به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) سید مهدی طالقانی پسر آیت الله طالقانی در همایش «پاسداشت سی و پنجمین سالروز رحلت آیت الله محمود طالقانی» که در موسسه تاریخ معاصر ایران برگزار شد، به خلق و خو و رفتار پدرش اشاره‌ کرد و گفت: ایشان در زندگی خود به شدت دنبال ظلم‌ستیزی بودند و خانواده‌اش را همیشه بر آن می‌داشت که با ظالم همکاری نداشته باشند؛ به طوری‌که هم کسانی که با وی همراه بودند و هم اعضای خانواده به نمونه‌های بارز این صفت آیت‌الله طالقانی اذعان دارند.

کسی به اندازه آیت الله طالقانی سابقه مبارزه با رژیم منحوس پهلوی را ندارد

وی افزود: ایشان زمانی‌که به حوزه علمیه قم رفت و می‌توانست در آن زمان به دنبال اجتهاد و مرجعیت برود، به تهران آمد تا با جوان‌های آن زمان همراهی داشته باشد و در مبارزات سیاسی خود شرکت کند. بحث ظلم ستیزی او از دوران رضاخان شروع شد که نخستین گام عملی را در این راه برداشت و ما در دوران انقلاب کسی که چنین سابقه درگیری با ظلم و با آن رژیم منحوس را داشته باشد نداریم.

طالقانی در توصیف ویژگی‌های پدرش ادامه داد: وی حتی بعد از سقوط رضاخان و بر سر قدرت آمدن پسرش، همواره در صحنه سیاسی حضور فعال داشت و در زندگی و آثارش در صدد جذب جوانان بود و با بسیاری گروه‌های مذهبی که حتی با آنها هم صدرصد همفکر نبود همکاری می‌کرد.

پسر آیت الله محمود طالقانی عنوان کرد: زمانی‌که ایشان وارد نهضت ملی نفت شد از خود گذشتگی‌های بسیاری  نشان داد و در خاطرات نزدیکان او  در زندان چنین بر می‌آید که وی همواره مقابل تحکم بازجوهای خود هراسی از مرگ نداشت و می‌خواست که رسالت خود را که همانا به پایان رسانیدن ظلم و ستم بود، به انجام رساند.

وی به توصیه‌هایی که همواره آیت الله طالقانی نسبت به فرزندان و آقازاده‌ها داشت، اشاره کرد و افزود: یکی از نکته‌هایی که همواره وی به فرزندان و آقازاده‌ها توصیه می‌کرد این بود که آنها در کارهای اقتصادی وارد نشوند؛ چرا که اگر شائبه اقتصادی برای آنها ایجاد شود مردم آن را از چشم فرزندان انقلاب می‌بینند؛ توصیه‌ای که متاسفانه گاه به فراموشی سپرده شده است.

طالقانی درباره فعالیت‌های سیاسی پدرش افزود: پدر من از کسانی بود که همواره در بحث ظلم ستیزی در داخل مسایل کشوری اکتفا نمی‌کرد و در مساله فلسطین نیز، هم و غم کافی داشت و در خطبه‌های نماز جمعه‌ تلاش‌های بسیاری در دفاع از آنها از خود نشان داد.

ایستادگی در برابر ظلم و حق‌شناسی دو خصیصه طالقانی بود

سرتیپ کوهرنگی، زندانبان آیت الله طالقانی از دیگر سخنران‌های این همایش بود که به بیان خاطراتی از او پرداخت و گفت: آشنایی من با محمود طالقانی از حضور وی در مسجد هدایت شروع شد و در آنجا بود که من مجذوب او شدم و زمانی که بعدها مسئولیت زندان قصر را بر عهده گرفتم این آشنایی و نزدیکی بیشتر و بیشتر شد.

وی در ادامه به بیان خصیصه‌های طالقانی اشاره کرد و افزود: ایستادن در مقابل ظلم و ستم و حق شناسی وی، دو ویژگی بزرگ او بود که بنده بارها شاهد آن بودم. حق‌شناسی طالقانی در مورد برخی ماموران و پاسبانانی بود که بعد از انقلاب آنها را فراموش نکرد و واسطه‌ای برای رهایی آنها شد.

وی در توصیف ویژگی نخست طالقانی (ایستادگی در برابر ظلم) به بیان خاطراتی از او پرداخت و گفت: زمانی‌که وی زندانی دوران شاه بود، و از او و افرادی چون بازرگان، سحابی و غیره خواستند تا شرحی بر تقاضای عفو خود بنویسند، او هرگز حاضر به چنین کاری نشد و زیر بار ظلم نرفت و ایستادگی و شهامت بسیاری از خود نشان داد.

عنوان «اباذر زمان» برازنده طالقانی بود

حاج ابوالفضل توکلی بینا، عضو سابق هيات مؤتلفه و از نزدیکان آیت‌الله طالقانی در ادامه این همایش نیز خاطراتی از وی بیان کرد و گفت: طالقانی به تمام معنا یک امت بود. امت کسانی هستند که جهتی در زندگی فرد فرد آدم‌ها ایجاد کنند و موثر باشند. او بسیار منظم و منصف بود. حتی اگر سخنی درست از بچه‌ای می‌شنید، آن را می‌پذیرفت. او همیشه به نقاط مثبت افراد نگاه می‌کرد و به آنها توجه بیشتری نشان می‌داد تا به نقاط منفی .

وی افزود: آن اسمی که امام به او تحت عنوان «اباذر زمان» داد، فی الواقع برازنده او بود او همیشه متذکر این نکته می‌شد که دلیل به زندان رفتن‌های من به دلیل دینم و اسلام است نه به خاطر منافع سیاسی. او همواره با شهامت و شجاعت زندگی کرد و هیچ گاه سر تعظیم بر هیچ کسی فرود نیاورد و او و امثال وی بودند که انقلاب را به ثمر رساندند و با برکت زیستند.

توکلی بینا در ادامه سخنانش به فعالیت‌های سیاسی خود و آیت الله طالقانی در دوران رژیم سابق پرداخت و توضیحاتی در این باره ارائه داد.

همایش «پاسداشت سی و پنجمین سالروز رحلت آیت الله محمود طالقانی» دوشنبه (17 شهریورماه) در موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران برگزار شد.