به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ـ نمایشگاه‌های استانی کتاب هرساله به همت معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مؤسسه نمایشگاه‌های فرهنگی ایران و همکاری ادارات‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان‌ها برگزار می‌شوند. بدون تردید برپایی نمایشگاه‌های استانی کتاب این امکان را در اختیار مردم به‌ویژه آن‌هایی که در مناطق دوردست کشور زندگی می‌کنند، می‌گذارند تا با آثار نویسندگان حوزه‌های مختلف آشنا و از تازه‌های کتاب مطلع شوند، اما نمایشگاه‌های استانی کتاب با همه فوایدی که دارند مورد نقد بسیاری از اهالی کتاب قرار گرفته‌اند. به این منظور «ایبنا» می‌کوشد در قالب سلسله گفت‌وگو با مدیران استانی، ناشران، کتابفروشان و دست‌اندرکاران برپایی این نمایشگاه‌ها، دیدگاه‌های مختلف اعم از موافقان و مخالفان برپایی این رویدادهای فرهنگی را بررسی کند.
 
نصیر جینور، مدیر انتشارات «مبین اندیشه» در گفت‌وگو با خبرنگار «ایبنا» در این‌باره اظهار کرد: برپایی نمایشگاه‌های استانی کتاب از این منظر که کتاب‌های جدید را وارد استان یا شهر میزبان کرده و زمینه معرفی تازه‌های نشر را در استان مربوطه فراهم می‌کنند، بسیار مفید است، اما از این منظر که چون همه ناشران فرصت در این رویدادهای فرهنگی استانی شرکت نمی‌کنند، خوب نیست.
 
وی ادامه داد: در بسیاری از موارد متأسفانه دیده شده که تعدادی از ناشران به‌صورت دائم در همه نمایشگاه‌های استانی حضور دارند و جای غرفه آن‌ها همواره محفوظ است، این در حالی است که حق بسیاری از ناشران پُرکار برای حضور در این نمایشگاه‌ها ضایع می‌شود. به اعتقاد بنده باید مسئولان بیش از پیش نسبت به تحقق معیارها و مصوبات قوانین و مقررات شرکت در نمایشگاه‌های استانی کتاب دقت‌نظر داشته باشند تا کمتر شاهد چنین تبعیض‌هایی باشیم.
 
مدیر انتشارات «مبین اندیشه» توضیح داد: پیشنهاد می‌کنم اگر هزینه‌هایی که برای برگزاری این نمایشگاه‌ها صرف می‌شوند، در جهت حمایت از آثار تألیفی چاپ نخست ناشران به‌کار گرفته شود، سودمندتر خواهد بود. در صورت تحقق این مهم، از نظر مادی هم تولیدات ناشران افزایش پیدا می‌کند و از نظر معنوی، کتاب‌هایی با محتوای جدید ـ کتاب‌هایی که حرفی برای گفتن دارند ـ در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌‌گیرند.
 
جینور افزود: متأسفانه اکنون شرایط بازار نشر به‌گونه‌ای است که بیشتر کتاب‌ها، عمومی، بازاری و بی‌محتوا هستند. برخی ناشران خیلی دنبال تولید نمی‌روند و بیشتر به دنبال کپی‌ هستند و سپس انتظار دارند آثارشان در بازار سر و صدا کند و به فروش برسد. اگر موضوع حمایت از آثار تألیفی چاپ نخست ناشران جدی گرفته شد، بدون تردید ناشران با رغبت بیشتری در این عرصه گام برخواهند داشت.
 
وی ضمن تأکید بر این نکته که باعث ناراحتی است می‌بینیم شرایط به‌گونه‌ای شده که مردم جامعه ما بیش از این‌که به کتاب اهمیت دهند، دغدغه سیر کردن شکم خود و خانواده‌شان، نگرانی چگونگی تأمین پوشاک و حتی خرید وسایل آرایشی خود را دارند، ادامه داد: به‌نظر بنده صدا و سیما باید به این عرصه ورود پیدا کند و با تولید برنامه‌های کاربردی به ضرورت مطالعه و ترویج کتابخوانی بپردازد.
 
مدیر انتشارات «مبین اندیشه» با بیان این‌که شایسته است مسئولان در توزیع سوبسیدهای نمایشگاه‌های استانی کتاب بیش از پیش توجه داشته باشند تا همه ناشران و مخاطبان شانس استفاده از این‌گونه حمایت‌ها را داشته باشند، بیان کرد: تا پیش از حذف سوبسیدهای کاغذ که به ناشران می‌دادند، شمارگان کتاب‌ها از 300 تا 1000 نسخه بود و بعد از 45 روز پول به حساب ناشران واریز می‌‌شد؛ اتفاقا یکی از دلایل تولید بیشتر در آن زمان، همین موضوع بود. اما اکنون نه تنها سوبسید کاغذ حذف شده، بلکه شمارگان کتاب‌ها به 50 تا 100 نسخه نزول پیدا کرده‌اند؛ گذشته از این، اصلا به مقدار قابل انتظار، خریداری نمی‌شوند. بنابراین پولی که ناشر در این مسیر کسب می‌کند شاید فقط می‌تواند هزینه تایپ آن‌را تأمین کند.
 
جینور توضیح داد: با توسعه فضای مجازی مانند تلگرام که باعث شده مردم بیش از این‌که سرشان در کتاب باشد به دنبال این هستند که مثلا فلان فرد درباره فلان موضوع چه نظری داد، همچنین با سخت شدن فضای اقتصادی کشور اعم از کم شدن حقوق‌ها و درآمدها در قبال صرف وقت زیاد در محیط‌های کار، کمتر کسی ترجیح می‌دهد به سمت مطالعه کتاب برود. دولت باید در راستای حل این موانع گام بردارد.