به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، مراسم تشییع استاد عبدالحسین حائری، نسخه‌شناس پیشکسوت ایران در حیاط کتابخانه مجلس شورای اسلامی دوشنبه دوم شهریورماه 1394 برگزار شد.

این مراسم با حضور علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی، مصطفی پورمحمدی، وزیر دادگستری، آقایان مهندس محمدرضا باهنر و سید محمدحسن ابوترابی‌فرد از هیات رئیسه مجلس، رضا صالحی‌امیری، رئیس کتابخانه ملی، مجید غلامی‌جلیسه، رئیس موسسه خانه کتاب، دکتر محمد رجبی، حجت‌الاسلام محمد احمدی ابهری، روسای پیشین کتابخانه مجلس، محمود دعائی، مدیر مسئول روزنامه اطلاعات، حجت‌الاسلام محمد موسوی بجنوردی و برخی چهره‌های دیگر فرهنگی برپا شد. اجرای این مراسم را احسان شکراللهی، نسخه‌پژوه برعهده داشت و وی اشعاری را در سوگ این نسخه‌شناس شهیر خواند.

حکایت محی‌الدین ابن‌عربی از تشییع پیکر ابن‌رشد

در این مراسم مصطفی محقق‌داماد، حقوقدان و استاد حوزه و دانشگاه گفت: محی‌الدین ابن‌عربی می‌گوید من کودک بودم زمانی که ابن‌رشد (فیلسوف و فقیهی نامدار) را دیدم و ایشان را تا سال‌های طولانی ندیدم تا اینکه شنیدم جنازه‌اش را از شهر فلان به شهری که من در آن درس می‌دادم می‌آورند همراه شاگردان به استقبال جنازه وی رفتم، از دور دیدم جنازه او را بر تابوتی روی استر قرار داده بودند و به دلیل اینکه تعادل حفظ شود در لنگه دیگر تابوت آثار او را گذاشته بودند. ناگهان با دیدن این صحنه یکی از شاگردان خوش‌ذوق من شعری را فی‌البداهه سرود، او شعرش را چنین برای من خواند، این حکیم ابن‌رشد است و آن سوی استر آثار و کارهای او. من در ادامه شعر او چنین سرودم ای کاش می‌دانستم او به آرزوهایش رسید یا خیر.
 
وی عنوان کرد: هدف من از این یادآوری این حکایت این است که استاد حائری که من تا به امروز شاهد زندگی او بودم جز عشق به تحقیق آثار معرفتی چیزی نداشت و با کمال قناعت و مناعت به کارش عشق می‌ورزید، باید به این نکته اشاره کنم که عشق و آمال او چه بود؟ و از زندگی چه می‌خواست؟
 
خسران خروج نسخه خطی از کشور

این حقوقدان با اشاره به ریاست محترم مجلس شورای اسلامی و هیات رئیسه حاضر در مراسم بیان کرد: خطاب به شما عرض می‌کنم یکی از مهمترین گنجینه‌های معرفتی و مهم‌ترین میراث و تراث علمی ما به دست شما سپرده شده و شما در کارهایی که به تقنین و تشریح منافع ملی مشغول هستید یکی دیگر از ابعاد این منافع ملی همین سرمایه عظیمی است که روبه‌روی شماست و تمام دغدغه‌اش حفظ میراث تمدنی بودکه اکنون به دست شما سپرده شده است.
 
محقق‌داماد با اشاره به اوضاع کشور در بحبوحه پیروزی انقلاب اسلامی گفت: درست به یاد دارم که این بزرگوار در بحران انقلاب پشت تلفن مصرانه تقاضا می‌کرد و از من می‌خواست که او را به شهید مطهری وصل کنم تا برای وی تشریح کند که خروج یک نسخه خطی از کشور موجب چه خسرانی خواهد شد.

تاریخ علم ایران براساس نسخ خطی است

وی افزود: من به شما بزرگواران می‌گویم آنچه ما کم داریم تاریخ علم ما براساس نسخ خطی است و زنده‌یاد حائری ابتکارش این بود که تاریخ علم را براساس نسخ خطی احیاء کند.

این استاد حوزه و دانشگاه عنوان کرد: بهترین شاهد من برای علم زنده‌یاد حائری فهرست نسخ خطی است که وی چنان در آن متخصص بود که هر کتاب را از ابتدا تا انتها می‌خواند و با درک مطلب آن با هنرمندی در نیم‌صفحه آن کتاب را گزارش می‌داد. 24 جلد کتابی که وی فهرست‌نویسی کرده جامعیت وی را نشان می‌دهد.
 
نسخه خطی برای تفاخر به گذشته و یادآوری نیاکان نیست
 
احمد جلالی، رئیس سابق کتابخانه مجلس گفت: به بهانه درگذشت زنده‌یاد حائری می‌خواهم نکته‌ای را عرض کنم که شاید در ذهن نسل جوان چندان مورد توجه نباشد گاهی چنین تصور می‌شود که توجه به میراث کهن کشور مانند حائری که عمری را صرف می‌کند تا آن را احیاء کند برای تفاخر به گذشته و یادآوری نیاکان و ریشه‌های خانوادگی است اما من باید بگویم این کار برای زندگی امروز ماست. احیای میراث کشور، میراث مکتوب، مدنیت، تفکر، معرفی و پاسداشت آن در امنیت استراتژیک امروز این کشور موثر است.
 
وی افزود: در جهان امروز نشان دادن و تثبیت ریشه‌های تمدنی کشور اسباب حصار بزرگی برای امنیت کشور است، بنابراین پیکر نحیف که پیش روی ما آرامیده است پیکر استاد حائری در واقع سرداری بلندقامت برای پاسداشت مرزهای امنیت این کشور و این تفکر مسلمانی، تشیع، ایرانی‌گری و ایرانی بودن است.
 
نسلی مانند حائری امروز کمتر پرورده می‌شود

رئیس سابق کتابخانه مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: بنابر آنچه گفتم صاحبان معرفت علاقه‌مند به نسخ خطی و تمام کسانی که به زندگی امروز، ثبات و امنیت در این کشور می‌اندیشند وامدار زنده‌یاد حائری هستند.
 
جلالی بیان کرد: حائری بازمانده نسلی بود که امروز کمتر پرورده می‌شوند وی زمانی نسخه‌ای را فهرست می‌کرد که آن نسخه را خط به خط خوانده باشد و یکی از دلایل کندی کار وی این بود از این رو اهمیت میراث چنین شخصی برای زندگی امروز تنها برای تفاخر نیست بلکه برای امروز ماست.