به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) داستان‌های کوتاه «حبیب ترابی» با آن که به قلم یک جانباز نوشته شده‌اند، نه بر موضوع جنگ که بر موضوع‌های اجتماعی تمرکز دارند. نگارنده که به دلیل مجروحیت ناشی از جنگ تحمیلی توان صحبت کردن و نوشتن را تا حدود زیادی از دست داده، کوشیده است دلواپسی‌ها و دغدغه‌های خود را در قالب‌ این داستان‌ها بیان کند.

«زمانی برای رفتن» داستان بلندی است که نشر چشمه آن را در 342 صفحه در سال 1386 چاپ و روانه بازار کتاب کرد. داستان این کتاب در آبادان و پیش از انقلاب اسلامی (دهه 50) اتفاق می‌افتد، راوی داستان یک راننده‌ی تاکسی به نام «نادر» است که در حین گشت‌ و گذار در خیابان‌های آبادان با زنی به نام «مهوش» آشنا می‌شود و ...

«چون دماوند» هم کتابی شامل چهار قصه‌ از همین نویسنده است.  هر یک از داستان‌های این مجموعه کم و بیش از واقعیت‌های زندگی نویسنده وام گرفته شده‌اند. بزرگ علوی درباره این داستان‌ها نوشت: «این چهار داستان حاصل رنج‌های یک انسان است که توان خلق آثار خواندنی برای وطنش را دارد.»

از این نویسنده دو کتاب از نشر هیرمند، به نام‌های «یک پنجره برای من کافی است»در 116 صفحه و کتابی با نام «تا شقایق هست زندگی باید کرد» در 124 صفحه در سال 1372 به چاپ رسیده است.

«گزیده ادبیات معاصر، مجموعه داستان» نیز از دیگر آثار حبیب ترابی است که انتشارات کتاب‌نیستان در سال 1381 آن را چاپ و منتشر کرده است.

گفت وگو با این نویسنده را می توانید در چهارمین شماره از دوره جدید نشریه «بیست‌ ساله‌ها» که در آذرماه 1393 در 66 صفحه و به بهای 40‌هزار ریال به چاپ رسید، بخوانید.