محسن فرجی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) درباره کتاب پیشنهادی خود به مخاطبان ایبنا برای مطالعه آخر هفته، توضیح داد: من کتاب «استادان و نااستادانم» نوشته عبدالحسین آذرنگ را کتاب بسیار قابل توجهی دیدم که از چند نظر می‌تواند برای علاقه‌مندان به کتاب و مطالعه مفید باشد.
فرجی درباره کتاب «استادان و نااستادانم» گفت: این کتاب خاطره محور از استاد آذرنگ، در وهله نخست به تاریخ آموزش رسمی ایران در 50 سال گذشته می‌پردازد و تصویر روشنی از وضعیت آموزش، فراز و نشیب‌ها و نقاط ضعف و قوت آن ارائه می‌کند.
وی افزود: نکته مهم مطرح شده در این کتاب که در منابع دیگر به آن اشاره نشده، در این است که اساساً آموزش‌های غیر رسمی و غیر مدرسه‌ای چقدر می‌تواند در شکل‌گیری شخصیت و رشد آموزشی افراد تأثیرگذار باشد.
این داستان نویس همچنین با اشاره به نگاه صادقانه و نقد بی‌غرضانه آذرنگ در این کتاب، ادامه داد: «استادان و نااستادانم» روایتی انتقادی از تجربه‌های شخصی نویسنده است از نظام آموزشی در تمام محیط‌هایی که رابطه استاد و شاگردی در آنها جریان دارد؛ چه استادانی که استادانه راه آموزش را نشان دادند و چه آنانی که مانع آموزش ایشان بودند. اما آذرنگ در این کتاب با دیدی وسیع، نگاهی صادقانه و کاملاً بدون غرض، به نقد وضعیت آموزشی ایران پرداخته است.
فرجی افزود: آذرنگ در خاطره‌ها و روایت‌های خود که با تلخی و شیرینی‌های بسیاری همراه است، به موضوعی گسترده‌تری از وضعیت آموزشی کشور در 50 سال گذشته اشاره می‌کند که می‌تواند برای هر خواننده‌ای جالب باشد.
وی نثر کتاب را از ویژگی‌های قابل توجه این کتاب عنوان کرد و گفت: عبدالحسین آذرنگ یکی از ویراستاران حرفه‌ای و پیشکسوت ایران است که تجربه سالیان دراز ایشان در این حوزه، به خوبی در این کتاب مشهود است. از این‌رو مخاطبان فارغ از محتوای کتاب، می‌توانند به طور غیر مستقیم، درست نویسی و ویراستاری را از این کتاب بیاموزند.
فرجی درباره کتاب «استادان و نااستادانم» گفت: این کتاب خاطره محور از استاد آذرنگ، در وهله نخست به تاریخ آموزش رسمی ایران در 50 سال گذشته می‌پردازد و تصویر روشنی از وضعیت آموزش، فراز و نشیب‌ها و نقاط ضعف و قوت آن ارائه می‌کند.
وی افزود: نکته مهم مطرح شده در این کتاب که در منابع دیگر به آن اشاره نشده، در این است که اساساً آموزش‌های غیر رسمی و غیر مدرسه‌ای چقدر می‌تواند در شکل‌گیری شخصیت و رشد آموزشی افراد تأثیرگذار باشد.
این داستان نویس همچنین با اشاره به نگاه صادقانه و نقد بی‌غرضانه آذرنگ در این کتاب، ادامه داد: «استادان و نااستادانم» روایتی انتقادی از تجربه‌های شخصی نویسنده است از نظام آموزشی در تمام محیط‌هایی که رابطه استاد و شاگردی در آنها جریان دارد؛ چه استادانی که استادانه راه آموزش را نشان دادند و چه آنانی که مانع آموزش ایشان بودند. اما آذرنگ در این کتاب با دیدی وسیع، نگاهی صادقانه و کاملاً بدون غرض، به نقد وضعیت آموزشی ایران پرداخته است.
فرجی افزود: آذرنگ در خاطره‌ها و روایت‌های خود که با تلخی و شیرینی‌های بسیاری همراه است، به موضوعی گسترده‌تری از وضعیت آموزشی کشور در 50 سال گذشته اشاره می‌کند که می‌تواند برای هر خواننده‌ای جالب باشد.
وی نثر کتاب را از ویژگی‌های قابل توجه این کتاب عنوان کرد و گفت: عبدالحسین آذرنگ یکی از ویراستاران حرفه‌ای و پیشکسوت ایران است که تجربه سالیان دراز ایشان در این حوزه، به خوبی در این کتاب مشهود است. از این‌رو مخاطبان فارغ از محتوای کتاب، می‌توانند به طور غیر مستقیم، درست نویسی و ویراستاری را از این کتاب بیاموزند.
نظر شما