جواد مجابی، شاعر، نویسنده و نقاش در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، عنوان کرد: ابوالحسن نجفی انسانی بود که سراسر زندگی‌اش وقف فرهنگ شد و تا پایان عمر همه را از دانش و فرهنگ پیشرفته خود بهره‌مند کرد.
وی افزود: فقدان این انسان بزرگ در عصری که شایسته‌ها کمتر و کمتر می‌شوند، داغ بزرگی برای جامعه فرهنگی و ادبی کشور محسوب می‌شود.
نویسنده «در خلوت جازموریان» ادامه داد: یکی از بهترین ترجمه‌های زنده‌یاد ابوالحسن نجفی «خانواده تیبو» نوشته روژه مارتین دوگار است. زبان نجفی در برگردان این اثر بزرگ در اوج فصاحت است. در کنار نجفی البته نام مترجمان دیگری مانند شاملو، سحابی، قاضی، کوثری و دیگران را هم باید آورد. اگر این مترجمان نبودند زبان ما نقیصه‌ای داشت.
شاعر مجموعه «شعر بلند تأمل» توضیح داد: مترجمان بزرگ ما زبان فارسی را وسعت و غنا بخشیدند. کوشش نویسندگان و شاعران معاصر، تنها بخشی از تلاش جمعی برای گسترش و تعمق‌یافتن زبان است. بخش دیگر این تعمق‌یافتگی به کوشش مترجمانی بازمی‌گردد که واژگان جدیدی پدید آوردند.
مجابی گفت: همواره ترجمه در اعتلای زبان فارسی سهم بسزایی داشته است. در این میان، ابوالحسن نجفی به‌تنهایی سهم ویژه‌ای در این زمینه دارد. او در کتاب «غلط ننویسیم» حساسیت فوق‌العاده‌ای به کاربرد زبان و نزدیک شدن به زبان معیار داشت. در زمانی که نویسندگان و شاعران زیادی زبان شلخته‌ای دارند، نجفی راه تازه‌ای را مقابل همه گشود.
نویسنده رمان «شب ملخ» اضافه کرد: پایه‌ریزی یک زبان درست و دقیق و فراگستر کاری است که نجفی انجام داد. او و مترجمان خوب ما بخش اعظمی از زبان فارسی را پالوده کردند و به آن ژرفا و زیبایی بخشیدند.
ابوالحسن نجفی، دیروز جمعه دوم بهمن‌ماه پس از یک دوره بیماری درگذشت.
وی افزود: فقدان این انسان بزرگ در عصری که شایسته‌ها کمتر و کمتر می‌شوند، داغ بزرگی برای جامعه فرهنگی و ادبی کشور محسوب می‌شود.
نویسنده «در خلوت جازموریان» ادامه داد: یکی از بهترین ترجمه‌های زنده‌یاد ابوالحسن نجفی «خانواده تیبو» نوشته روژه مارتین دوگار است. زبان نجفی در برگردان این اثر بزرگ در اوج فصاحت است. در کنار نجفی البته نام مترجمان دیگری مانند شاملو، سحابی، قاضی، کوثری و دیگران را هم باید آورد. اگر این مترجمان نبودند زبان ما نقیصه‌ای داشت.
شاعر مجموعه «شعر بلند تأمل» توضیح داد: مترجمان بزرگ ما زبان فارسی را وسعت و غنا بخشیدند. کوشش نویسندگان و شاعران معاصر، تنها بخشی از تلاش جمعی برای گسترش و تعمق‌یافتن زبان است. بخش دیگر این تعمق‌یافتگی به کوشش مترجمانی بازمی‌گردد که واژگان جدیدی پدید آوردند.
مجابی گفت: همواره ترجمه در اعتلای زبان فارسی سهم بسزایی داشته است. در این میان، ابوالحسن نجفی به‌تنهایی سهم ویژه‌ای در این زمینه دارد. او در کتاب «غلط ننویسیم» حساسیت فوق‌العاده‌ای به کاربرد زبان و نزدیک شدن به زبان معیار داشت. در زمانی که نویسندگان و شاعران زیادی زبان شلخته‌ای دارند، نجفی راه تازه‌ای را مقابل همه گشود.
نویسنده رمان «شب ملخ» اضافه کرد: پایه‌ریزی یک زبان درست و دقیق و فراگستر کاری است که نجفی انجام داد. او و مترجمان خوب ما بخش اعظمی از زبان فارسی را پالوده کردند و به آن ژرفا و زیبایی بخشیدند.
ابوالحسن نجفی، دیروز جمعه دوم بهمن‌ماه پس از یک دوره بیماری درگذشت.
نظر شما