امروزه دغدغه های بسیار زیادی در روابط بین کودکان و پدر و مادر وجود دارد و در این میان سوالات زیادی در این زمینه بروز یافته که مثلا والدین باید چه رفتاری با کودکان ونوجوانان خود داشته باشند و چه مواقعی چه رفتاری را انجام دهند.
از کودک پر توقع تا کودک ضعیف
این روانشناس کودک سبک های فرزند پروری را به سبک های مقتدرانه ،مستبدانه، سهل گیرانه و بی اعتنا تقسیم کرد وگفت: از نظر روانشناسان کودک، بهترین روش و سبک فرزند پروری، سبک مقتدرانه است و مشخصه این سبک رفتاری را وجود رابطه صمیمی و دوستانه و آزادی عمل فرزند با توجه به نیازها و توان و سن او و همچنین کنترل نکردن سختگیرانه از سوی خانواده و داشتن اعتماد به نفس بالای فرزندان و پیشرفت تحصیلی و روابط اجتماعی و بین فردی بالاست.
وی در ادامه سخنان خود گفت :در سبک مستبدانه والدین به صورت تهدید آمیز با کودکان خود رفتار می کنند و تصمیم گیرندگان واقعی پدر و مادر کودکان هستند. همچنین وجود روابط عاطفی کمرنگ بین والدین و کودک ، کنترل بالای والدین روی فرزندان و استقلال کم، فرزندان این خانواده ها را انسان هایی پرخاشگر وضعیف در پیشرفت تحصیلی و اعتماد به نفس پایین بار می آورد که دارای روابط اجتماعی ضعیفی در جامعه هستند.
جواهری در ادامه ویژگی های سبک سهل گیرانه را برشمرد و اضافه کرد:در این سبک از فرزند پروری خانواده ها معتقد به آزادی فرزندان هستند و برنامه خاصی برای آنها تعریف نشده است. در چنین خانواده هایی فرزندان،انسان هایی وابسته و پر توقع بار می آیند و اگر در جایی از زندگی ناکام شدند خشمگین می شوند.
این روانشناس بیان کرد: مشخصه سبک بی اعتنا وجود یک رابطه سرد بین اعضای خانواده است و چنین کودکی در آینده با مشکلات بسیار زیادی مواجه خواهد بود واین نوع برخورد خانواده در روابط عاطفی وی تاثیر منفی بسیار زیادی خواهد گذاشت. در این سبک نادیده گرفتن فرزند و به نوعی بدرفتاری با کودک را می توان مشاهده کرد و ناسازگاری های اجتماعی در این گونه افراد بیشتر به چشم می خورد.
جواهری در ادامه به برخی از مشکلات و دغدغه های خانوادههای امروزی در رابطه با فرزندان اشاره کرد و گفت: با توجه به تجارب بدست آمده بعضی از خانواده ها در برخی از موارد به صورت مستبدانه و در بعضی مواقع به صورت سهل گیرانه عمل می کنند و اینجاست که فرزند آنها با دوگانگی مواجه شده و نمی تواند تشخیص دهد کی و کجا چه عملی را باید انجام دهد که مورد سرزنش و تنبیه خانوادهاش قرار نگیرد .
وی یاد آورشد: در این مواقع پدر و مادر باید با فرزند خود به صورت جدی صحبت کنند و انتظاراتی را که دارند بیان کنند تا فرزندشان در مواقع مختلف دچار سردرگمی نشود.
لزوم آرامش والدین در پرورش اعتماد به نفس کودک
در ادامه این نشست نرگس سادات حسینی به بررسی رفتار و عمل کودکان ونوجوانان دردرون خانواده پرداخت و تصریح کرد: در مجموع باید گفت بچه های پیش دبستانی دارای ویژگی های خود محورانه هستند و در این مقطع سنی کودک نمی تواند خود را جای تک تک اعضای خانواده خود قرار دهد یا به عبارتی هر کاری که او به نظرش درست می رسد انجام می دهد و امر و نهی خانواده در این مواقع زیاد کارایی چندانی نخواهد داشت.
حسینی درادامه سخنان خود سبک فرزند پروری سخت گیرانه یا مستبدانه را شایعترین سبک فرزند پروری در کشور دانست و گفت: دراین سبک اصولا پدر و مادر استانداردهای تعریف شده ای بالاتر از توان کودک خود دارند و به نوعی خواسته ها و آرزوهایی را که خودشان داشته اند در فرزند خود می جویند.
این روانشناس اظهار کرد: از آنجایی که اعتماد به نفس هر انسانی بیشتر در دوران کودکی شکل می گیرد، آرامش پدر و مادر در ارتباط با کودک باعث شکل گیری هرچه بیشتر و بهتر شخصیت فرزند آنها خواهد شد و پدر و مادر باید در کنار سختگیری هایی که در مقابل فرزندان خود به کار می برند کمی انعطاف پذیری از خود نشان داده و تا حدودی به فرزندان خود آزادی عمل بدهند تا آنها هم بتوانند در مواقعی از زندگی خود تصمیم گیرنده باشند.
وی بازی را مهمترین راه برای تخلیه انرژی کودکان دانست و گفت: امروزه به دلیل کم بودن فضای زندگی خانواده ها، فرزندان قادر به تخلیه انرژی خود در محیط خانه نیستند و این یکی از مشکلات خانواده ها در مواجه با رفتارهای کودک است.
حسینی در ادامه سخنان خود بیان کرد: لازم است پدر و مادر در مواقعی به فرزند خود مسئولیت دهند و در کنار محدودیت ها و تنبیه ها در قبال او با تشویق و ترغیب و دادن هدیه به کودکان خود با آنها همگام شده و آنها را برای داشتن یک زندگی آرام هدایت کنند.
وی گفت: امروزه پدر و مادرها بیشتر با محروم کردن بچه ها در محیط خانه به طور مثال محروم کردن از کامپیوتر و تماشای تلویزیون سعی در فهماندن زشتی عمل به آنها دارند، در صورتیکه این روش نمی تواند همیشه و همه جا موفقیت آمیز باشد.
این روانشناس در پایان سخنان خود اظهار کرد: ارتباط خوب بین والدین و فرزند باعث کاهش دغدغه های آنها در دوران نوجوانی و جوانی خواهد شد. در غیر این صورت فرزندان آنطور که باید در آینده دارای روابط خوب و سالم اجتماعی و بین فردی در برخورد با دیگران نخواهند بود.
نظر شما