زبان و نثر نوشته‌هایم برای همگان قابل فهم است و انتظار دارم کودکان، نوجوانان و بزرگسالان آثارم را بخوانند اما هنگام نگارش داستان مخاطب خاصی را در نظر ندارم و معتقدم بسیاری از گونه‌های هنری می‌توانند همزمان، مخاطبان فراوان و از هر طبقه‌ای داشته باشند.
پیام داستان‌هایم دادن امید به مخاطب است و این‌که هیچ خوبی و بدی در عرصه زندگی بی‌پاسخ نخواهد ماند و کامروایی در نیک‌اندیشی و نیکوکرداری است و زندگی ما همانند صفحه سفیدی است که خداوند در اختیارمان قرار داده است و پس از مدتی که آن را با نوشته اعمال و نیاتمان پر کردیم از ما بازخواهد ستاند و سعادتمند حقیقی آن کسی است که این برگه امتحانی را با پاسخ‌های صحیح و درست و مطابق با خواست خداوند یکتا به سرانجام برساند.
دوست دارم کسانی که آثارم را نخوانده‌اند سری به دنیای داستان‌هایم بزنند. من با آنها حرف‌ها دارم. گذشته و حال آنها را به تصویر کشیده‌ام تا گوشه‌ای ناچیز از بایگانی فرهنگ ارزشمندمان را پر کرده باشم. مطمئن هستم که مخاطبان می‌توانند تا اندازه‌ای با نوشته‌هایم ارتباط برقرار کنند و خود را در قالب یکی از قهرمان‌های داستان‌ها ببینند و باور کنند که تا به حال خودشان را دست کم گرفته‌اند در حالی که دارای خصوصیات انسانی والایی بوده‌اند.
در «کتاب آشنایی» نام چند تن از نویسندگان مورد علاقه‌ام را آورده‌ام. تمام نویسندگانی را که مستقیم یا غیرمستقیم از ایشان آموخته‌ام استاد خود می‌دانم. نام بردن از نویسندگان مورد علاقه و کتاب‌های چاپ شده‌شان چندان آسان نیست زیرا فراموش کردن تعدادی از نام‌های موردنظر حتمی است. پس بهتر این‌که در دیدار با خودشان این مطالب را ابراز کنیم. بنده تا جایی که ممکن بوده از این مهم غفلت نکرده‌ام.
عادت دارم که در هر موقعیتی بنویسم. البته به تجربه دریافته‌ام تا از رسیده بودن میوه‌ای مطمئن نشوم، برای چیدنش دست دراز نکنم.
نظر شما