به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از لیت‌هاب- کتاب‌ها در طول زمان دچار تغییر می‌شوند. اما منظور از تغییر چیست؟ دو فاکتور محیط آن اثر و تجربه در این میان مطرح است که اولی از دست می‌رود و دومی به دست می‌آید. طبیعتاً کتاب در زمان گذشته نگاشته شده است اما درک فرهنگی ما از یک اثر در طول زمان دچار تغییر می‌شود.
 
 البته به این موضوع که یک اقتباس سینمایی توان تغییر معنای متن اصلی را دارد توجه نمی‌شود. تصاویر به کلمات متصل می‌شود و همین موضوع می‌تواند درک ما را از یک اثر ادبی تغییر دهد یا بازسازی کند. هرگاه یک اثر ادبی چندین بار تبدیل به فیلمی سینمایی ‌شود اتفاقی عجیب رخ می‌دهد. در این صورت هر اقتباس سینمایی علاوه بر متن اصلی تحت تأثیر اقتباس پیشین نیز قرار می‌گیرد. هر اقتباس سینمایی جدید باری عظیم‌تر بر دوش خود حمل می‌کند و باید روایت و تصاویر جذاب‌تری خلق کند.
 
کتاب «بلندی‌های بادگیر» نوشته «امیلی برونته» که بسیاری معتقدند قابلیت تبدیل به اقتباسی سینمایی را ندارد نمونه خوبی به حساب می‌آید. داستان پسرک یتیمی به نام «هیت‌کلیف» و عشق وی به «کاترین» که از زاویه دید سه نسل مختلف و با فلش‌بک‌های فراوان در کتاب روایت می‌شود. ترجمه این اثر به زبان فیلم کار دشواری است اما این موضوع سبب نشده است که متخصصین حاضر در صنعت سینما برای انجام این کار از تلاش دست بردارند. حداقل 14 فیلم و نسخه تلویزیونی مختلف از این کتاب وجود دارد که اولین بار در سال 1920 و آخرین بار در سال 2011 تولید شده است. البته موفقیت هر کدام از این‌ها با دیگری متفاوت بوده است و البته درک ما را از «بلندی‌های بادگیر» به اندازه متن اصلی افزایش می‌دهد.
 
اولین نسخه اقتباسی از این اثر در سال 1920 یک فیلم صامت بود که به کارگردانی «ای. وی» برامبل» تولید شد. این نسخه بیشتر به دلیل پیشگامی‌اش در ساخت فیلم از این اثر در اذهان باقی مانده است و نسخه محبوبی به حساب نمی‌آید.
 
البته بسیاری معتقدند نسخه سیاه و سفیدی که در سال 1939 از این کتاب ساخته شد بهترین نسخه‌ای است که تاکنون برای این کتاب تولید شده است. این فیلم به کارگردانی «ویلیام وایلر» برنده جایزه منقدین نیویورک و حتی نامزد جایزه اسکار برای بهترین فیلم در آن سال شد.
 
آخرین نسخه‌ای که از این فیلم ساخته شده است بر خشونت موجود در کتاب تأکید ویژه‌ای دارد. «آندریا آرنولد»، کارگردان از تصاویر تاریک، مه، ابرهای خاکستری برای افزایش تأثیر داستان بهره می‌گیرد. وی تلاش می‌کند از اتفاقات احساسی کتاب دوری کند. البته آخرین اقتباس سینمایی از «بلندی‌های بادگیر» اقتباس موفقی از این کتاب نیست. کارگردان تلاش زیادی می‌کند داستان را واقعی جلوه دهد و همین موضوع سبب شده است از متن اصلی «برونته» دور شود.
 
با دیدن این فیلم بیشتر از قبل درمی‌یابیم که با ساخت هر اقتباس سینمایی از کتاب دور می‌شویم. باید منتظر باشیم؛ شاید روزی اقتباسی ساخته شود که بار دیگر بینندگان را به متن اصلی «بلندی‌های بادگیر» نزدیک کند.