خسروی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) عنوان کرد: نمی‌توان گفت که سطح ادبیات بزرگان ما از نویسندگان و شاعرانی که نوبل ادبیات را دریافت کرده‌اند نازل‌تر است اما به دلایل حصر فرهنگی و سیاسی هنوز جایزه نوبل ادبیات به آن‌ها نرسیده است.
 
نویسنده رمان «ملکان عذاب» ادامه داد: جایزه نوبل ادبیات جنبه سیاسی دارد. حتماً می‌دانید که وینستون چرچیل یکی از کسانی بود که به واسطه نوشتن خاطراتش جایزه نوبل ادبیات را از آن خود کرد. در واقع چندان هم مشخص نشد که خاطرات او در تاریخ ادبیات از چه اعتبار و ارزشی برخوردار است.
 
این نویسنده یادآور شد: بزرگانی بودند که جایزه نوبل ادبیات به آن‌ها نرسید. کنت لئون تولستوی یکی از این نویسندگان است یا بورخس هم نوبل نگرفت. این جایزه را هیچ گاه به گراهام گرین نیز اعطا نکردند در عین حال که این نام‌ها چهره‌های تابناکی در ادبیات بودند. در مقابل طی سال‌های گذشته کسانی جایزه نوبل را گرفتند که آثار معمولی و متعارف تولید کردند و بعدها اسمشان از حافظه فرهیختگان و مخاطبان ادبیات پاک خواهد شد.
 
نویسنده رمان «رود راوی» افزود: بنابراین می‌توان گفت که این جایزه بی‌غل و غشی نیست. در ضمن ما نیز در حصر سیاسی، فرهنگی و اجتماعی هستیم. این موضوع حتی به ورزش ما هم تسری یافته است. اگر نگاهی به ورزشمان بکنیم درخواهیم یافت که تیم‌های فوتبال ما نیز امکان برگزاری مسابقه دوستانه با تیم‌های تراز اول جهان را ندارند.
 
خسروی توضیح داد: سیاست در جایزه نوبل ادبیات اغلب حرف اول را می‌زند. همان سال‌هایی که مصر و اسرائیل قرارداد کمپ دیوید را نوشتند، نجیب محفوظ نوبل ادبیات را به مصر برد و نوبل مشترک صلح به مناخم بگین و انور سادات اعطا شد. به گمانم این مواضع به طور روشن و آشکارا مشخص می‌کند که سیاست در جایزه نوبل اهمیت دارد و ما به موازات حصر اقتصادی و اجتماعی در حصر فرهنگی نیز به سر می‌بریم.
 
نویسنده رمان «اسفار کاتبان» یادآور شد: از سوی قدرت‌های بزرگ جهانی همواره سعی شده که نوبل ادبیات نادیده گرفته شود. حتی منش فکری نویسنده نیز شرط است. اگر تمایلات نویسنده به گونه‌ای باشد که همسو با مواضع سرمایه‌داری جهانی نباشد، حتی اگر شایستگی‌های ادبی را در آثارش ببینیم تا جایزه نوبل را به خودش اختصاص دهد، او را نادیده می‌گیرند.
 
 ابوتراب خسروی، داستان‌نويس، در سال 1335 در شهر فسا متولد شده است.
 
وي به دلیل شغل نظامی پدرش، سال‌های جوانی‌اش را در شهرهای مختلف ایران گذراند. خسروي كه شاگرد هوشنگ گلشیری بوده است، لیسانس آموزش ابتدایی دارد و سال‌ها در شیراز به کودکان عقب‌مانده ذهنی آموزش‌ داده است.
 
از آثار او مي‌توان به نام‌هاي «هاويه»، «ديوان سومنات»، «اسفار كاتبان»،‌ «رود راوي»، «ويران»، «اسفار كاتبان»، «حاشيه‌اي بر مباني داستان» و «ملكان عذاب» اشاره كرد.
 
اين نويسنده جوايز متعددي از جمله «مهرگان ادب» برای رمان «اسفار کاتبان»، چهارمین دوره جایزه «هوشنگ گلشیری» برای رمان «رود راوی» و یازدهمین دوره همين جایزه را براي رمان «ویران» به دست آورده است. خسروی سال گذشته برای رمان «ملکان عذاب» جایزه جلال آل‌احمد را از آن خود کرد.
 
 پیشینه این سوژه در خبرگزاری کتاب:

گفت‌وگوی منصور اوجی، کیومرث منشی زاده، ویدا اسلامیه، رسول یونان، غلامحسین سالمی و یادداشت کاظم سادات اشکوری را در این باره بخوانید.