به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از هافینگتن پست، کتاب «بخشنده» نوشته «لوئیس‌لوری» که برای رده سنی دوازده‌تا هفده سال نوشته‌شده،مناقشه و بحث‌های بسیاری را در مورد نامناسب بودن آن برای این سنین به همراه داشته است.
بااین‌وجود این کتاب برنده مدال نیوبری ۱۰۰۴ شد و بیش از ۵٫۳ میلیون نسخه فروش کرد. شاهکار لوئیس لوری در مورد پسری جوان به نام جوناس است که در یک جامعه کامل و به‌ظاهر آرمان‌شهر زندگی می‌کند.
جامعه‌ای که در آن هیچ ترس و درد و هیچ بیماری یا جنگی وجود ندارد. هر شخصی جایگاه خود، خانواده خود و کار خود را دارد و از آن راضی است. جوناس و همه همکلاسی‌هایش در سن دوازده‌سالگی موظف‌به‌انجام‌کارهایی می‌شوند که نیازهای مابقی زندگی بزرگ‌سالی آن‌ها را برآورده می‌کند.
اما در این میان جوناس به‌جای مدیر یا پرستار یا هر کار عادی دیگر، یک موقعیت خاص دریافت می‌کند و آن تبدیل‌شدن به گیرنده بعدی حافظه است.
هیچ‌کسی دقیقاً نمی‌داند این یعنی چه، اما این افتخارآمیزترین و محترم‌ترین موقعیت در تمام جامعه است. جوناس در نخستین روز کار خود با فرد گیرنده قبلی که اکنون بخشنده است، ملاقات می‌کند و او به جوناس می‌گوید که نگه‌دارنده تمام حافظه‌های جامعه است.
او چیزهایی از جنگ، خشم، مرگ و اندوه به یاد می‌آورد که هیچ فرد دیگری نمی‌تواند به یاد بیاورد. او همچنین تنها کسی است که می‌تواند رنگ‌ها را ببیند یا گرما و عشق و نشاط را به یاد بیاورد. او می‌گوید که همه این چیزها به دلیل ایجاد همسانی، نظم و صلح از جامعه حذف‌شده‌اند.
اما هرچه جوناس حافظه بیشتری دریافت می‌کند، بیشتر متوجه پوچ و توخالی بودن زندگی خود می‌شود. او هیچ‌گاه خشم یا عشق را نشناخته بود و هرگز غم یا شادی را تجربه نکرده بود.
وقتی او متوجه می‌شود جامعه با از دست دادن قدرت انتخاب، رنگ و احساسات چه چیزی ازدست‌داده، با کمک بخشنده قدیمی طرحی شجاعانه و خطرناک برای بازگرداندن حافظه و خاطرات به همه جامعه برنامه‌ریزی می‌کند.
اما آیا جوناس می‌تواند آن را اجرا کند؟ آیا مردم قادر به پذیرش و کنترل آن خواهند بود؟ «بخشنده» کتابی است که پس از خواندن آخرین صفحه باید مدتی نشست، به آن فکر کرد و درکش کرد.
درک تدریجی جوناس از فقدان حافظه جامعه‌اش، سفری عمیق و فلسفی است. شعار فیلم اقتباسی از این رمان با بازی مریل استریپ این است که «وقتی به مردم آزادی انتخاب داده می‌شود، اشتباه انتخاب می‌کنند.» البته این غیرقابل‌انکار است که مردم جنگ و خشونت و نفرت را انتخاب می‌کنند.
اما از سوی دیگر بدون قدرت انتخاب، نمی‌توانند عشق و محبت را برگزینند. درواقع بدون قدرت انتخاب، ما از انسان کمتریم. این کتاب را فقط نخوانید، آن را تجربه کنید. این کتاب نه‌فقط مناسب نوجوانان، بلکه مناسب همه سنین، همه طبقات جامعه و همه ملت‌ها است.
بااین‌وجود این کتاب برنده مدال نیوبری ۱۰۰۴ شد و بیش از ۵٫۳ میلیون نسخه فروش کرد. شاهکار لوئیس لوری در مورد پسری جوان به نام جوناس است که در یک جامعه کامل و به‌ظاهر آرمان‌شهر زندگی می‌کند.
جامعه‌ای که در آن هیچ ترس و درد و هیچ بیماری یا جنگی وجود ندارد. هر شخصی جایگاه خود، خانواده خود و کار خود را دارد و از آن راضی است. جوناس و همه همکلاسی‌هایش در سن دوازده‌سالگی موظف‌به‌انجام‌کارهایی می‌شوند که نیازهای مابقی زندگی بزرگ‌سالی آن‌ها را برآورده می‌کند.
اما در این میان جوناس به‌جای مدیر یا پرستار یا هر کار عادی دیگر، یک موقعیت خاص دریافت می‌کند و آن تبدیل‌شدن به گیرنده بعدی حافظه است.
هیچ‌کسی دقیقاً نمی‌داند این یعنی چه، اما این افتخارآمیزترین و محترم‌ترین موقعیت در تمام جامعه است. جوناس در نخستین روز کار خود با فرد گیرنده قبلی که اکنون بخشنده است، ملاقات می‌کند و او به جوناس می‌گوید که نگه‌دارنده تمام حافظه‌های جامعه است.
او چیزهایی از جنگ، خشم، مرگ و اندوه به یاد می‌آورد که هیچ فرد دیگری نمی‌تواند به یاد بیاورد. او همچنین تنها کسی است که می‌تواند رنگ‌ها را ببیند یا گرما و عشق و نشاط را به یاد بیاورد. او می‌گوید که همه این چیزها به دلیل ایجاد همسانی، نظم و صلح از جامعه حذف‌شده‌اند.
اما هرچه جوناس حافظه بیشتری دریافت می‌کند، بیشتر متوجه پوچ و توخالی بودن زندگی خود می‌شود. او هیچ‌گاه خشم یا عشق را نشناخته بود و هرگز غم یا شادی را تجربه نکرده بود.
وقتی او متوجه می‌شود جامعه با از دست دادن قدرت انتخاب، رنگ و احساسات چه چیزی ازدست‌داده، با کمک بخشنده قدیمی طرحی شجاعانه و خطرناک برای بازگرداندن حافظه و خاطرات به همه جامعه برنامه‌ریزی می‌کند.
اما آیا جوناس می‌تواند آن را اجرا کند؟ آیا مردم قادر به پذیرش و کنترل آن خواهند بود؟ «بخشنده» کتابی است که پس از خواندن آخرین صفحه باید مدتی نشست، به آن فکر کرد و درکش کرد.
درک تدریجی جوناس از فقدان حافظه جامعه‌اش، سفری عمیق و فلسفی است. شعار فیلم اقتباسی از این رمان با بازی مریل استریپ این است که «وقتی به مردم آزادی انتخاب داده می‌شود، اشتباه انتخاب می‌کنند.» البته این غیرقابل‌انکار است که مردم جنگ و خشونت و نفرت را انتخاب می‌کنند.
اما از سوی دیگر بدون قدرت انتخاب، نمی‌توانند عشق و محبت را برگزینند. درواقع بدون قدرت انتخاب، ما از انسان کمتریم. این کتاب را فقط نخوانید، آن را تجربه کنید. این کتاب نه‌فقط مناسب نوجوانان، بلکه مناسب همه سنین، همه طبقات جامعه و همه ملت‌ها است.
نظر شما