مدرسه محلی است برای یادگیری و یادگیری فقط در کتابهای درسی و کمک درسی اتفاق نمی‌افتد. همه باید بدانند که خواندن کتابهای داستان و شعری که برای این گروه سنی تولید شده راه‌های تازه‌ای برای خلاقیت، درک و تجربه‌ی زندگی، آموزش‌های اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی می‌گشاید. نویسندگان به مدارس خواهند رفت تا این سنت نوپا را به سنتی دیرپا و بالنده تبدیل کنند. تا نفس در نفس مخاطبان به آنها اشتیاق خواندن و آگاهی را یادآوری کنند. قصه بخوانند، شعر بخوانند، گفت‌وگو کنند و دوستی با کتاب را پاس بدارند. آری، در عصر مدرنیته هم می‌توان سنت‌هایی را پایه‌ریزی کرد و به آن بال و پر داد.
روز شنبه ۲۰ آبان ماه به مدرسه ابتدایی امام علی در سعادت آباد تهران رفتم. اگر چه این مدرسه در سعادت آباد واقع شده بود اما دانش آموزانش عمدتا از بچه‌های محروم و بچه‌های کار بودند. در حقیقت ساکنین فرحزاد و حومه‌ی سعادت آباد بودند. در فرصتی که داشتم توانستم به چهار کلاس بروم، خودم را معرفی کنم و از کتاب و کتابخوانی حرف بزنم و چون یکی از داستان‌هایم در کتاب فارسی چهارم بود، بچه‌ها حرفه‌ی نویسندگی را بهتر درک می‌کردند و حس خوبی داشتند. این مدرسه تازه تاسیس بود و توسط خیرین راه افتاده بود. بنابراین کتابخانه نداشتند اما در هر کلاس قفسه کوچکی بود که خالی از کتاب بود. معاون مدرسه درخواست کتاب برای این کتابخانه‌های کوچک داشت. امیدوارم خیرین یک گام بیشتر برداشته و برای تجهیز کتابخانه‌ها هم سهمی قائل شوند. زیرا سقف مدرسه ستون می‌خواهد و ستون مدرسه چیزی نیست جز کتاب.
هفته‌ی کتاب و کتابخوانی بر همه مبارک باد.
نظر شما