خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- گروه فرقان یک عقبه اطلاعاتی و امنیتی شدید داشت و بعدها ارتباطاتی بین آن‌ها و لانه جاسوسی -سفارت آمریکا- کشف شد. گروه فرقان در ترورهایش، به چهره‌های شاخص توجه داشت. اول شهید مطهری را ترور می‌کند که ایدئولوگ انقلاب اسلامی به شمار می‌رود و به نوعی ترجمان تفکر امام خمینی(ره) به شمار می‌رود. نفر دیگر، شهید عراقی بود که نه سخنران بود و نه متفکر، او یک مدیر اجرایی عالی بود که می‌توانست بار مدیریتی نظام را به عهده بگیرد. کما این که بعد از آزادی از زندان، به پاریس رفت و مدیریت اجرایی بیت امام را در نوفل لوشاتو بر عهده داشت. سپس سرلشکر قره‌نی را ترور می‌کنند که از افسران عالی‌رتبه ارتش است که به امام می‌پیوندد. یا قاضی طباطبایی که سکان‌دار انقلاب در آذربایجان بود. ترورهایی که گروه فرقان انجام می‌داد، هر یک با برنامه‌ریزی منسجم انجام شده و شهادت دکتر مفتح هم با شناخت کامل از جایگاه و نقش ایشان در پیوند دانشگاه و حوزه بود. ارتباطی که بعد شهادت ایشان در خلاء قرار گرفت. ایده وحدت حوزه و دانشگاه را شهید مفتح مطرح کرد و این دو را طی یک هدف و آرمان مشترک در کنار هم قرار داد. به خاطر تمام این‌ها بود که گروه فرقان، او را برای ترور انتخاب کرد. ترورهای این گروه، هرگز مثل ترورهای سازمان مجاهدین خلق -منافقین- در جرگه ترورهای کور قرار نمی‌گرفت و همه‌ی افرادی که ترور کردند از قبل شناسایی می‌کردند.

رحیم نیکبخت، مولف کتاب زندگانی و مبارزات شهید آیت‌الله دکتر محمد مفتح، با بیان مطلب فوق، افزود: اولین موضوعی که باید  به آن توجه داشته باشیم و در تاریخ انقلاب اسلامی‌ می‌تواند راهگشا باشد، این است که انقلاب اسلامی از دو واژه انقلاب و اسلام تشکیل شده است. اسلام یک دین فرهنگی است و ایرانی‌ها از هنگامی که با سرچشمه‌های اسلام آشنا شدند، در راستای معرفی اسلام تلاش کردند، چهره‌هایی نظیر شهید مطهری، شهید مفتح و... هم به دنبال زندان رفتن و مبارزه مسلحانه با رژیم پهلوی نبودند، بلکه آنها در پی نشر انقلاب اسلامی بودند. حضرت امام خمینی (ره) حتی با پیروزی انقلاب اسلامی هم مبارزه مسلحانه را تجویز نکردند.

وی توضیح داد: در سال 1357 هم گروه‌هایی نظیر منصورون و گروه توحیدی صف، از جمله گروه‌های هفت‌گانه مبارز مسلح مسلمان بودند که قبل از انقلاب شکل گرفته بودند اما در مشی امام، مبارزه مسلحانه یا مبارزه با نیروهای نظامی تعلیم دیده، نبوده است. روحانیت در سطوح مختلف در جایگاه محتوا و مرجعیت، رهبری انقلاب را بر عهده داشته است. به نوعی می‌توان گفت که این رهبری در راستای هدایت جامعه به لحاظ مذهبی و دینی بوده است. چرا که معتقد بودند که اگر روحانیون مردم را نسبت به وظایف شرعی و دینی خود آگاه کنند، انقلاب اسلامی منتشر می‌شود. از جمله روحانیون شاخص در این حوزه می‌توان به محمد مفتح، مرتضی مطهری، شهید بهشتی، دکتر باهنر و شهید رجایی اشاره کرد. این‌ها وظیفه‌شان را وظیفه فرهنگی و نشر اسلام عدالت‌خواه قرار داده بودند.



