مصطفی رحماندوست درباره سی‌امین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: من تفاوت زیادی بین نمایشگاه امسال با سال گذشته نمی‌بینم. تغییر اساسی خاصی اتفاق نیفتاده است. تمام شرایطی که پارسال در نمایشگاه کتاب وجود داشت اعم از بارش باران، خسارت به ناشران، گرمای هوا و نامناسب بودن وضعیت تهویه همچنان وجود دارد. البته اگر بخواهیم به‌طور قطع نظر بدهیم که چه تغییراتی رخ داده است قطعاً نیاز به بررسی و مطالعه بیشتری داریم.

این شاعر و نویسنده کودک و نوجوان ادامه داد: مشکل اصلی، سیستم توزیع کتاب در سطح کشور است. سیستم توزیع کتاب در کشور ما مریض است؛ کتاب‌هایی که در تهران منتشر می‌شود در انبار کتاب‌فروشی‌ها باد می‌کند اما به دست مخاطبان در سایر شهرهای کشور مانند شیراز و اصفهان نمی‌رسد و این مسئله بسیار عجیبی است.

به گفته شاعر «صد دانه یاقوت» تا به حال برنامه‌ریزی ملی برای توزیع کتاب در سطح کشور صورت نگرفته است. تنها جایی که اهل کتاب می‌توانند بگردند و کتاب‌های مورد نیاز خود را پیدا کنند همین نمایشگاه کتاب است. آنها در این نمایشگاه به‌دنبال آثاری هستند که باید به دست‌شان برسد ولی نمی‌رسد.

این نویسنده و شاعر ادبیات کودک و نوجوان در ادامه بیان کرد: اتفاق دیگری که با برگزاری نمایشگاه بزرگ کتاب تهران رخ می‌دهد این است که ناشران تلاش می‌کنند آثار نویسندگان را تا زمان برگزاری نمایشگاه منتشر کنند و همیشه قبل از نمایشگاه چاپخانه‌ها پر است و این اتفاق خوبی است و  اگر نمایشگاه نبود، ممکن بود این کتاب چهار یا پنج ماه بعد منتشر شود. 

وی در ادامه سخنانش درباره تاثیر نمایشگاه کتاب بر میزان مطالعه و کتابخوانی در سطح کشور بیان کرد: نمی‌توان به طور قطع درباره این مسئله اظهارنظر کرد چرا که نیاز به مطالعه میدانی وجود دارد اما آنچه که مسلم است این است که افراد کتابخوان با برگزاری این نمایشگاه می‌توانند کتاب‌های مورد نیازشان را که در طول سال به زحمت پیدا می‌کنند به‌راحتی تهیه کنند.

رحماندوست همچنین به اهمیت کتابخوانی از سنین کودکی اشاره کرد و گفت: کودکی که از ابتدا کتابخوان باشد قدرت حل مسئله، اعتماد‌به‌نفس و میزان کسب مهارت‌های اجتماعی‌اش افزایش می‌یابد. در نتیجه توان و قدرت او در انجام هر شغل و حرفه‌ای در آینده بیشتر می‌شود. هر کتاب دنیایی را به روی بچه‌ها باز می‌کند، ذهنشان را باز می‌کند، قدرت خلاقه و قدرت حل مسئله پیدا می‌کنند و طبیعتاً می‌تواند نسبت به سایر همسالانشان در جامعه فردی موفق‌تر باشند. بر این اساس نویسندگان باید تلاش کنند با تولید آثار خوب، مخاطبان را به کتابخوانی جذب کنند.

این نویسنده و منتقد ادبی، درباره گرایش افراد به آثار ترجمه نسبت به تألیف نیز بیان کرد: آثار تألیفی ما اغلب به‌خوبی آثار خارجی نیست به این دلیل که نویسندگان ما تجربه کمتری نسبت به سایر کشورها در نوشتن دارند و تجربه ادبیات کودک در ایران حدود هفتاد سال است ولی آن‌ها سالیان سال است که در این حوزه می‌نویسند، طبیعتاً جذابیت مطالب آن‌ها نیز بیشتر است. از سویی دیگر کتاب‌های ترجمه از بین هزاران هزار آثار تألیفی خارجی انتخاب شده‌اند. خواه‌ناخواه پرجاذبه‌ترین‌ها انتخاب می‌شوند و مقابله با این پرجاذبه‌ها بسیار سخت است. البته اگر آثار تألیفی خودمان را نیز بررسی کنیم شاید بتوانیم تعدادی اثر در حد این آثار پیدا کنیم اما طبیعتاً تعدادشان بسیار کمتر است.