در این کارگاه، پس از قصهخوانی یکی از داستانهای مجموعه نترسناک، کودکان و والدین ترسهای مختلف خود را مطرح و راجع به آنها با نویسنده کتاب گفتوگو کردند.
نازنین آیگانی درباره هدف برپایی این کارگاه گفت: چه کوچک باشیم و چه بزرگ، همیشه چیزهایی هست که ما را میترساند. ما با ترسهایمان چه میکنیم؟ شاید راه درستی برای برخورد با آنها پیدا نمیکنیم. ما یا وجود ترسهایمان را نفی میکنیم یا پنهانشان میکنیم و یا آنقدر شاخ و برگشان میدهیم که بر تمام روزگارمان سایه افکند. در حالیکه ترس نه به اندازه خودش بزرگ است و نه خیلی بیاهمیت. ترس گوشهای از زندگی ماست مثل هر حقیقت و مجاز دیگری. تنها کافی است بدانیم چطور بازیاش بدهیم. برای ساختن این بازی، اول باید وجودش را بیعناد بپذیریم. وقتی از چیزی حرف میزنیم، دیگر به اندازه قبلش بزرگ نیست. انگار که بعد از به زبانآوردن ترسمان، طلسماش میشکند. میخواهیم یاد بگیریم از آنچه ما را آزار میدهد، سخن بگوییم و در روند یک روایت خلاق، یک حس بد را به یک خلق خوب بدل کنیم.
مجموعه چهارجلدی «قصههای نترسناک» با عنوانهای «ما»، «همه»، «تاریکی» و «نقاش هیولاها» به چهار ترس اصلی کودکان شامل ترس جدایی از مادر، ترس از حضور در جمع، ترس از تاریکی و ترس از موجودات خیالی، پرداخته است. در هریک از کتابها، کودک از چیزی میترسد و در روند داستان و هنگام مواجه شدن با چالش ترس، راهی خلاقانه برای رهایی از آن ترس مییابد.
نظر شما