نوشته محمد پارسانسب از سوی انتشارات فاطمی به ویترین کتابفروشیها راه یافت.
«فارسی عمومی برای رشته‌های هنر»، نخستین نمونه از فارسی‌های عمومی دانشگاهی است که با توجه به ضرورت‌های آموزشی جدید و با رویکردی تخصصی، برای دانشجویان رشته‌های یادشده و زیرشاخه‌های آن‌ها تدوین‌شده است.
این کتاب، در پنج فصل نسبتاً مبسوط و بر پایه نظامی تاریخی-تحلیلی، پیوند ادبیات با هنرهای موسیقی، نقاشی، نمایش، خوشنویسی و هنرهای حجمی را توضیح می‌دهد؛ چندوچون تعامل این هنرها با ادبیات فارسی را توصیف و تحلیل می‌کند.
گلچین زیبایی از متون ادبی مرتبط با این شاخه‌های هنری را، آن‌هم براساس سیر تاریخی و مناسبت‌های ساختاری و مفهومی آن‌ها عرضه می‌دارد؛ و با این همه، به نظر می‌رسد مطالعه کتاب فارسی عمومی برای رشته‌های هنر، همچون کتابی عام، برای هر مخاطب علاقه‌مند به موضوعات بین رشته‌ای ادبی- هنری و مطالعات علوم انسانی، شوق‌انگیز و جذاب باشد.
در بخش «درآمدی بر رابطه ادبیات و موسیقی» این کتاب می‌خوانیم: «پژوهشگران خاستگاه موسیقی را طبیعت و عناصر طبیعی دانسته‌اند و آن را منشعب از اصوات طبیعت، به خصوص آوای پرندگان خوش‌نوا فرض کرده‌اند؛ مثلاً نوای چکاوک، کبک دری، بانگ کلنگ، ضرب فاخته، پرده بلبل، دم قمری، بال کبوتر و...، از پرده‌های دلکش موسیقی و حاکی از جنبه تقلید از طبیعت در موسیقی است. برای مثال «فاخته» که نام مرغی است و به تناسب صدایش آن را «کوکو» می‌نامند، یکی از بحور اصول موسیقی قدیم بوده است، یا «بال کبوتر» که در مقام شور و دستگاه نوا و همایون اجرا می‌شود.»
در بخش دیگری از این کتاب می‌خوانیم: «برخی برآن‌اند که واژه «شعر»، خلاف رایج، ریشه عربی ندارد، بلکه مأخوذ است از واژه «شِیر» در زبان عبری، به معنی سرود و آواز، و مصدر آن در عربی «شور» است. بنابراین «شعر» معادل سرود است و «شور» به معنی سرودن. این نیز ممکن است که لغت «شور» که نام وسیع‌ترین و رایج‌ترین دستگاه‌های موسیقی ایران است، در اصل همان واژه عبری-آرامی باشد که در عصر ساسانی به زبان فارسی واردشده است.»
کتاب «فارسی عمومی»(برای رشته‌های هنر) در شمارگان هزار نسخه به قیمت 24 هزار تومان در 392 صفحه از سوی انتشارات فاطمی راهی بازار کتاب شده است.
«فارسی عمومی برای رشته‌های هنر»، نخستین نمونه از فارسی‌های عمومی دانشگاهی است که با توجه به ضرورت‌های آموزشی جدید و با رویکردی تخصصی، برای دانشجویان رشته‌های یادشده و زیرشاخه‌های آن‌ها تدوین‌شده است.
این کتاب، در پنج فصل نسبتاً مبسوط و بر پایه نظامی تاریخی-تحلیلی، پیوند ادبیات با هنرهای موسیقی، نقاشی، نمایش، خوشنویسی و هنرهای حجمی را توضیح می‌دهد؛ چندوچون تعامل این هنرها با ادبیات فارسی را توصیف و تحلیل می‌کند.
گلچین زیبایی از متون ادبی مرتبط با این شاخه‌های هنری را، آن‌هم براساس سیر تاریخی و مناسبت‌های ساختاری و مفهومی آن‌ها عرضه می‌دارد؛ و با این همه، به نظر می‌رسد مطالعه کتاب فارسی عمومی برای رشته‌های هنر، همچون کتابی عام، برای هر مخاطب علاقه‌مند به موضوعات بین رشته‌ای ادبی- هنری و مطالعات علوم انسانی، شوق‌انگیز و جذاب باشد.
در بخش «درآمدی بر رابطه ادبیات و موسیقی» این کتاب می‌خوانیم: «پژوهشگران خاستگاه موسیقی را طبیعت و عناصر طبیعی دانسته‌اند و آن را منشعب از اصوات طبیعت، به خصوص آوای پرندگان خوش‌نوا فرض کرده‌اند؛ مثلاً نوای چکاوک، کبک دری، بانگ کلنگ، ضرب فاخته، پرده بلبل، دم قمری، بال کبوتر و...، از پرده‌های دلکش موسیقی و حاکی از جنبه تقلید از طبیعت در موسیقی است. برای مثال «فاخته» که نام مرغی است و به تناسب صدایش آن را «کوکو» می‌نامند، یکی از بحور اصول موسیقی قدیم بوده است، یا «بال کبوتر» که در مقام شور و دستگاه نوا و همایون اجرا می‌شود.»
در بخش دیگری از این کتاب می‌خوانیم: «برخی برآن‌اند که واژه «شعر»، خلاف رایج، ریشه عربی ندارد، بلکه مأخوذ است از واژه «شِیر» در زبان عبری، به معنی سرود و آواز، و مصدر آن در عربی «شور» است. بنابراین «شعر» معادل سرود است و «شور» به معنی سرودن. این نیز ممکن است که لغت «شور» که نام وسیع‌ترین و رایج‌ترین دستگاه‌های موسیقی ایران است، در اصل همان واژه عبری-آرامی باشد که در عصر ساسانی به زبان فارسی واردشده است.»
کتاب «فارسی عمومی»(برای رشته‌های هنر) در شمارگان هزار نسخه به قیمت 24 هزار تومان در 392 صفحه از سوی انتشارات فاطمی راهی بازار کتاب شده است.
نظر شما