خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ـ حميد بهشتي: در قرآن مجید سوره‌ای است که به «احسن القصص» ملقب شده و حدیث آوارگی یوسف، داستان دلدادگی زلیخا و آن مایه از شور و شوق، شیفتگی و هجر و وصلی که در این سوره آمده، الهام بخش بسیاری از نویسندگان، شاعران و مفسران بوده است.
کتاب «قصه یوسف (ع)» تفسیری است از سوره یوسف که از گفته‌هاي «تاج‌الدین ابوبکر احمدبن محمد بن زید الطوسی" از عالمان قرن هفتم قمري با نثری بسیار روان و شیوا و با رنگی عارفانه نگاشته شده است.
شیوه تألیف کتاب همانندی بسیاری با «کشف الاسرار و عدة الابرار» میبدی دارد. بدین سان که در آغاز هر فصل، نخست آیه ای از سوره یوسف یاد می‌شود و سپس شأن نزول و شرح و تفسیر و تأویل آن می‌آید. آن گاه قصه نقل می‌شود و در میانه، مضامینی عارفانه و دلکش تحت عنوان «لطیفه»، کلام را زینت می‌بخشد. گوینده از آوردن حکایت‌های دلنشین و اشارات مطبوع دریغ نمی‌ورزد و هر فصل را با شعرهایی به پایان می‌رساند.
این کتاب علاوه بر اشتمال بر تفسیر و تأویل، از نظر سلاست و انشا و داشتن لغات و اصطلاحات اصیل بسیار حائز اهمیت است و از متون معتبر به شمار می‌رود.
مصحح در ابتدای این کتاب درباره مؤلف آن مي‌نويسد:
این تفسیر از امالی: «خواجه امام تاج‌الدین سیف النظر جمال الائمه ابوبکر احمدبن محمد بن زید الطوسی است، که چون از دیار خوراسان نهضت کرد و به بلاد کوهستان و عراق رحلت کرد ... خلق از وی التماس کردند که در فن موعظه مجموعی سازد ... اما به هر جا مانعی پیدا شد چون ازدحام اشغال و سرعت انتقال، تا به جانب آذربیجان رسید... قومی را از متعلمان ... رغبتها وافر دید. سوال ایشان را اجابت کرد، و در اساس و قاعده سخن فکرت کرد... بهتر از قصه یوسف نبود... چون این قصه خوشترین قصه‌ها بود ... شصت مجلس موشح به لطایف و ظرایف املا کرد ...»
محمد روشن، مصحح کتاب در مقدمه‌ای که بر آن نوشته، آورده است:
"کوشش در راه شناختن تاج‌الدین ابوبکر احمد بن محمد بن زید الطوسی بی‌سود ماند. از جستجوي کتاب‌های رجال و طبقات مفسران نیز نامی و یادی از وی به دست نیامد. ناگزیر تا آگاهی‌های تازه‌ای درباره نویسنده به دست آید، باید بدین اندازه که از کتاب وی برمی‌آید خرسند بود که: این خواجه امام ابوبکر در خراسان می‌زیسته است، و چنانکه از نسبت وی پیداست، از اهل طوس به شمار می‌رفته است، مذکِّری دانشمند بوده که خلق را موعظه می‌کرده، چندی نیز به جبال و عراق کوچیده است و از آن پس به آذربایجان رفته. نکته‌ای که آشکار است این است که در همه شهرها با اقبال خلق روبرو می‌آمده، چنانکه از وی درمی‌خواسته‌اند تا مجموعی در فن موعظه بسازد و او مجال نمی‌کرده. در آذربایجان فراغتی یافته و تفسیر سوره یوسف را املا کرده است."
اين تصحيح بر اساس دو نسخه مورخ 710 و 847 هجري قمري سامان يافته و مصحح در آغاز كتاب، ويژگي‌هاي نسخه‌ها و روش تصحيح خود را برشمرده است.