این پژوهشگر توضیح داد: شهید مفتح بیشترین زمان مفیدش را به جوانان و دانشگاهیان اختصاص داده بود. بعد از پیروزی انقلاب هم هیچ مسئولیت سیاسی نمی‌پذیرد و مسئولیت دانشگاه الهیات را می‌پذیرد. وی از جمله افرادی بود که تحولات فکری را مقدم بر تحولات سیاسی می‌دانست. چون معتقد بود که اگر فکر یک جامعه عوض شود، خود به خود مناسبات جامعه هم عوض می‌شود. در واقع نگاه آنها برگرفته از آموزه‌ای از آیه‌ قرآن است که می‌فرماید: «خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی‌دهد، مگر این که آنها خودشان زمینه‌های این تغییر را ایجاد کنند.» یعنی وقتی که آحاد جامعه این تغییر را خواستند، خدا هم این تغییر را مقدر می‌کند. شخصیت‌هایی نظیر شهید مطهری و شهید مفتح در پی اجرای این دستور و تئوری هستند.

نیکبخت گفت: زادگاه شهید مفتح در اطراف همدان است و پدرشان هم از روحانیون موجه آن خطه هستند. شهید مفتح به نوعی پل ارتباطی قم و طلاب همدانی بود. مفتح فعالیت‌های تبلیغی زیادی دارد و بارها از سوی نیروهای امنیتی با ممانعت مواجه شد و حتی در اهواز و آبادان دستگیر می‌شود و مانع از سخنرانی او می‌شود. او از سال 1345 و 46 که همزمان با تبعید امام خمینی (ره) بود، فعالیت‌های خودش را در زمینه‌های فکری و فرهنگی متمرکز می‌کند. در قم کانونی برای تربیت محققین اسلامی دایر می‌کند. ساختار حوزه در خصوص دروس متداول خودش است اما دکتر مفتح در این کانون، می‌کوشید تا متناسب با نیاز جامعه، از متون دینی، مطالب علمی تولید کند. از سوی دیگر در این کانون، آموزش فنون نویسندگی به جوانان را مد نظر داشت.

نویسنده کتاب «زندگانی و مبارزات شهید آیت‌الله دکتر مفتح» تاکید کرد: او در جاهای مختلفی مثل دماوند، انجمن اسلامی تشکیل داد تا جوانان را با ماهیت فرهنگی انقلاب اسلامی بیشتر آشنا کند. تعبیر آیت‌الله العظمی خامنه‌ای درباره شهید مفتح که او را «کارشناس» می‌خواند به این معنا است که همیشه کارهای شهید مفتح، از خود او بیشتر مطرح بود. یعنی شخصیت شهید مفتح، پشت اقداماتش قرار می‌گرفت و به دنبال مطرح کردن خودش نبود. مثلا هنگامی که مسئولیت امام جماعت مسجد جاوید در دروازه دولت، را به عهده گرفت، با این که ممنوع‌المنبر بود و نمی‌توانست سخنرانی کند، این مسجد را به کانون انقلاب تبدیل کرد و با دعوت از سخنرانان فرهنگی و انقلابی، جوان‌های زیادی را جذب کرد. در برنامه‌های شهید مفتح، توجه به جوانان و دانش‌آموزان جایگاه زیادی داشت و معمولا برای دانش‌آموزان در مدارس، کلاس‌های کمک درسی و تقویتی برگزار می‌کرد.

این پژوهشگر ادامه داد: از جمله آثار شهید مفتح، می‌توان به؛ اسلام بر سر دوراهی، کودک نیل یا مرد انقلاب، ره آوردهای استعمار، روش اندیشه، دعا عامل پیشرفت یا رکود اشاره کرد. اما کسانی که از کلاس‌های شهید مفتح بیرون آمدند، در شمار نویسندگان فعال سال 1355 و 56 قرار گرفتند و محصولات نوشتاری‌شان وارد عرصه جامعه شد و از آن جمله می‌توان به مصطفی زمانی اشاره کرد. فارغ از این، نقش او در پیروزی انقلاب اسلامی با حضورش در مسجد قبا، در جوار حسینیه ارشاد که بعد از تعطیلی این حسینیه از مهم‌ترین کانون‌های نقلاب اسلامی به شمار می‌رود و امامت نماز جماعت در تپه‌های قیطریه انکارناپذیر است.