به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، کتاب «مديريت آموزش سازمانی با تاکيد بر توسعه سرمايه شهري» نوشته دکتر حسین محمدپور زرندی و سید محسن طباطبایی مزدآبادی را می‌توان یکی از رویش‌های نو در زمینه تولید علم بومی در حوزه شهری به‌شمار آورد.
 
در این کتاب سعی شده است که به جایگاه سرمایه انسانی در نیل به توسعه شهری پرداخته شود و از این رو مهم‌ترین شاخص توسعه سرمایه‌های انسانی و بالطبع توسعه سرمایه شهری، موضوع «آموزش سازمانی» است. همچنین روش‌ها و راهکارهای نوین آموزشی یکی از ویژگی این کتاب است و اگر این نگاه خلاقانه در فضای آموزش شهری توسعه یابد می‌توان بسیاری از چالش‌ها را با کمترین هزینه ممکن مرتفع کرد.

سید محسن طباطبایی مزدآبادی، مولف کتاب «مديريت آموزش سازمانی (با تأکيد بر توسعه سرمايه شهری) در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) اظهار کرد: به طور خلاصه می‌توان سرمایه انسانی را منابع انسانی معرفی کرد که سطوحی از دانش، مهارت، خلاقیت و ابتکار، سلامت، تجربه و انرژی را به طور منسجم و کارا در درون خود داشته باشد. سرمایه انسانی بالاتر در یک جامعه، برآمده از نیروی انسانی بیشتر با سطوح بالاتری از دانش، مهارت، تجربه، خلاقیت و سلامت است.

وی با اشاره به اینکه سرمایه اجتماعی به معنای برآیند روابط شبکه‌ای، تعاملات اجتماعی و هنجارها در جامعه است که به صورت متراکم و یکپارچه، منجر به انسجام اجتماعی، اعتماد و تلاش افراد برای پشتيباني از نيازهای جمعي و انجام مناسبات اجتماعي در کيفيت و کميت بالایی از تعاملات اجتماعي جوامع می‌شود، تصریح کرد: درباره این دو سرمایه باید به این نکته توجه کرد که سرمایه انسانی قائم به تک تک افراد جامعه به صورت فردی است، بدون اینکه وجوه جمعی برای آنها در نظر گرفته شده باشد، در حالی که سرمایه اجتماعی، در جمع و اجتماع است.

دبیر انجمن علمی اقتصاد شهری ایران با اشاره به بحث نیروی انسانی در بخشی از کتاب گفت: این نیروی انسانی در بعد فردی و اجتماعی خود، از ویژگی‌هایی برخوردار است که آن را از سرمایه انسانی و سرمایه اجتماعی، متمایز می‌کند، در واقع سرمایه شهری در بعد فردی، همان سرمایه انسانی در ساختار شهری است به این معنا که اساس آن را شهروندانی با سطوحی از دانش، مهارت، خلاقیت و ابتکار، سلامت، تجربه و انرژی تشکیل می‌دهند.

مدیر مسئول فصلنامه علمی ـ پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری با تأکید بر اینکه در این بعد از سرمایه شهری باید به این نکته توجه شود که سرمایه انسانی به خودی خود در شهر یا در دیگر جوامع با هم فرقی ندارد، اما در بستر جوامع مختلف، کارایی متفاوتی خواهد داشت، گفت: سرمایه شهری، همان سرمایه انسانی است که وظایف و مقتضیات شهر را در تمام عملکرد و وظایف خود، پیگیری خواهد کرد.

وی ادامه داد: از سوی دیگر، سرمایه شهری در بعد اجتماعی نیز با سرمایه اجتماعی درباره وظایف، متفاوت خواهد بود زیرا سرمایه شهری، برآیند تعاملات اجتماعی، ارزش‌ها و هنجارهای جمعی شهروندان، برای پیشبرد هر چه بهتر جامعه شهری به سمت اهداف تعیین شده توسعه پایدار شهری خواهد بود.

این مدرس دانشگاه خوارزمی با تأکید بر این نکته که اگر در سرمایه اجتماعی، عناصری همچون اعتماد، مشارکت و صداقت، محورهای اصلی را تشکیل می‌دهند، در سرمایه شهری نیز این عناصر، دخیل هستند، اظهار کرد: با این تفاوت که تمام سمت و سوی این عناصر برای پیشبرد اهداف مطرح شده در توسعه پایدار شهری است.

طباطبایی بیان کرد: هر چه سرمایه شهری در یک شهر، بالاتر باشد، افراد متناسب با مهارت، دانش، تجربه، خلاقیت و انرژی خود، در راستای انجام امور مختلف شهری و کمک به نهادهای خدمات شهری و سازمان‌های مسئول، چه در قالب رفع نیاز و چه در قالب انجام فعالیت‌ها به صورت مبتکرانه و فعالانه، فردی یا جمعی، مشارکت خواهند کرد و نسبت به اهداف متعالی شهر، اقدام خواهند کرد. اینجاست که مهم‌ترین ثروت و سرمایه برای توسعه پایدار شهری، سرمایه شهری خواهد بود و پتانسیل کافی برای توسعه پایدار شهری در یک شهر فراهم خواهد آمد.

به گفته مؤلف کتاب «مديريت آموزش سازمانی (با تأکيد بر توسعه سرمايه شهری)»، البته نباید از نظر دور داشت که منظور از سرمایه‌های شهری در این کتاب تنها شهروندان یک شهر نیستند، بلکه مسئولان و مدیران خدمات شهری در به فعلیت رسیدن پتانسیل‌های موجود در شهروندان بسیار مؤثر بوده و از این رو به نحوی، جزئی از سرمایه شهری محسوب می‌شوند.

وی تاکید کرد: چنانچه سرمایه شهری در بین شهروندان بالا باشد، اما چنانچه مدیران شهری قابلیت کافی در استفاده و جهت‌دهی این سرمایه مهم و عظیم را نداشته باشند، هیچ هدفی از اهداف توسعه پایدار شهری، محقق نخواهد شد.

طباطبایی در پایان سخنانش با اشاره به اینکه استقبال مطلوبی از کتاب «مديريت آموزش سازمانی (با تأکيد بر توسعه سرمايه شهری)» به عمل آمده است، یادآور شد: چاپ دوم این کتاب نیز هم اکنون روانه بازار شده است.

کتاب «مدیریت آموزش سازمانی (با تأکید بر توسعه سرمایه شهری)» نوشته حسین محمدپور زرندی و سید محسن طباطبایی مزدآبادی در هفت فصل و 236 صفحه تدوین شده است. این کتاب با شمارگان هزار نسخه، تحت نظارت انجمن علمی اقتصاد شهری ایران و به همت مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی منتشر شده است.