کتاب «ترانهای که من میشناسم»، جدیدترین اثر هادی حسینینژاد از سوی نشر بوتیمار در نمایشگاه کتاب تهران عرضه شد.
در پشت جلد این کتاب میخوانیم: «به این فکر میکنم که «ترانه» نام رؤیایی بزرگ است؛ رؤیایی که لایق محقق شدنش هستیم. به این فکر میکنم که «ترانه» نام پرندهایست که تقدیرش پرواز است، به شرطی که پر و بالش را نبندیم؛ برایش قفس نبافیم و به قیمت داشتنش، با تعریفهای گوناگون، به بندش نکشیم. نه مگر که «ترانه» دختر زیبایی شعر است؟ و مگر نه این است که شعر در چهارچوب هیچ تعریفی نگنجیده و نخواهد گنجید؟»
این کتاب در ۸ بخش نوشته شده است که «قبل ورود»، «ورودیه: ترانه و توده»، «پس از ورود: ترانه و طرح مساله»، «شعریت: ترانهی شعر یا ترانهی کلام»، «در تعامل با موسیقی»، «مخاطب در دوران تشتت»، «زبان در ادامهی تشتت» و «قبل خروج» اسامی این ۸ بخش است.
در بخشی از این کتاب آمده است: «با آغاز دهه هشتاد، ترانه بعد از ممارستهای فراوان و حضور پررنگ ترانهسرایانی مانند یغما گلرویی، افشین یدالهی، عبدالجبار کاکایی و ... توانست ماهیت وجودی خود را به عنوان یک ژانر مستقل بیشتر اثبات کند. نمود بارز این اتفاق، کارکرد گسترده عناوین «ترانه» و «ترانهسرا» در کشور بود.»
هادی حسینینژاد، شاعر و روزنامهنگار در سال ۱۳۶۲ در تهران متولد شد. حسینینژاد در پاییز ۱۳۸۳ نخستین مجموعه ترانه خود را با نام «هرچی ترانه، هیچی!» به انتشار رساند. این مجموعه را «جامعه روزنامه نگاران جوان» منتشر کرد. او همچنین در پاییز سال ۱۳۹۲ دومین مجموعه ترانه خود را با نام «دردی به نام من» توسط نشر نگاه به انتشار رساند. دیگر اثر منتشر شده از او، فیلمنامه «زخم باز» است که انتشارات افراز آن را منتشر کرد.
کتاب «ترانهای که من میشناسم» نوشته هادی حسینینژاد در ۷۹ صفحه در قطع رقعی به بهای ۸ هزار تومان با شمارگان ۵۰۰ نسخه از سوی انتشارات بوتیمار منتشر شده است.
نظر شما