل دارند. به همین دلیل در کتاب جدید شخصیت اول داستان یک زن تهرانی است که با مشکلاتی روبه‌رو است و برای حل آن تلاش می‌کند. هیچ‌وقت در نوشته‌هایم نگاه سنتی نداشتم و نمی‌خواهم این نگاه را در این داستان هم لحاظ کنم اما همیشه به این نکته تاکید دارم که باید مثل خودمان باشیم و نباید با شرایط زمان، تغییر کنیم.
بخشی از رمان «ر ه ش»:تهران - با این نماهای رومی- شده است برشی از معادن سنگ! معدنِ سنگِ عمودی‌شده‌ی بی‌ریختی است منطقه‌ی یک تهران. حالا هگمتانه چه حرفی برای دانش‌جوی معماری دارد؟ بگذریم؛ اتوبوس که بین راه در لالجین ایستاد، رفتم و زیباترین بشقاب‌ها را انتخاب کردم. برای دوره‌ی دانش‌جویی کمی گران بود و کسی از بچه‌ها طرف‌شان نرفته بود. دو تا برداشتم. یکی از دخترها که همیشه مانتوی جین می‌پوشید، گفت: به‌به! شاه‌زاده‌ی قصه‌ی ما هم وقتی اسب سفیدش را پارک کرد دم در خانه‌ی ویلاییِ لیا، برای کیک عصرانه بشقاب سفالی هم دارد!
نظرات