به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین، انگدال در مصاحبه با روزنامه فرانسوی لاکرویکس، گفت: کمک‌های مالی به نویسندگان، تأثیر منفی بر ادبیات گذاشته و باعث قطع رابطه نویسنده با جامعه شده است. پیش‌ازاین نویسندگان برای تأمین معاش خود به‌عنوان راننده تاکسی، کارمند، منشی و پیشخدمت کار می‌کردند، مانند افرادی چون ساموئل بکت و بسیاری دیگر. گرچه این کار سخت بود اما این نویسندگان ذهن خود را از منظر ادبی تغذیه می‌کردند.
انگدال که به همراه همکاران خود پنجشنبه 9 اکتبر برنده جایزه نوبل ادبیات 2014 را معرفی می‌کند، گفت: این مسئله بیشتر در مورد ادبیات غرب مشکل‌ساز شده است زیرا در آثار نویسندگان آسیایی و آفریقایی هنوز هم آزادی و اختیار عمل دیده می‌شود.
او ابراز امیدواری کرد که آثار غنی ادبی که اکنون در آسیا و آفریقا پدید آمده، به دلیل غربی شدن نویسندگانشان با کاهش مواجه نشود.
انگدال در این مصاحبه گفت نمی‌داند آیا هنوز هم پیدا کردن برجسته‌ترین اثر ادبی در مسیری ایده‌آل، آن چنانکه آلفرد نوبل خواسته، امکان دارد یا خیر.
وی تأکید کرد: نویسندگان امروز معمولاً 60 سال یا بیشتر دارند و درنتیجه تأثیرپذیری کمتری از تغییرات زندگی نویسندگان این دوره دارند. اما من از این پدیده غالب در بازار برای آینده ادبیات نگرانم.
انگدال همچنین از نقد ادبی در مورد ادبیاتی که به‌عنوان یک کالا جلوه‌گری می‌کند، انتقاد کرد و آن را ضعیف دانست.
وی گفت: این دگرگونی، ادبیات واقعی را به حاشیه رانده است.امروزه ادبیات و نقد ادبی در آمریکا به دلیل دسترسی اندک به ادبیات جهان و تعداد محدود ترجمه‌ها، تضعیف‌شده است.
همه‌چیز بر نویسندگان و زبان آمریکا متمرکزشده، مانند تالار آینه‌ای که فقط تصویری بی‌نهایت از آمریکا را منعکس می‌کند. انگدال در سال 2008 نیز آمریکا را منزوی و جدا افتاده از جهان توصیف کرد و از آن‌ها به دلیل ترجمه‌های محدود و عدم مشارکت در گفت‌وگوی جهانی ادبیات، انتقاد کرده بود. «تونی موریسون» آخرین نویسنده آمریکایی بود که در سال 1993 توانست نوبل دریافت کند.
گرچه انگدال تأکید کرد که سخنانش نباید این‌گونه تعبیر شوند که نویسندگان آمریکایی هیچ شانسی برای کسب نوبل ندارند، ولی ظاهراً اظهارات او و تمجید از ادبیات آسیا و آفریقا نشان می‌دهد آکادمی سوئد نظر مثبت‌تری بر نگوگی کنیایی و موراکامی ژاپنی دارد.
انگدال که به همراه همکاران خود پنجشنبه 9 اکتبر برنده جایزه نوبل ادبیات 2014 را معرفی می‌کند، گفت: این مسئله بیشتر در مورد ادبیات غرب مشکل‌ساز شده است زیرا در آثار نویسندگان آسیایی و آفریقایی هنوز هم آزادی و اختیار عمل دیده می‌شود.
او ابراز امیدواری کرد که آثار غنی ادبی که اکنون در آسیا و آفریقا پدید آمده، به دلیل غربی شدن نویسندگانشان با کاهش مواجه نشود.
انگدال در این مصاحبه گفت نمی‌داند آیا هنوز هم پیدا کردن برجسته‌ترین اثر ادبی در مسیری ایده‌آل، آن چنانکه آلفرد نوبل خواسته، امکان دارد یا خیر.
وی تأکید کرد: نویسندگان امروز معمولاً 60 سال یا بیشتر دارند و درنتیجه تأثیرپذیری کمتری از تغییرات زندگی نویسندگان این دوره دارند. اما من از این پدیده غالب در بازار برای آینده ادبیات نگرانم.
انگدال همچنین از نقد ادبی در مورد ادبیاتی که به‌عنوان یک کالا جلوه‌گری می‌کند، انتقاد کرد و آن را ضعیف دانست.
وی گفت: این دگرگونی، ادبیات واقعی را به حاشیه رانده است.امروزه ادبیات و نقد ادبی در آمریکا به دلیل دسترسی اندک به ادبیات جهان و تعداد محدود ترجمه‌ها، تضعیف‌شده است.
همه‌چیز بر نویسندگان و زبان آمریکا متمرکزشده، مانند تالار آینه‌ای که فقط تصویری بی‌نهایت از آمریکا را منعکس می‌کند. انگدال در سال 2008 نیز آمریکا را منزوی و جدا افتاده از جهان توصیف کرد و از آن‌ها به دلیل ترجمه‌های محدود و عدم مشارکت در گفت‌وگوی جهانی ادبیات، انتقاد کرده بود. «تونی موریسون» آخرین نویسنده آمریکایی بود که در سال 1993 توانست نوبل دریافت کند.
گرچه انگدال تأکید کرد که سخنانش نباید این‌گونه تعبیر شوند که نویسندگان آمریکایی هیچ شانسی برای کسب نوبل ندارند، ولی ظاهراً اظهارات او و تمجید از ادبیات آسیا و آفریقا نشان می‌دهد آکادمی سوئد نظر مثبت‌تری بر نگوگی کنیایی و موراکامی ژاپنی دارد.
نظر شما