به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)به نقل از گاردین، ادوارد سنت اوبن، کسی است که در یکی از مصاحبه های 2011 ، با گفتن اینکه به جای فکر کردن به جایزه ای که نمی تواند برنده اش باشد ترجیح می دهد نوشتن رمان جدیدی را آغاز کند، مسیر گفت و گو را به کلی تغییر داد.

وی گفت: رقابت های بوکر 2011 برای من به اندازه مسابقات قوی ترین مردان جهان بی اهمیت است و به همین خاطر قصد برنده شدن در آن را ندارم. مصاحبه گر گاردین تمام تلاش اش را کرد تا اوبن اعتراف کند که وی هم مانند تمامی نویسندگان دیگر که اسمشان حتی در لیست اولیه جایزه بوکر قرار نگرفته خشمگین است اما اوبن زیر بار نرفت.

با این حال، از آنجا که هیچ چیز ثابت نمی ماند، رمان جدید اوبن نه در راستای ارتقای آثار قبلی بلکه به قصد انتقام گیری نوشته شده است. از دید نویسنده کتاب"آسیب دیده واژگان"، بوکر، تصویر گر یک جایزه ادبی به فنا رفته است که قضاتی سست عنصر و رقابت کنندگانی بدبخت اما امیدوار دارد.

"آسیب دیده واژگان" (Lost For Words) اگر چه ضعیف ترین کار اوبن است اما در لیست بلند بالای آثار او، چندان هم بی سابقه نیست. خوانندگانی که با مجموعه "پاتریک مرلوز" او آشنا هستند شاید این موضوع را به خوبی درک نکنند اما خوانندگان کتاب کمدی عصر جدید در لبه پرتگاه New Age comedy On the Edge 1998، کاملا ضعف کارهای او را می شناسند.

شاید هدف اوبن در این کتاب متفاوت باشد اما نوع روایتگری‌اش یکسان است: یک سوم شخص موذی و وراج که داستان را روایت می کند و یورش مداوم بازی با لغات، تنزل متنی، مصیبت های مسخره و دور باطل از ویژگی های همیشگی آثار اوست. در واقع مشکل این کتاب نه بدبینی بیش از اندازه آن بلکه، بی زرق و برق بودن آن است.

البته در دفاع از اوبن باید گفت جایزه بوکر ، برای طنز پردازی، موضوع خوبی است. اما با همه این احوال، ادوارد اوبن نتوانسته وجه طنز آمیز آن را به خوبی به تصویر بکشد. شاید به این خاطر که جنبه های طنز آمیز کتاب ، قسمت های مجادله آمیز آن را منکوب خود کرده است.

از طرفی اوبن به خوبی توانسته جنبه های ادبی و خصوصی زندگی شخصیت های داستانش را بازگو کرده و تاریخ رنج های مکرر نویسنده از برنده نشدن در جوایز ادبی گوناگون را بازتاب دهد.

ترجمه از: ماندانا سجادی