به گزارش خبرگزاری کتاب ایران ( ایبنا)، نشست طنز و تحولات اجتماعی سه‌شنبه ( 21 اردیبهشت ماه) با حضور سیدعلی میرفتاح، عبدالجواد موسوی، سیدشهرام شکیبا و فعالان عرصه طنز در سرای اهل قلم بیست و نهمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در شهر آفتاب برگزار شد.
سیدعلی میرفتاح در ابتدای این نشست با اشاره به تقابل طنز و قدرت گفت: در چگونگی شکل‌گیری طنز همواره قرار بر این بوده که حرفی در مقابله با صاحبان انواع قدرت بیان شود، با این پیش شرط که گوینده متن کمترین هزینه را به خاطر بازگو کردن آن سخن پرداخت کند.
موسوی در این بخش با تاکید بر لزوم نگاه جدی به مقوله طنز بیان کرد: اگر بنا باشد با دیدگاهی جدی و حرفه‌ای به موضوع طنز نگاه کنیم، در تاریخ ایران می‌توان نمونه‌های زیادی را از زمان آفرینش شاهنامه فردوسی تا زمان مشروطیت نام برد.
وی در ادامه افزود: غربی‌ها خیلی زودتر از ما به طنز در آثار سعدی پی بردند. شاید به این دلیل که ما در گذشته به معنای نقد واقف نبودیم و آن را به رسمیت نمی‌شناختیم.
این شاعر، با بیان اینکه سعدی هم در ابتدای راهش در به‌کارگیری عنصر طنز موردانتقاد مردم قرار می‌گرفته، گفت: ما در ادبیات کهن خودمان و در شعر شاعرانی مثل سنائی، انوری و سعدی نمونه‌های جالبی از طنز را می‌بینیم اما طنز با معنایی که امروز رایج شده، از طریق روزنامه وارد جریان زندگی ما شد.
شهرام شکیبا در بخشی از این نشست با اشاره به هدف طنزپرداز از ارائه کار هنری‌اش، گفت: نکته مهم در ابتدای کار این است که طنزپرداز به دنبال تأثیر اجتماعی است یا می‌خواهد بیشترین تعداد مخاطب را برای خودش دست و پا کند.
این طنزپرداز در ادامه گفت: اگر هدف، پرمخاطب بودن باشد در گذشته شاعرانی بودند که کارهایشان بیش از «دو کلمه حرف حساب» خوانده شد اما هیچ طنزپردازی به اندازه کیومرث صابری در سطح اجتماعی تأثیرگذار نبود.
این نویسنده حوزه طنز بر لزوم وجود ستون‌های طنز در همه روزنامه‌ها تاکید کرد و ادامه داد: متأسفانه برخی روزنامه‌ها به ستون طنز اهمیت نمی‌دهند و فعالان جوان این عرصه هم طنزهایشان را از روی دست هم می‌نویسند. شاید به همین خاطر است که خواننده با مطالعه این ستون‌ها ذوق نمی‌کند. همین عامل باعث می‌شود فرودستی‌ها فحاشی کنند و فرادستی‌ها اتهام بزنند. اما گروه اول نمی‌توانند فحششان را به عمل تبدیل کنند و گروه دوم با ابزارهایی که در اختیار دارند هر اتهامی را که بخواهند ثابت می‌کنند.
علی میرفتاح در ادامه مشکل اصلی روزنامه‌ها در ایران را ضعیف نگه داشته شدن دانست و افزود: روزنامه‌های ما در فعالیت‌هایشان اصلاً به این حد و اندازه نمی‌رسند که بخواهیم در مورد کیفیت کارشان اظهار نظر کنیم. باید روزنامه با نشاط و فعال باشد که بشود انتظار وجود مطلبی خواندنی و جالب را در آن داشت.
این روزنامه‌نگار در پایان به رابطه مستقیم بین تعداد مخاطبان و کیفیت کار در رسانه‌های مکتوب اشاره کرد و بیان کرد: وقتی مردم روزنامه نمی‌خوانند افت کردن مطالب امری طبیعی است. امروز با توجه به پیشرفت‌هایی که در فضای مجازی پیش آمده و با در نظر گرفتن امکانات سخت‌افزاری و مالی روزنامه‌ها، نگاه جامعه از مطالب موجود در روزنامه‌ها جلوتر است و همین موضوع باعث می‌شود که مطالب رسانه‌های مکتوب برای مخاطب جذابیت نداشته باشد.
سه‌شنبه ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۵ - ۱۷:۱۰
نظر شما