منصور علیمرادی،نویسنده و پژوهشگر در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره دستاوردهای  جشنواره داستانی در استان‌ها گفت: من به عنوان کسی که تجربه داوری ودبیری جشنواره‌های مختلف استانی را داشته‌ام، معتقدم این جشنواره‌ها در بهبود سطح ادبی استان‌ها و شهرستان‌ها بسیار موثر است و  چراغ ادبیات را در این مناطق روشن نگه‌می‌دارد.

نویسنده «نام دیگرش است باد است سینیور» درباره کیفیت برگزاری جشنواره داستانی مکران عنوان گفت: در اولین دوره این جایزه هم به عنوان داور حضور داشتم و به نظرم کیفیت آثار رسیده به دبیرخانه جشنواره نسبت به سال قبل بهتر بود. در مجموع آثار کیفیت قابل‌قبول و رضایت‌بخشی داشتند. بیشتر از پنج استان جنوبی در این مسابقه شرکت کردند و در نهایت یک داستان‌نویس از بوشهر برنده مسابقه شد.

علیمرادی درباره وضعیت کیفی جشنواره‌های استانی به نسبت مسابقات ادبی که در تهران برگزار می‌شود، اظهار کرد: من تجربه داوری در جوایز استانی مانند جشنواره داستان «بلقیس» اسفراین را هم داشته‌ام و به نظرم این جشنواره‌ها چیزی از جشنواره‌های پایتخت کم ندارند. کارکرد این جشنواره‌ها بسیار بالاست و گاهی کارکرد ادبی بیشتری نسبت به جوایز پایتخت دارند و کمتر دچار حاشیه می‌شوند. در جشنواره‌های استانی مانند همین جایزه مکران فرصت دیدار نویسندگانی مانند احمد آرام و محمدرضا صفدری برای علاقه‌مندان فراهم می‌شود که اتفاق خوبی است. در این جشنواره‌ها همیشه سعی کرده‌ایم که داوری عادلانه‌ای داشته باشیم و دسترسی علاقه‌مندان شهرستانی را به ادبیات و نویسندگان فاخر سهل و آسان کنیم. به نظرم حضور نویسندگانی مانند صفدری و آرام در این جوایز نعمت بزرگی برای شرکت‌کنندگان بومی است و به توسعه داستان  در شهرستان‌ها کمک می‌کند.

نویسنده «تاریک ماه» درباره دلایل استمرار نداشتن جشنواره‌های استانی و بومی عنوان کرد: درباره سازوکار اقتصادی آن نمی‌توانم اظهار نظر کنم. اما اطلاع‌رسانی و رسانه‌ای کردن این جشنواره‌ها به بقای آن‌ها کمک زیادی می‌کند. مثلا مطبوعات کمک زیادی می‌توانند به بقا و دیده شدن  جشنواره‌های استانی بکنند. در اختتامیه جشنواره مکران دو خبرنگار هم نداشتیم. شما فکر کنید اگر چند خبرنگار در این جشنواره‌ها حضور داشته باشند و اخبار این جشنواره‌ها رسانه‌ای شود و در مطبوعات بازتاب پیدا کند، چه اتفاقات خوبی برای داستان خواهد افتاد. البته اطلاع‌رسانی در سطح شهر به خوبی انجام شده بود و مردم تا حدی با نصب بیلبورده‌ها در جریان برگزاری جشنواره قرار داشتند اما اطلاع‌رسانی در مقیاس وسیع معمولا صورت نمی‌گیرد.

 نویسنده «زیبای هلیل» درباره حواشی جشنواره‌های داستانی توضیح داد: از اینجا و آنجا به گوش می‌رسد که برخی از این جوایز بحران‌ساز شده اما من از صحت وسقم آن بی‌اطلاعم. درباره جشنواره‌های استانی که خودم جزئی از تیم داوری بودم باید عرض کنم که داوری این جشنواره‌ها در نهایت صحت وسلامت برگزار شد و بیشتر هدف انتخاب اثری شاخص و باکیفیت بود و اصراری به برگزیدن  یک نویسنده جوان نداشتیم و هدف‌مان فقط معرفی اثری شاخص بود. درمورد جایزه ادبی مکران هم باید عرض کنم که هدف تنها ارتقا ادبیات داستای بود و داورها از جمله خود من در نهایت استقلال آراء خود را اعلام کردیم. من خودم اولین بار بود که با برخی از داورها از نزدیک  ملاقات می‌کردم و به سلایق داوری‌شان کوچکترین آشنایی نداشتم.

علیمرادی درباره طیف داوران جشنواره‌های ادبی گفت: در بیشتر این جشنواره‌ها معمول است که از نویسندگان در تیم داوری استفاده بشود که بد نیست. اما به نظر من داوری بایدبه عهده اهل فن و کارشناسان ادبیات باشد. کارشناس حرفه‌ای نقد بیشتر به ادبیات واقف است و صحت وسقم اثر را بهتر درک می‌کند. داوران باید از میان منتقدین انتخاب شوند و چون متاسفانه ما با فقر منتقد و کارشناس روبه‌رو هستیم، این کار به دوش نویسندگان می‌افتد.

دومین دوره از جشنواره ادبی مکران در روزهای پایانی آذر 1396 در بندر سیریک به کار خود پایان داد. در پایان این جشنواره دو روزه برگزیدگان از بین 137اثر رسیده در دو بخش فارسی و بلوچی معرفی شدند. در این جشنواره که 27 و 28 آذر در بندر سیریک برگزار شد، 137داستان کوتاه از استان های هرمزگان٬ خوزستان٬ سیستان و بلوچستان٬ فارس، بوشهر و کرمان داوری شدند. هیئت داوران این جشنواره متشکل از  احمد آرام، منصور علیمرادی، علی ماهیگیر، علی صالحی و محمد ولی‌زاده بودند. در پایان این جشنواره دو روزه برگزیدگان از بین 137اثر رسیده در دو بخش فارسی و بلوچی به این شرح معرفی شدند.
بر اساس رای هیات داوران، در بخش فارسی، ندا امین بیطرف با داستان «خمره ها باید کنار هم باشند»، از شهر جم استان بوشهر به عنوان نفر اول انتخاب شد.
پگاه نجفی خواه از بندرعباس با داستان «فردا دفنش میکنیم» از بندرعباس و احمد دادخداپور از شهرستان بشاگرد با داستان «ماتُک» به طور مشترک دوم شدند.
هانیه هادی نژاد از بندرعباس با داستان « اشک ها چقدر شورند» و مجتبی شول افشارزاده از سیرجان با داستان « اشک کولی » به طور مشترک سوم شدند.


همچنین در بخش فارسی آزاده سلیمی از شیراز با داستان «هویت»، علیرضا داوری از بندرعباس با داستان «خواب خوش حوری» و صدیقه صادقی با داستان «داربست» از حاجی آباد شایسته تقدیر شناخته شدند.
در بخش بلوچ نیز نتایج این جشنواره به شرح زیر اعلام شد:
خدیجه صباحی زاده از شهرستان سیریک با داستان «گامای» و لیلا بخش رئیسی از سیستان و بلوچستان با داستان «مزن بش» به عنوان برگزیده ویژه معرفی شدند.
همچنین آقای شی سید از سیستان و بلوچستان با داستان «پرشنگی ن توار »و صدیقه طاهری از سیریک با داستان «بکر و بانو» در بخش بلوچ شایسته تقدیر ویژه شناخته شدند.