پورولی به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: من نویسنده‌ای هستم که در تمام دولت‌های گذشته قلم زده‌ام و باید بگویم نویسندگان آیینی همواره برای انتشار آثارشان چه با ناشران خصوصی، چه با ناشران دولتی، به مشکل برمی‌خورند.
وی افزود: متاسفانه اکثر ناشران خصوصی دغدغه ادبیات داستانی آیینی ندارند، معدودی از این ناشران هم که چنین دغدغه‌ای دارند، می‌ترسند چنین آثاری به فروش نرسد. اولویت کار ناشران دولتی هم بیشتر مقوله‌های انقلاب و دفاع مقدس است و کمتر گوشه چشمی به ادبیات داستانی آیینی دارند.
پورولی با بیان اینکه هنوز برای رمانش با موضوع حضرت زهرا (س) ناشری پیدا نکرده توضیح داد: متاسفانه وضعیت نشر داستان با موضوع زندگی ائمه اطهار و اهل بیت (ع) هیچوقت مطلوب نبوده است و نویسندگان زیادی هم با این موضوع داستان نمی‌نویسند.
شما را پیش از این به عنوان «نویسنده دفاع مقدس» می‌شناختند، اما حالا خودتان را نویسنده آیینی معرفی می‌کنید، دلیل رها کردن ادبیات دفاع مقدس از سوی شما چیست؟ نویسنده «اقیانوس مشرق» در پاسخ به این پرسش گفت: من ادبیات دفاع مقدس را رها نکرده‌ام، بلکه از آن گذر کرده‌ام و به داستان آیینی رسیده‌ام. ضمن اینکه به دلیل موفقیتم در چند جایزه کتاب دفاع مقدس، از من با عنوان نویسنده این ژانر نام برده می‌شد اما جوایز متعددی برای ادبیات داستانی آیینی وجود ندارد. تنها اولویت من تفاوت کرده و مهم‌تر را برگزیده‌ام.
وی درباره نگاه متقاوت به شخصیت شهدا اظهار کرد: جالب است که این طور بگویم، شهید همت در دولت آقای احمدی‌نژاد با شهید همت در دولت آقای روحانی تفاوت دارد! در دولت گذشته ناشری از من خواست درباره زندگی یک شهید داستانی بنویسم و من از آنجا که با مادر این شهید صحبت کرده بودم می‌خواستم از قول او بنویسم که فرزند شهیدش به درس و مدرسه علاقه‌ای نداشت اما در کمال تعجب دیدم ناشر به من می‌گوید نباید چنین چیزی را در داستانم بنویسم! و باید بگویم آن شهید بزرگوار معدل خوبی در مدرسه داشته و به درس هم علاقه‌مند بوده است! نمی‌دانم به چه دلیل باید این چنین زندگی شهدا را در داستان تحریف کنیم!
خالق «ما از دوکوهه آمدیم، اینجا غریبیم» سکوت ناشران را تنها کمک به نویسندگان آیینی دانست و توضیح داد: مدتی پیش ناشری برای نوشتن رمان با موضوع زندگی یک شهید به من مبلغ قابل توجهی پیشنهاد داد اما اولویت من چیز دیگری بود و آن ناشر نپذیرفت که داستان آیینی‌ام را منتشر کند. به نظرم اگر ناشران، نویسندگان آیینی را به نوشتن در دیگر ژانرها ترغیب نکنند، به آنها برای انتشار آثاری آیینی کمک کرده‌اند.
وی افزود: متاسفانه اکثر ناشران خصوصی دغدغه ادبیات داستانی آیینی ندارند، معدودی از این ناشران هم که چنین دغدغه‌ای دارند، می‌ترسند چنین آثاری به فروش نرسد. اولویت کار ناشران دولتی هم بیشتر مقوله‌های انقلاب و دفاع مقدس است و کمتر گوشه چشمی به ادبیات داستانی آیینی دارند.
پورولی با بیان اینکه هنوز برای رمانش با موضوع حضرت زهرا (س) ناشری پیدا نکرده توضیح داد: متاسفانه وضعیت نشر داستان با موضوع زندگی ائمه اطهار و اهل بیت (ع) هیچوقت مطلوب نبوده است و نویسندگان زیادی هم با این موضوع داستان نمی‌نویسند.
شما را پیش از این به عنوان «نویسنده دفاع مقدس» می‌شناختند، اما حالا خودتان را نویسنده آیینی معرفی می‌کنید، دلیل رها کردن ادبیات دفاع مقدس از سوی شما چیست؟ نویسنده «اقیانوس مشرق» در پاسخ به این پرسش گفت: من ادبیات دفاع مقدس را رها نکرده‌ام، بلکه از آن گذر کرده‌ام و به داستان آیینی رسیده‌ام. ضمن اینکه به دلیل موفقیتم در چند جایزه کتاب دفاع مقدس، از من با عنوان نویسنده این ژانر نام برده می‌شد اما جوایز متعددی برای ادبیات داستانی آیینی وجود ندارد. تنها اولویت من تفاوت کرده و مهم‌تر را برگزیده‌ام.
وی درباره نگاه متقاوت به شخصیت شهدا اظهار کرد: جالب است که این طور بگویم، شهید همت در دولت آقای احمدی‌نژاد با شهید همت در دولت آقای روحانی تفاوت دارد! در دولت گذشته ناشری از من خواست درباره زندگی یک شهید داستانی بنویسم و من از آنجا که با مادر این شهید صحبت کرده بودم می‌خواستم از قول او بنویسم که فرزند شهیدش به درس و مدرسه علاقه‌ای نداشت اما در کمال تعجب دیدم ناشر به من می‌گوید نباید چنین چیزی را در داستانم بنویسم! و باید بگویم آن شهید بزرگوار معدل خوبی در مدرسه داشته و به درس هم علاقه‌مند بوده است! نمی‌دانم به چه دلیل باید این چنین زندگی شهدا را در داستان تحریف کنیم!
خالق «ما از دوکوهه آمدیم، اینجا غریبیم» سکوت ناشران را تنها کمک به نویسندگان آیینی دانست و توضیح داد: مدتی پیش ناشری برای نوشتن رمان با موضوع زندگی یک شهید به من مبلغ قابل توجهی پیشنهاد داد اما اولویت من چیز دیگری بود و آن ناشر نپذیرفت که داستان آیینی‌ام را منتشر کند. به نظرم اگر ناشران، نویسندگان آیینی را به نوشتن در دیگر ژانرها ترغیب نکنند، به آنها برای انتشار آثاری آیینی کمک کرده‌اند.
نظر شما