به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از نشریه «گاردین»، «ماندل»، نویسنده رمان برنده جایزه «ایستگاه یازده» به دنبال علت پرفروش شدن رمان‌هایی بود که در عنوان آنها از واژه «دختر» استفاده شده بود ـ مثل «دختری در قطار»، «دختر مرده» (Gone Girl) و یا «دختری با علامت اژدها» - که اخیرا بسیار محبوبیت پیدا کرده‌است؛ او برای یافتن کتاب‌هایی با عنوان «دختر»، جستجویی در منابع دیجیتالی آغاز کرد و به نتایج جالبی رسید؛
این نویسنده کانادایی می‌نویسد: «پرسش‌هایم عبارت بودند از این که؛ این دخترها چه کسانی هستند؟ چرا تعداد رمان‌هایی با این نام زیاد شده است؟ کتاب‌هایی که عنوان «دختر» را در عنوان خود دارند بخش اندکی از صنعت نشر را تشکیل می‌دهند اما هم‌چنان جزو فهرست رمان‌های پرفروش قرار می‌گیرند. بیشتر کنجکاو بودم بدانم چند درصد از کتاب‌ها چنین عناوینی دارند؛ می‌خواستم بفهمم چه کسانی این کتاب‌ها را نوشته‌اند و سرنوشت این دخترهای نام برده شده عناوین این کتاب‌ها چه می‌شود.»
او با همکاری چند تن دیگر بیش از 2000 عنوان کتاب مطرح با چنین عناوینی را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد؛ کتاب‌هایی با امتیاز پایین و کتاب‌های آشپزی و کودکان و نوجوانان را حذف کرد و در نهایت تحقیقات خود را بر 810 عنوان کتاب متمرکز کرد.
«ماندل» در این تحقیقات دریافت که 79 درصد کتاب‌هایی با عنوان «دختر» را نویسندگان زن نوشته‌اند؛ و «دختر» نام‌گذاری شده بر عنوان کتاب‌ها بیشتر بزرگسال هستند نه کودک؛ 68 درصد آنها زن، 28 درصد دختر و 7 درصد آنها بدون سن مشخصی بودند.
بنابر تحقیقات او در این رمان‌های نوشته شده توسط نویسندگان زن، 85 درصد شخصیت‌های دختر زنده هستند، 7 درصد مرده، 7 درصد مفقود یا گم می‌شوند و تنها یک درصد وضعیتی نامشخص دارند. «ماندل» می‌گوید: اما اگر این گونه کتاب‌ها را با نوع جنسیت نویسنده تقسیم‌بندی کنیم به نکته جالب و در عین حال کمی نگران‌کننده برمی‌خوریم؛ بنابر تحلیل کتاب‌های نوشته شده توسط نویسندگان مرد با عنوان «دختر»، 68 درصد شخصیت‌های زن در آغاز زنده هستند، 17 درصد مرده و 15 درصد مفقود یا گم شده‌اند.
نویسنده «ایستگاه یازده» می‌گوید که اصلا عادلانه نیست که شخصیت‌های زن نویسندگان مرد و کتاب‌هایی با عنوان «دختر»، اکثرا می‌میرند یا گم می‌شوند؛ او می‌گوید: «نمی‌توان هیچ عامل دقیقی را ارائه کرد که چنین اتفاقی را توضیح دهد.»
«ماندل» تصریح می‌کند: «البته بیشتر کتاب‌های این‌چنین نوشته شده توسط زنان، خاطره‌گویی است که حتما به طور تقریبی 100 درصد قهرمانان آن زنده مانده‌اند و توانسته‌اند داستان خود را بازگو کنند. هرچند تعداد کمی از آنها، حدود چند ده تا در میان صدها عنوان نوشته شده خاطراتی هستند که از راه‌های دیگر گردآوری شده‌اند.»
او همی‌چنین می‌گوید: «شاید دلیل دیگر این باشد که زنان بیشتر تمایل دارند تا دختر عنوان شده در نام کتاب قهرمان اصلی داستان باشد و معمولا کشتن قهرمان مثبت در داستان‌ها از سوی نویسندگان انتخابی غیرمعمول است.»
سه‌شنبه ۱۱ آبان ۱۳۹۵ - ۱۷:۲۴
نظر شما