به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از ایندیپندنت، براثر حمله نظامی اسرائیل به نوار غزه در ماه‌های ژوئیه و اوت بیش از 2100 فلسطینی به شهادت رسیدند که این مرگبارترین حملات تاکنون به این باریکه ساحلی مدیترانه بوده است.
در دهه گذشته باوجود محاصره 7 ساله غزه که مردم آن را زندانی و اقتصادش را ویران کرد، توجه جهان فقط گهگاهی هنگام وقوع رویدادهای مهم که معمولاً خشونت و حمله نظامی است، به غزه معطوف می‌شود.
این عدم توجه در خاورمیانه نیز گسترش پیداکرده و در میان متونی که بی‌وقفه از تلاش‌های شکست‌خورده برای حل مناقشه فلسطین و اسرائیل سخن می‌گویند، غزه تا حد زیادی نادیده گرفته‌شده است. اما اتفاقات تابستان امسال نشان داد که غزه نقش محوری در حل مناقشه اسرائیل و فلسطینیان دارد و بدون گنجاندن این باریکه در حکومت فلسطینی، راه‌حلی برای این مناقشه متصور نیست.
تاریخ موثق و معتبر «ژان پیر فیلیو» در کتاب «غزه» که چند روز پیش (11 سپتامبر) منتشر شد، از دوران اولیه غزه تا پایان سال 2011 خلأیی را در تاریخ پر می‌کند که حتی کسانی که غزه را به‌خوبی می‌شناسند، می‌توانند چیزهای بیشتری درباره آن از این کتاب به دست آورند.
گرچه این کتاب به‌طورکلی با رویکردی همدلانه با فلسطینیان نوشته‌شده ولی کاملاً غیراحساسی به روشنگری درباره وضعیت آن‌ها پرداخته است. پروفسور فیلیو همچنین بسیار شفاف در مورد چگونگی اشغال غزه در دهه 1970 توسط اسرائیل بحث می‌کند.
فیلیو می‌گوید که چگونه غزه در سال 1948 با ورود 200 هزار پناهنده فلسطینی از سرزمین‌های اشغالی دگرگون شد و چگونه در57 – 1956 «مجازات جمعی» فلسطینیان از سوی اسرائیل باعث ایجاد «احساس مشترک درد و رنج» و اتحاد میان پناهندگان و بومیان غزه شد.
جالب است که از زبان یک دیپلمات سابق فرانسوی، تحلیل‌هایی درباره «دخالت فعالانه آمریکا» و «انفعال اتحادیه اروپا» در موضوع غزه را می‌شنویم. دیپلماتی که به‌درستی می‌گوید: در هر فرصتی برای تعامل بین‌المللی با حماس پس از پیروزی انتخابات 2006 فلسطینی‌ها، از سوی غرب کارشکنی صورت گرفته است.
شاید به‌ناچار در یک کتاب تاریخ اساساً سیاسی، بیشتر حس زندگی روزانه مردم غیرنظامی و انعطاف‌پذیری خاص آن‌ها به خواننده القا می‌شود.
در دهه گذشته باوجود محاصره 7 ساله غزه که مردم آن را زندانی و اقتصادش را ویران کرد، توجه جهان فقط گهگاهی هنگام وقوع رویدادهای مهم که معمولاً خشونت و حمله نظامی است، به غزه معطوف می‌شود.
این عدم توجه در خاورمیانه نیز گسترش پیداکرده و در میان متونی که بی‌وقفه از تلاش‌های شکست‌خورده برای حل مناقشه فلسطین و اسرائیل سخن می‌گویند، غزه تا حد زیادی نادیده گرفته‌شده است. اما اتفاقات تابستان امسال نشان داد که غزه نقش محوری در حل مناقشه اسرائیل و فلسطینیان دارد و بدون گنجاندن این باریکه در حکومت فلسطینی، راه‌حلی برای این مناقشه متصور نیست.
تاریخ موثق و معتبر «ژان پیر فیلیو» در کتاب «غزه» که چند روز پیش (11 سپتامبر) منتشر شد، از دوران اولیه غزه تا پایان سال 2011 خلأیی را در تاریخ پر می‌کند که حتی کسانی که غزه را به‌خوبی می‌شناسند، می‌توانند چیزهای بیشتری درباره آن از این کتاب به دست آورند.
گرچه این کتاب به‌طورکلی با رویکردی همدلانه با فلسطینیان نوشته‌شده ولی کاملاً غیراحساسی به روشنگری درباره وضعیت آن‌ها پرداخته است. پروفسور فیلیو همچنین بسیار شفاف در مورد چگونگی اشغال غزه در دهه 1970 توسط اسرائیل بحث می‌کند.
فیلیو می‌گوید که چگونه غزه در سال 1948 با ورود 200 هزار پناهنده فلسطینی از سرزمین‌های اشغالی دگرگون شد و چگونه در57 – 1956 «مجازات جمعی» فلسطینیان از سوی اسرائیل باعث ایجاد «احساس مشترک درد و رنج» و اتحاد میان پناهندگان و بومیان غزه شد.
جالب است که از زبان یک دیپلمات سابق فرانسوی، تحلیل‌هایی درباره «دخالت فعالانه آمریکا» و «انفعال اتحادیه اروپا» در موضوع غزه را می‌شنویم. دیپلماتی که به‌درستی می‌گوید: در هر فرصتی برای تعامل بین‌المللی با حماس پس از پیروزی انتخابات 2006 فلسطینی‌ها، از سوی غرب کارشکنی صورت گرفته است.
شاید به‌ناچار در یک کتاب تاریخ اساساً سیاسی، بیشتر حس زندگی روزانه مردم غیرنظامی و انعطاف‌پذیری خاص آن‌ها به خواننده القا می‌شود.
نظر شما