به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)،کتاب «رادیوگرافی آثار فرهنگی» برای مشخص کردن گستره وسیع کاربرد رادیوگرافی در مطالعه آثار فرهنگی نوشته شده است. این اثر بیشتر بر روی آزمایش آثار تاریخی - هنری موجود در موزه‌ها و مجموعه‌ها متمرکز است.

در پیشگفتار این کتاب آمده است: قابلیت استفاده از پرتوهای ایکس در مطالعه آثار باستانی به خوبی درک شد و تنها چند ماه پس از کشف پرتوهای ایکس، توسط رونتگن در سال 1895، رادیوگرافی مومیایی‌ها و دیگر آثار باستانی انجام شد.

مدتی بعد آن را روشی جدید در عکاسی، همچنین روشی مناسب و مفید در به تصویر کشیدن نقاشی‌های پنهان و تشخیص اسناد جعلی اعلام کردند. با وجود موفقیت‌های اخیر، گسترش استفاده از رادیوگرافی در آثار سنگی، سفالی یا فلزی بسیار کم است.

یکی از دلایلی که اشیا فلزی، سنگی و سفالی در مقایسه با نقاشی و مومیایی‌ها کمتر رادیوگرافی می‌شوند این است که بسیاری از موزه‌ها و کارگاه‌های حفاظت دستگاه‌های مورد نیاز با قدرت پرتو ایکس بالا را ندارند. مطمئنا جایگزینی دستگاه x-ray قدیمی پزشکی با بیش از سی سال عمر و فراهم شدن امکانات جدید رادیوگرافی، انگیزه لازم در تهیه این کتاب است.

قسمت‌های بیشتر کتاب رادیوگرافی آثار فرهنگی در فصل‌های 2 تا 6 روی مطالعه ماهیت مواد متمرکز شده است. در فصل نخست به معرفی برخی از جنبه‌های تکنیکی پرداخته و فصل 7 و 8 و 9 به ترتیب به موضوعات خاص حفاظت‌گران، سودمندی رادیوگرافی در تشخیص آثار تقلبی و اهمیت استفاده از تکنیک‌های کامپیوتری در تصویربرداری رادیوگرافی اختصاص داده شده است.

این کتاب اثر جانت و اندرو میدلتون با ترجمه فرشته رحیمی از سوی انتشارات پژوهشگاه میراث فرهنگی منتشر شده است.