چاپ هشتم کتاب «قصه یوسف (ع)» در 812 صفحه در شمارگان 1500 نسخه، به بهای 39 هزار تومان از سوی انتشارات علمی و فرهنگی چاپ و به بازار کتاب عرضه شده است.
کتاب «قصه یوسف (ع)» تفسیری است از سوره یوسف که از گفته‌هاي «تاج‌الدین ابوبکر احمدبن محمد بن زید الطوسی" از عالمان قرن هفتم قمري با نثری بسیار روان و شیوا و با رنگی عارفانه نگاشته شده است.
شیوه تألیف کتاب همانندی بسیاری با «کشف الاسرار و عدة الابرار» میبدی دارد. بدین سان که در آغاز هر فصل، نخست آیه ای از سوره یوسف یاد می‌شود و سپس شأن نزول و شرح و تفسیر و تأویل آن می‌آید. آن گاه قصه نقل می‌شود و در میانه، مضامینی عارفانه و دلکش تحت عنوان «لطیفه»، کلام را زینت می‌بخشد. گوینده از آوردن حکایت‌های دلنشین و اشارات مطبوع دریغ نمی‌ورزد و هر فصل را با شعرهایی به پایان می‌رساند.
این کتاب علاوه بر اشتمال بر تفسیر و تأویل، از نظر سلاست و انشا و داشتن لغات و اصطلاحات اصیل بسیار حائز اهمیت است و از متون معتبر به شمار می‌رود.
مصحح در ابتدای این کتاب درباره مؤلف آن مي‌نويسد:
این تفسیر از امالی: «خواجه امام تاج‌الدین سیف النظر جمال الائمه ابوبکر احمدبن محمد بن زید الطوسی است، که چون از دیار خوراسان نهضت کرد و به بلاد کوهستان و عراق رحلت کرد ... خلق از وی التماس کردند که در فن موعظه مجموعی سازد ... اما به هر جا مانعی پیدا شد چون ازدحام اشغال و سرعت انتقال، تا به جانب آذربیجان رسید... قومی را از متعلمان ... رغبتها وافر دید. سوال ایشان را اجابت کرد، و در اساس و قاعده سخن فکرت کرد... بهتر از قصه یوسف نبود... چون این قصه خوشترین قصه‌ها بود ... شصت مجلس موشح به لطایف و ظرایف املا کرد ...»
محمد روشن، مصحح کتاب در مقدمه‌ای که بر آن نوشته، آورده است:
"کوشش در راه شناختن تاج‌الدین ابوبکر احمد بن محمد بن زید الطوسی بی‌سود ماند. از جستجوي کتاب‌های رجال و طبقات مفسران نیز نامی و یادی از وی به دست نیامد. ناگزیر تا آگاهی‌های تازه‌ای درباره نویسنده به دست آید، باید بدین اندازه که از کتاب وی برمی‌آید خرسند بود که: این خواجه امام ابوبکر در خراسان می‌زیسته است، و چنانکه از نسبت وی پیداست، از اهل طوس به شمار می‌رفته است، مذکِّری دانشمند بوده که خلق را موعظه می‌کرده، چندی نیز به جبال و عراق کوچیده است و از آن پس به آذربایجان رفته. نکته‌ای که آشکار است این است که در همه شهرها با اقبال خلق روبرو می‌آمده، چنانکه از وی درمی‌خواسته‌اند تا مجموعی در فن موعظه بسازد و او مجال نمی‌کرده. در آذربایجان فراغتی یافته و تفسیر سوره یوسف را املا کرده است."
اين تصحيح بر اساس دو نسخه مورخ 710 و 847 هجري قمري سامان يافته و مصحح در آغاز كتاب، ويژگي‌هاي نسخه‌ها و روش تصحيح خود را برشمرده است.
چاپ هشتم کتاب «قصه یوسف (ع)» در 812 صفحه در شمارگان 1500 نسخه، به بهای 39 هزار تومان از سوی انتشارات علمی و فرهنگی چاپ و به بازار کتاب عرضه شده است.
نظر شما