به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) نشست «سفرنامه نویسی و خاطره‌نویسی برای کودکان» با حضور عزت‌الله الوندی، سیدعلی کاشفی خوانساری و جمعی از علاقه‌مندان به حوزه کودک و نوجوان ظهر امروز (جمعه 25 اردیبهشت 94) در سرای اهل قلم کودک و نوجوان بیست و هشتمین نمایشگاه کتاب تهران برگزار شد.
عزت‌الله الوندی در این نشست گفت: در دنیای گذشته سفرنامهها مهم‌ترین منبع برای شناخت جغرافیا بوده‌اند و در کنار آن جایی برای ارایه رخداد‌های تاریخی و در عین حال مهم‌ترین رسانه‌‌های بین‌فرهنگی نیز محسوب می‌شدند. گسترش فناوری هنوز نتوانسته کارکرد سفرنامهها را کمرنگ کند. در واقع سفرنامه نوعی گزارش است از سفری که به هر دلیلی آغاز شده به میانه رسیده و قرار است به پایان برسد. سفرنامهها به دو نوع درونی(خیالی) و بیرونی(واقعی) تقسیم می‌شوند.
این نویسنده و شاعر کتاب‌های کودک و نوجوان در ادامه به تفاوت سفرنامه و داستان اشاره کرد و گفت: در سفرنامهها نویسندگان سعی می‌‌کنند از عنصر تخیل و خیال‌پردازی پرهیز کنند، به‌طور کلی شخصیت‌پردازی در داستان پررنگ‌تر است. اما در سفرنامه به صورت گذرا از کنار شخصیت‌ها می‌گذریم. در سفرنامه فضاسازی عریان و در داستان فضاسازی شاعرانه و درگیر زبان است. بطورکلی داستان گزارشی از تخیل است اما سفرنامه گزارشی از سفری واقعی است.
الوندی ادامه داد: در سال‌های اخیر با وجود اینکه اتفاقات زیادی بعد از انقلاب در کشورمان رخ داده است اما خاطره‌نویسی‌های خوبی نداریم. با اینکه موضوعات فراوانی داریم که می‌توانیم به آنها بپردازیم و خاطرات خوبی از آنها بنویسیم اما متاسفانه از این موضوعات برای خاطره‌پردازی خوب استفاده نکرده‌ایم.
وی در ادامه به تولید کتاب‌ها و دستور‌العمل‌هایی برای آموزش شیوه نگارش خاطره، اشاره کرد و گفت: ارایه دستور‌العمل‌ها و شیوهنامههای نگارش خاطره‌نویسی ممکن است برای نویسندگان و خاطره‌نویسان باسابقه چندان جذاب نباشد اما تولید اینچنین شیوه‌نامه‌هایی برای بچهها بسیار جالب و جذاب است. ما می‌توانیم در نشریات مختلف مربوط به کودکان و نوجوانان مطالب و شیوه‌های خاطره‌نویسی و داستان‌نویسی ارایه دهیم. همچنین می‌توانیم این مطالب را در قالب کتاب‌هایی منتشر کرده و عرضه کنیم.
آموزش شیوه‌های خاطره نویسی به بچهها در کتاب‌ها و نشریات
الوندی در ادامه خاطره‌نویسی را از موضوعات جالب و جذاب برای کودکان عنوان کرد و گفت: آموزش خاطره‌نویسی به کودکان در قالب شیوه نامه‌ها انگیزه‌ای است برای شروع کار و خاطره‌نوشتن. اگر بتوانیم این روش‌ها و شیوه‌های خاطره‌نویسی را در قالب کتاب‌ها و شیوهنامههای آموزشی به کودکان ارایه دهیم، می‌توانیم آنها را وادار به نوشتن خاطره‌هایشان کنیم و امیدوار باشیم که در آینده نویسنده و خاطره‌نویس خواهند شد.
وی در ادامه به مجله رشد نوآموز اشاره کرد و گفت: چندی است که تلاش کرده‌ایم در این مجله برای بچه‌های گروه سنی دبستان صفحه‌ای با عنوان «صفحه خاطره« قرار دهیم. ما در این صفحه به بیان خاطراتی می‌پردازیم که برای کودکان جذاب است. این صفحه می‌تواند بچهها را ترغیب کند که آنها نیز به خاطره‌نویسی روی آورند.
الوندی در ادامه به ضرورت خاطره نویسی برای کودکان اشاره کرد و گفت: نویسندگان باید خاطراتشان را بنویسند. زیرا خواندن خاطرات نویسندگان مختلف برای بچهها بسیار جذاب است. مخاطبان می‌دانند زمانی که داستانی را می‌خوانند در واقع بخشی از تخیلات یک نویسنده است اما زمانی که سفرنامه یا خاطره‌ای از نویسنده‌ای را می‌خوانند در واقع بخشی از زندگی آن نویسنده است که در زمان گذشته اتفاق افتاده، بنابراین برایشان جالب است. بیان خاطرات و یا سفرنامه‌نویسی برای کودکان پر از شگفتی و راز و رمز است و از عوامل ایجاد جذابیت در میان کودکان نگاه ویژه آنها به خاطره‌نویسی است.
این نویسنده کتاب‌های کودک و نوجوان در پایان با بیان اینکه سفرنامه یک قالب فراموش شده است، گفت: اگر با نگاهی تاریخی بنگریم به سفرنا‌مه‌های ارزشمندی می‌رسیم که در آن روزگار و همچنین در روزگار ما زبانزدند اما متاسفانه در دوره معاصر سفرنامه خوبی تولید نشده است. ما هم در حوزه بزرگسال و هم در حوزه کودک و نوجوان در سفرنامه نویسی دچار ضعف مفرط هستیم. البته میزان این ضعف در حوزه کودک و نوجوان بسیار برجسته‌تر است.
جمعه ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۱۵:۵۹
نظر شما