آیتالله حاج شیخ عزیزالله عطاردی قوچاني پژوهشگر پركار و نامدار علوم اسلامي، جمعهشب هفته گذشته سوم مرداد دارفانی را وداع گفت و در مشهد مقدس به خاک سپرده شد.
سروده دكتر علي رجبي دواني در سوك آيتالله عطاردي را ميخوانيد:
آری، نبود و با تو زمین همنشین نبود
گاهِ تو بر فراز فلک بود و این جهان
جولانگه پرندهی عـرش بریـن نبود
این آشیان خُرد که جای فرشته نیست
هرگز سزای مردم مسـجود این نبود
ای شهسوار علم که در های و هوی خلق
گلبانگ فضل و دانش تو بی طنین نبود
عمری به یاد دوست گذشتی ز جان و تن
زیرا که جز به کام خطر، نازنین نبود
وقتی نوای نای تو تا عرش حق رسید
گفتند عرشیان که سزایت همین نبود
نـام تو را به کنگرهی عرش میبریم
باری فلک نشیـمن اهل یـقیـن نبود
ای سـالک طریقت اهل ولا، بیا
در ساحتی که چون تو کسی را مکین نبود
پروانهای که شعلهی عشقش تمام سوخت
پروایش از فسون یسـار و یمیـن نبود
خورشید حق به روی عطارد دمید و دید
آنجا که اوست، طاقت اهل زمین نبود
آن آفرین حق که عطای لقای اوست
گیرد کسی که داغ دلش بر جبین نبود.
نظر شما