به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از نشریه «گاردین»، «ایموژن راسل ویلیامز» کارشناس و کتابدار کتاب‌های کودکان می‌نویسد: من مخالفتی با این نظر ندارم که کتاب‌های داستانی و شخصیت‌های آن‌ها برای ایجاد علاقه به کتاب در کودکان مفید است. خود من هنوز وقتی نخستین کتابی را که برایم خواندند و نیز نخستین داستانی را که خودم خواندم به‌یاد می‌آورم، هیجان‌زده می‌شوم هنوز عاشق شخصیت‌های آن‌ها هستم. با وجود این، به نظر من کتاب‌های غیرداستانی و آثار مرجع در ایجاد علاقه برای کتاب‌خوانی نقش قابل توجه‌تری ایفا می‌کنند.
اگرچه من هوادار جنسیتی کردن خوانندگان نیستم اما بسیاری از پسر‌ها، به‌ویژه در روزهای آغازین کتاب‌خوانی برای انتخاب آثار علمی و غیرداستانی اشتیاق بیشتری نشان می‌دهند تا داستان‌های بلند. دخترها نیز به کتاب‌های داستانی به‌عنوان زنگ تفریح نگاه می‌کنند و تقریبا تمامی آن‌ها از کتاب‌های بزرگسالان لذت بیشتری می‌برند.
چه این آثار با محوریت موضوعاتی همیشگی چون غذا، فضا یا دایناسورها باشد یا کمی بیشتر رمز‌آلود، چنین کتاب‌خوانی جایگزینی بسیار مهم برای داستان‌هایی است که خوانندگان تازه‌وارد را دلسرد می‌کنند. از طرفی دیگر، به‌عنوان مثال کتاب‌های غیرداستانی می‌توانند راز و رمزهای فضا و فناوری را بیشتر به خوانندگان بیاموزند تا آن‌چه که در کتاب‌های علمی تخیلی انتشارات «مارول». بنابراین، تمرکز بر آثار داستانی و زاده تخیل برای جذب کودکان و نوجوانان به کتاب‌خوانی، نادیده گرفتن بخش بزرگی از حقیقت این جهان است.
طی چند سال گذشته، تا آن‌جایی که بزرگسالان دریافته‌اند آثار مرجع برای کودکان بسیار بیشتر مورد استقبال قرار گرفته است.
اگر کتاب‌های داستانی آستانه‌ای برای ورود به دنیای تخیلات باشد، کتاب‌های غیرداستانی و مرجع پنجره‌ای رو به دنیای واقعی هستند؛ پنجره‌ای که می‌تواند به دریافت زیبایی حقیقی جهان واقعی کمک کند.
دوشنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۴ - ۱۳:۴۸
نظر شما