محقق در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) عنوان کرد: قبل از انقلاب ادبیات ضد دینی و مخالف با مبانی فرهنگ دینی داشتیم چرا که اکثر نویسندگان ما دلبسته ایدئولوژی‌های مارکسیستی و گونه‌های دیگر چینی، کوبایی و... بودند و ما یا چیزی با عنوان ادبیات دینی نداشتیم، یا اگر هم داشتیم تعداد آن‌ها از انگشتان یک دست هم تجاوز نمی‌کرد.
این شاعر و نویسنده ادامه داد: پس از انقلاب ادبیات دینی یا حضور دین در ادبیات داستانی طبیعتاً افزایش چشمگیری داشت و دست‌کم آن بخشی هم که نداشته در مخالفت با ادبیات دینی نبوده است.
وی در پاسخ به این پرسش که ادبیات و دین چه رابطه‌ای با یکدیگر دارند اضافه کرد: ادبیات اگر آینه جامعه خودش باشد دین به عنوان یکی از محورهای اصلی پیوندهای اجتماعی باید حضور جدی داشته باشد وگرنه این آینه شکسته و ناقص خواهد بود به همین دلیل هر ادبیات درست و سالمی طبیعتاً منعکس کننده بخش اعتقادی و آرمانی آن جامعه نیز هست.
محقق توضیح داد: آثار بزرگ ادبی دنیا از بینوایان گرفته تا آثار درخشان ادبیات داستانی معاصر جهان عمدتاً بر این محورها می‌چرخند.
جواد محقق، متولد 1333 شاعر، نویسنده و روزنامه‌نگار است. در کارنامه حرفه‌ای وی سردبیری ماهنامه‌های «رشد نوجوان» و «رشد کودک» و فصلنامه‌های «جوانه» و «رشد آموزش هنر»، عضویت در شورای طرح و برنامه خانه روزنامه‌نگاران جوان، عضویت در شورای طرح و برنامه «گنبد کبود» نخستین روزنامه نوجوانان ایران، عضویت در شورای شعر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، دبیر علمی بیش از 10 جشنواره ملی در حوزه شعر، داستان، کتاب و مطبوعات و عضویت در هیات مدیره انجمن نویسندگان کودک و نوجوان به چشم می‌خورد.
«قصه‌های مرد بزرگ پاپتی»، »مردی چو آفتاب»، «با آخرین رسول»، »تاوان عشق»، «شکفتن در آتش» و «آفتاب هدایت» برخی آثار ادبی محقق به شمار می‌آیند.
پیشینه این سوژه در خبرگزاری کتاب:
گفت‌وگوی محمدرضا سنگری، عبدالرحیم سعیدی‌راد، غلامرضا امامی، فاطمه راکعی، اکبر بهداروند، ابراهیم حسن‌بیگی، اسماعیل امینی، مصطفی رحماندوست، سعید شاپوری، حمیدرضا شکارسری، قدمعلی سرامی و محمدعلی گودینی را در این باره بخوانید.
دوشنبه ۱ تیر ۱۳۹۴ - ۱۴:۴۶
نظر شما