به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از روابط عمومی بنیاد اکبر رادی، در متن این پیام آمده‌ است:

«اکبر رادی در پنجم دی‌ماه 1386 از میان ما پرکشید. در این سال‌ها اگر‌چه این بزرگ‌مرد نمایش‌نا‌مه‌نویسی در میان ما نیست، اما آثارش در تاریخ ادبیات نمایشی ایران ماندگار است و نمایش‌نامه‌نویسان جوان کشورمان بی‌گمان اگر در تاریخ‌چه‌ی نه چندان طولانی تئاتر این سرزمین جست‌وجو کنند، در میان نام‌های درخشان ادبیات نمایشی ایران، اکبر رادی را هم‌چون معلم و مرشد و الگویی برای کار هنری و زیستن هنرمندانه‌ی‌ خود خواهند‌یافت. جوامع فرهنگ‌پرور، همواره خاطره‌ی نویسندگان بزرگ خود را گرامی می‌دارند و برای حفظ نام و گسترش آثار آنان می‌کوشند. در دوره‌ی حيات ما، تئاتر ديگر نه يك تفنّن، بل‌كه يك ضرورت است. آنان كه چراغ‌هاي صحنه را روشن مي‌كنند، در واقع به يك ضرورت تاريخي پاسخ داده‌اند؛ ضرورتي كه در بطن خود، آگاهي فرهنگي را مي‌گسترد و جامعه را با روي‌كردي نوين به تماشاي خويش مي‌نشاند تا خود را بازبيند و خويشتن خويش را بازيابد.

 اكبر رادي فقط نمايش‌نامه‌نويسي مطرح و بزرگ در عرصه‌ی تئاتر معاصر كشورمان نيست؛ او هم‌چنين در طول دوران زندگي پربار خود شاگردان شايسته‌اي را پروراند كه اينك در فقدان او، خود نمايش‌نامه‌نويسان بزرگ و صاحب‌نظراني مطرح در تئاتر ايران هستند. اگر بپذيريم كه تئاتر، از يك سو سرگرم مي‌كند و از سوي ديگر مي‌آگاهاند، آن‌گاه بي‌گمان بايد پذيرفت كه آثار رادي بخشي از آگاهي معاصر جامعه‌ی ايران است.

نمايش‌نامه‌هاي رادي، دروازه‌اي است كه انسان ايراني خود را از خلال آن مي‌تواند مشاهده كند، هستي گذشته‌ی خود را در آن بازيابد و از مأوراي آن به آينده‌ی پر تلألو خود بنگرد. بي‌گمان هر سخني درباره‌ی تئاتر معاصر ايران، بدون ذكر نام رادي، ناتمام و ناقص است.

بنیاد اکبر رادی به مناسبت پنجم دی ماه، سالگرد درگذشت این هنرمند پر افتخار کشورمان، ضمن طلب غفران و رحمت برای او، برای تمام هنرمندان و دست اندرکاران تئاتر ایران کامیابی و توفیق آرزو می‏‌کند.»