خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)؛بیوک ملکی- سرودن شعر را پیش از انقلاب شروع کردم، با شعر بزرگسال. پس از انقلاب به کار برای بچه ها پرداختم. دو شعر را برای چاپ در مجله پیک بردم که بعدها به مجلات رشد تغییر نام داد. آن زمان آقای محمود حکیمی مدیر مجلات پیک شده بودند. شعرها را به آقای حکیمی دادم. یک شعر با موضوع «آموزگار» و یک شعرم برای آقای طالقانی بود. قرار بود شعرها چاپ شود که مجلات تغطیل شد.
 
پس از آن با آقای وحید نیکخواه آزاد آشنا شدم. سالهای 57-58 یود. ابتدا جلساتی در کانون پرورش فکری برگزار کردیم. بعد این جلسات به کیهان بچه ها منتقل شد. در زمان سردبیری آقای نیکخواه و بعد آقای نوروزی و جلسات تا زمان سردبیری مرحوم آقای فردی هم ادامه داشت و بعد کم کم تعطیل شد.

دوستانی که در آن جلسات بودند؛ هر یک به سمتی رفتند و به کاری مشغول شدند. دوستی هایی که هنوز هم ادامه دارد. علی رغم آن که بعضی ها را دیر به دیر می بینیم: آقای رحماندوست، آقای نیکخواه، آقای ابراهیمی، آقای شعبانی، خانم قاسم نیا و خانم وظیفه شناس. خانم طاقدیس هم گاهی به جلسه سرکی می کشیدند و چند شعر هم کار کردند اما در ادامه قصه نویسی را پیش گرفتند.