این نویسنده ادامه داد: ناگفته نماند که آقای درچه‌ای چه در مدرسه خان و مدرسه فیضیه و چه در زندان، با مقام معظم رهبری همراه رهبر انقلاب بوده‌اند و اگر آیت‌الله خامنه‌ای برای کاری به تهران می‌آمدند، مامن و پناهگاه ایشان منزل آقای درچه‌ای بود و اگر آقای درچه‌ای به مشهد می‌رفتند، منزل رهبری را به عنوان پناهگاه انتخاب می‌کردند.
روحانی صدر گفت: البته قبل از ثبت این خاطرات ایشان بخش‌هایی از خاطرات خودشان را در محافل مختلف بیان کرده بودند، ولی مطالب بیان شده به صورت مدون نبود. تا این‌که در دورانی که او سرطان داشت، خاطراتش توسط دفتر ادبیات انقلاب اسلامی حوزه هنری ثبت و ضبط شد. آقای فخرزاده مسئول دفتر تاریخ شفاهی، تدوین این خاطرات را به من پیشنهاد کرد و من به دلیل بکر بودن این خاطرات قبول کردم این کار را انجام دهم.
وی افزود: بنابراین از سال 83 تدوین این خاطرات را شروع کردم و در این مدت هم با او معاشرت داشتم و هر بار که اشکال یا سوالی پیش می‌آمد به دیدن او می‌رفتم و آن‌ها را اصلاح می‌کردم. در سال 85 تدوین خاطرات آقای درچه تمام شد، ولی در سال‌های بعد هر بار که مورد تازه‌ای پیدا می‌کردم به این خاطرات می‌افزودم.
این نویسنده در مورد عنوان کتاب گفت: وقتی شروع به تدوین خاطرات آقای درچه‌ای کردم، دیدم هرچه می‌گوید با مجموعه «هفت هزار روز تاریخ ایران و انقلاب اسلامی» شباهت دارد، بنابراین بهترین عنوانی که به ذهنم رسید همین عنوان «سفیر 7 هزار روزه» بود.
روحانی صدر همچنین اضافه کرد: البته باید بگویم که ایشان از 17 سالگی یعنی از سال 1336 تا پیروزی انقلاب اسلامی نامه‌های امام خمینی به علما، مبارزین و بر عکس را منتقل می‌کردند. لذا ایشان به عنوان معتمد امام، علما و مبارزین انقلاب مطرح بودند.
کتاب «سفیر هفت هزار روزه» خاطرات سید تقی موسوی درچه‌ای، تولید دفتر ادبیات انقلاب اسلامی است که انتشارات سوره مهر، آن را در 708 صفحه منتشر کرده است.
نظر شما