طبایی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ضمن ابراز تاسف از درگذشت این شاعر توانمند عنوان کرد: آثار سيمين بهبهاني از حدود سال 1325 و 1330 در مطبوعات منعكس شد و از همان زمان در غزل، مثنوي و چهارپاره‌هایش، رنگ و بوی اجتماعي و دردهای جامعه وجود داشت.
وي افزود: بهبهاني فقط به حديث نفس نمي‌پرداخت بلكه به سرنوشت زنان محرومی كه به راه فساد و تباهي كشيده شده، زناني كه طلاق گرفته و كودكاني كه بي‌سرپرست رها شده بودند و همچنین كارگران و مسائلي كه جامعه در آن سال‌ها به آن‌ها مبتلا بود، مي‌پرداخت و در شكل چهارپاره آن‌ها را مطرح مي‌كرد.
اين شاعر ادامه داد: در غزل نيز همين شيوه را داشت اما بافت كلامش در آن سال‌ها چندان نو نبود اما بهبهاني با درك روح زمان و آشنايي بيشتر با آثار شاعران نيمايي از سال 1345 تا 1350 شكفتگي ديگري در كارش به وجود آمد و نوآوري خاصي را در غزل پا به پاي ديگران همراه با چند شاعر ديگر بنا نهاد و در اين زمينه توانست تأثيرگذاري زيادي بر شعر داشته باشد.
شاعر مجموعه شعر «تندر اما ناگهاني‌تر» اضافه كرد: آثار خانم سيمين بهبهاني در طول 40 سال گذشته از سال 1350 به بعد به ويژه در قلمرو غزل هم از نظر زبان زنده و پوياست و هم از نظر نوع نگاه به زندگي و نوع نگاه به مردم حقي به گردن ادبيات و مردم فرهنگ دوست اين كشور دارد.
طبايي توضيح داد: از زماني كه خبر بيماري ايشان را شنيدم، از خدا آرزوي شفاي عاجل كردم، گرچه ايشان چند سالي با مشكلات جسمي درگير بود. خبر درگذشت ايشان مرا متأثر كرد.
طبايي يادآور شد: 50 سال قبل يا شايد كمي پيش‌تر با سيمين بهبهاني آشنا شدم. سال‌هايي كه خانم بهبهاني مسئوليت صفحه‌هاي شعر و ادبيات را در مجله تهران مصور، بر عهده داشت، آثارم را برايشان مي‌فرستادم. بعد از آن زمان حضوري او را ديدم و با او از نزديك آشنا شدم. از همان زمان به طور جدي با شعرش، خودشان و خانواده‌اش آشنا شدم.
سه‌شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ - ۰۸:۲۳
نظر شما