رحیم محمدی، مولف و مدیر حلقه مطالعاتی جهاد دانشگاهی دانشکده علوم جتماعی دانشگاه تهران، در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) عنوان کرد: کتاب «تجدد خواهی (کوششی در پدیدار‌شناسی مساله‌های جامعه و علم)» عنوان جدیدترین تالیفی است که در آن تلاش کرده‌ام تا مسائل جامعه ایران را از منظر پدیدار‌شناسی بررسی کنم.

وی با اشاره به بررسی این مسائل از دوره مشروطه تا ایران حاضر در کتاب خود گفت:  کتب حاضر از دو بخش، 6 فصلی تشکیل شده است که در آن  مسائل از نگاه پدیدار‌شناشانه بررسی شده است.
محمدی با بیان این‌که عمده مسائل بررسی شده در بخش نخست به توسعه و برنامه‌ریزی در جامعه ایران مربوط می‌شود اظهار کرد: مناسبات دولت و ملت از دیگر مباحث مطرح شده در بخش نخست کتاب «تجدد ایرانی » است.

وی در ادامه گفت‌و گو با ایبنا ضمن اعلام انتشار کتاب «تجدد ایرانی» از سوی نشر علم به  مباحث مطرح شده  در بخش دوم کتاب خود پرداخت و گفت: در بخش دوم تلاش کرده‌ام تا مسائل علوم اجتماعی را بررسی کنم.

محمدی افزود: یکی از فصل‌های بخش دوم کتاب «تجددخواهی» به بومی شدن علوم اجتماعی در ایران و تحلیل‌های صورت گرفته در این زمینه اختصاص یافته است.

صاحب کتاب «درآمدی بر جامعه‌شناسی عقلانیت» ادامه داد:‌ مناسبات جامعه و علوم اجتماعی در مبانی تضادهای معرفتی علوم اجتماعی از دیگر فصل‌های این کتاب است که در آن سعی شده است تا به این سوال پاسخ داده شود که چرا جامعه امروز ایرانی با علوم اجتماعی مخالف است؟

دبیر علمی همایش «جامعه‌شناسان ایرانی و جامعه ایرانی» درباره موضوع سایر فصل‌های کتاب «تجدد ایرانی» اظهار کرد: به هرحال هر جامعه مدرنی از کلان شهرهایی تشکیل شده است که ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست. درفصل‌های پایانی این کتاب شناخت شهر و کلان شهر در ایران مدرن از منظر پدیدار‌شناسی بررسی شده است.

محمدی در ادامه گفت‌و‌گو با ایبنا، به ادامه نشست‌های خوانش و نقد کتاب «نظریه و روش در تحلیل گفتمان» در محل جهاد دانشگاهی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران پرداخت و اظهار کرد: این کتاب در حال حاضر روزهای دوشنبه با حضور دانشجویان علاقه‌مند در محل جهاد دانشگاهی دانشکده علوم اجتماعی خوانش و نقد می‌شود.

 وی درباره این کتاب گفت: نویسندگان کتاب «نظریه و روش در تحلیل گفتمان» اعتقاد دارند که «گفتمان» 10 سالی است که واژه‌ای مد روز شده است. آن را بی‌هدف و غالباً بی‌آنکه تعریف کنند در متن‌ها و بحث‌های علمی به‌کار می‌گیرند. اکنون گفتمان به واژه‌ای مبهم و گاه بی‌معنا بدل شده است که حتی زمانی که آن را با دقت به‌کار می‌برند در هر بستری معنایی متفاوت دارد. اما در بسیاری از موارد منظور از «گفتمان» این است که زبان در چارچوب قالب‌هایی ساختاربندی شده و مردم به هنگام مشارکت در حوزه‌های مختلف حیات اجتماعی در گفتار خود از این قالب‌ها تبعیت می‌کنند.