خبرگزاری کتاب ایران- سیدابوالحسن مختاباد: استراتژی اتحادیه چاپخانه‌داران تهران نیازمند تغییر و تحول اساسی است. زیرا و تحول اساسی است. زیرا بیشتر مشکلات صنعت چاپ، به مدیریت صنف چاپ مربوط است. گمان نکنید که این گفته‌ها را از زبان منتقد و تحلیل‌گران مسائل چاپ و نشر ایران نقل می‌کنم. نه، این سخنان را یکی از پیش‌کسوتان عرصه چاپ بیان کرده که هم اکنون بر کرسی ریاست اتحادیه چاپخانه‌داران تکیه زده است. وقتی متولیان صنعت چاپ، خودشان از وضعیت انتقاد داشته باشند، تکلیف متشاکیان و اینکه چه گفته‌اند و چه دیده‌اند، معلوم است.
صنف‌ها در ایران قاعدتا ضعیف‌اند و متاسفانه در دولت آقای احمدی‌نژاد این ضعف و سستی شدت گرفت و بر آتش آن نفت‌های فراوانی ریخته شد. صنف چاپخانه‌داران هم از این قاعده مستثنی نیست. هم با مشکلاتی چون بی‌اقبالی و کم‌اقبالی اعضاء روبه‌روست و هم آنکه امکاناتی در اختیار ندارند تا بتوانند برخی بحران‌های این عرصه را مدیریت، و حل و فصل کنند.
یکی از مهم‌ترین مشکلات صنف چاپخانه‌داران، نبود و کمبود آماری درست و دقیق از اعضای صنف است. هنوز اتحادیه نمی‌داند که از میان اعضایی که دارد کدام‌شان با چه دستگاه‌هایی کار می‌کند یا اگر تحولاتی فناورانه در عرصه چاپ اتفاق افتاده است، این تحولات چیست و اعضاء را چگونه می‌توان از این تحولات آگاهی بخشید.
یکی از مشکلات کار صنفی در ایران ناآشنایی آنها با استاندادهای فعالیت‌های صنفی است. در قاعده کارهای صنفی کشورهای پیشرفته برای هر موضوع و مسأله‌ای طرح و پروژه‌ای تعریف می‌شود. این تعاریف البته خود از مشکلات موجود در آن صنف ناشی می‌شود. سپس زمان و هزینه هر پروژه تعریف شده و پروژه وارد فاز اجرایی می‌شود. وقتی پروژه به پایان رسید، قطعاً به یکی از موضوعات یا سوالات کلیدی پاسخ داده شده است.
اکنون بنا به اذعان ریاست سابق اتحادیه چاپخانه‌داران کشور 1650 چاپخانه‌دار و کسانی که با مسائل چاپ سروکار دارد عضو این اتحادیه‌اند مثل حروف‌چینان، تعمیرکاران ماشین‌آلات چاپ، تولیدکنندگان مرکب چاپ، فروشندگان ملزومات چاپ، چاپ دیجیتال، سازندگان قالب‌های برش و ... در کنار این اعضا و به دلیل فراهم نبودن بازار کار، عمده چاپخانه‌‌ها با 50 درصد ظرفیت خود فعالیت می‌کنند. مهم‌ترین مشکل چاپخانه‌داران هم نبود و کمبود نقدینگی و نیز مالیات‌های سنگین در کنار فناوری قدیم در دستگاه‌های چاپ است.
به نظر می‌رسد دولت برای ایجاد جهش در اصناف حوزه چاپ به سمتی حرکت کند که قوانین گذشته را بهسازی کرده و یا با طرح آیین‌نامه‌های تازه و نیز رایزنی با مجلس فضایی تازه را با قوانینی به‌روز‌تر برای صنعت چاپ کشور ایجاد کند.
صنف‌ها در ایران قاعدتا ضعیف‌اند و متاسفانه در دولت آقای احمدی‌نژاد این ضعف و سستی شدت گرفت و بر آتش آن نفت‌های فراوانی ریخته شد. صنف چاپخانه‌داران هم از این قاعده مستثنی نیست. هم با مشکلاتی چون بی‌اقبالی و کم‌اقبالی اعضاء روبه‌روست و هم آنکه امکاناتی در اختیار ندارند تا بتوانند برخی بحران‌های این عرصه را مدیریت، و حل و فصل کنند.
یکی از مهم‌ترین مشکلات صنف چاپخانه‌داران، نبود و کمبود آماری درست و دقیق از اعضای صنف است. هنوز اتحادیه نمی‌داند که از میان اعضایی که دارد کدام‌شان با چه دستگاه‌هایی کار می‌کند یا اگر تحولاتی فناورانه در عرصه چاپ اتفاق افتاده است، این تحولات چیست و اعضاء را چگونه می‌توان از این تحولات آگاهی بخشید.
یکی از مشکلات کار صنفی در ایران ناآشنایی آنها با استاندادهای فعالیت‌های صنفی است. در قاعده کارهای صنفی کشورهای پیشرفته برای هر موضوع و مسأله‌ای طرح و پروژه‌ای تعریف می‌شود. این تعاریف البته خود از مشکلات موجود در آن صنف ناشی می‌شود. سپس زمان و هزینه هر پروژه تعریف شده و پروژه وارد فاز اجرایی می‌شود. وقتی پروژه به پایان رسید، قطعاً به یکی از موضوعات یا سوالات کلیدی پاسخ داده شده است.
اکنون بنا به اذعان ریاست سابق اتحادیه چاپخانه‌داران کشور 1650 چاپخانه‌دار و کسانی که با مسائل چاپ سروکار دارد عضو این اتحادیه‌اند مثل حروف‌چینان، تعمیرکاران ماشین‌آلات چاپ، تولیدکنندگان مرکب چاپ، فروشندگان ملزومات چاپ، چاپ دیجیتال، سازندگان قالب‌های برش و ... در کنار این اعضا و به دلیل فراهم نبودن بازار کار، عمده چاپخانه‌‌ها با 50 درصد ظرفیت خود فعالیت می‌کنند. مهم‌ترین مشکل چاپخانه‌داران هم نبود و کمبود نقدینگی و نیز مالیات‌های سنگین در کنار فناوری قدیم در دستگاه‌های چاپ است.
به نظر می‌رسد دولت برای ایجاد جهش در اصناف حوزه چاپ به سمتی حرکت کند که قوانین گذشته را بهسازی کرده و یا با طرح آیین‌نامه‌های تازه و نیز رایزنی با مجلس فضایی تازه را با قوانینی به‌روز‌تر برای صنعت چاپ کشور ایجاد کند.
نظر شما