کتاب «نامعینها» اثر جان کیج، موسیقیدان سرشناس و متفاوت آمریکایی با ترجمه علیرضا امیرحاجبی از سوی نشر آنیما منتشر میشود.
وی افزود: با اینکه این متن توسط یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین موسیقیدانان قرن بیستم نوشته شده اما همگان حتی کسانی که کوچکترین اطلاعی از موسیقی مدرن و معاصر ندارند نیز میتواند از آن لذت ببرند. بنابراین «نامعینها کتابی برای همه مردم است. مقدمه زیبای استاد ارجمندم نادر مشایخی نیز به شیرینی کتاب افزوده است.
این مترجم درباره ویژگیهای کتاب «نامعینها» اینگونه توضیح داد: متن دارای تنوع شگفتانگیزی است و سعی کردم بهترین و مناسبترین داستانها و روایتها را که برای همگان مفید است در کتاب بیاورم. بخش کوچکی نیز به دلایل فرهنگی از متن فارسی حذف شد.
امیرحاجبی همچنین با اشاره به این نکته که این کتاب تاثیر فرهنگ شرق دور بر جان کیج است، گفت: «نامعینها» تنها خاطرهگویی یک هنرمند نیست بلکه نمایشدهنده روشهای جان کیج و دوستانش در مواجه با مشکلات و چالشهای زندگی روزمره است همراه با داستانهایی کوتاه که تاثیر شگفتانگیز فرهنگ شرقِ دور بر یک هنرمند غربی را آشکار میکند. این تاثیر در جای جای متن خودش را نشان میدهد.
علیرضا امیرحاجبی، دانشآموخته رشته آهنگسازی از مرکز پژوهشهای تطبيقی آکوستيک و موسيقی پاريس (IRCAM) با گرايش اديوسفر- طراحی فضاهای صوتی است. وی افزون بر موسیقی در عرصههای مختلفی از هنر معاصر و مدیاهای جدید از جمله پرفورمنس آرت، هنر چیدمان و ویدیوآرت تجربههای متعددی داشته است. به باور بسیاری از منتقدان امیرحاجبی از معدود هنرمندان هنرهای مفهومی و پرفورمنس آرت در ایران است که اجراهایی اصیل و مبتنی بر فلسفه وجودی این هنرها به مخاطبان ارائه میدهد. از مهمترین آثار امیرحاجبی در حیطه هنرهای مفهومی میتوان به «پروژه سنگ - آينه در محوطه باستانی شهر يری»، «پروژه چار مسلمون در منطقه رودبار قصران»، «پروژه گوش سپردن به بادهای خورشيدی در خرانق يزد» و «پروژه چيدمان محيطی در يخچال تاريخی ميبد» اشاره کرد.
از ترجمههای منتشر شده وی نیز میتوان به این موارد اشاره کرد: «تئاتر و هنر اجرا» شامل مقالاتی از آنتونن آرتو، آدولف آپیا، آلفرد ژاری، ریچارد شخنر و دیگران و «آغاز بیپایان: هنر مفهومی» شامل مجموعه مقالاتی از هنرمندانی چون فیلیپو توماسو مارینتی، هانیس ریشتر، جان کیج، سل لوویت، آنتونن آرتو و گفتوگوهایی با مارینا آبراموویچ و آلن کاپرا و همچنین یادداشتی از رابرت اسمیتسون.
نظر شما