خبرگزاري كتاب (ايبنا)- بهروز جلالي در كتاب خود با عنوان «جاودانه زيستن، در اوج ماندن» که از سوی انتشارات مرواريد منتشر شده است، نخستين مطلب را با عنوان «يك نامه از دوران جواني فروغ» آغاز مي‌كند و مي‌نويسد:
«چند شب پيش كه كتاب‌هاي گذشته را ورق مي‌زديم چشممان به كتاب كوچكي به نام «زيباترين اشعار فروغ فرخزاد» افتاد كه در سال 1343 به چاپ رسيده بود. در اين كتاب نامه‌اي از فروغ چاپ شده بود براي يكي از مجلات ايران كه بد نيست شما هم بخوانيد و از راه مقايسه آن با حرف‌هاي سال‌هاي اخيرش دريابيد كه او چگونه در زندگي خويش تغيير كرد و يكباره پوست انداخت و دگرگون شد.»
در بخش انتهايي اين نامه فروغ نوشته است: بزرگترين آرزوي من اين است كه يك هنرمند واقعي باشم و هميشه سعي مي‌كنم به اين آرزو برسم و چون كتاب را زياد دوست دارم باز هم آرزويم اين است كه سطح فرهنگ مملكت بالا برود و مردم هنر را و ارزش واقعي هنر را بيشتر درك كنند.
آرزوي من آزادي زنان ايران و تساوي حقوق آنها با مردان است. من به رنج‌هايي كه خواهرانم در اين مملكت در اثر بي‌عدالتي‌هاي مردان مي‌برند كاملا واقف هستم و نيمي از هنرم را براي تجسم دردها و آلام آنها به كار مي‌برم.
آرزوي من ايجاد يك محيط مساعد براي فعاليت‌هاي علمي و هنري اجتماعي بانوان است.
آرزوي من اين است كه مردان ايراني از خودپرستي دست بكشند و به زن‌ها اجازه بدهند كه استعداد و ذوق خودشان را ظاهر سازند.
فروغ فرخزاد
اهواز 12 دي 1332
سه‌شنبه ۹ دی ۱۳۹۳ - ۱۱:۴۲
نظر شما